Door je man verbannen

(voor Marie Bracquemond (1814 - 1916))

Je bent de dochter van een stoere zeekapitein en een wispelturige moeder. Vrij snel na je geboorte stierf je vader en hertrouwde je moeder bijna op commando met meneer Pasquiou, die zich weinig om jou bekommerde, maar vooral verzot was op de frivole bedgeheimen van je moeder.
Door hun onrustige naturen verhuisde je mee naar de Jura met zijn monsterlijk grote kazen, de bosrijke, avontuurlijke Auvergne en de roerige Étampes bij Parijs.
Je geliefde zusje Louise is geboren in de spookachtige, oude abdij van Bonnes-Aigues te Corrèze, ze zou je grootste steun en toeverlaat blijven. Als uiterst aantrekkelijke tiener leerde je schilderen van de oude kunstschilder Wasser, die de meeste jongedames van de stad schilderlessen gaf.
Soms verleidde hij een van jullie tot een nachtelijk naakt poseren, waarvoor de handtastelijke griezel grof betaalde. Ook bij jou schoten zijn handen vaak bibberend langs je billen of borsten, zogenaamd per ongeluk, maar hij kwijlde wel heel erg. Ondanks zijn seksuele, geheime agenda gaf hij meesterlijke adviezen en bleven jullie hem ruimschoots de baas.
Op je zestiende had je je eerste meesterwerk geklaard en werd het zelfs door de Salon-hoge-heren aanvaard.
Je klom hogerop en je ging bij Ingris in de leer, waar je als superintelligente vrouw al snel bij hem opviel, waardoor hij extra aandacht aan jou besteedde, wat je ten goede is gekomen, maar ook deze oude baas lustte nog wel een groen blaadje en toen hij je tijdens een kunsthistorisch pleidooi zomaar in je borsten kneep, heb je hem een keiharde pets verkocht en scheidden jullie wegen. De morsige geilaard! Ziet vrouwen als modellen en modellen als gebruiksvoorwerpen! De stupide onverlaat!

Na die knettergekke schilderleraren begon je voor jezelf en nam je opdrachten aan, waaronder die van keizerin Eugenie, waarbij je Cervantes, de schepper van Don Quichot, in de nor moest schilderen. Men ontdekte je kwaliteiten en je mocht de belangrijkste werken in het Louvre kopiëren. Daar werkte je met vele andere gelukszoekers, waaronder Felix Bracquemond, die je talent complimenteerde en op wie je gelijk stapelverliefd werd en hij op jou. Als elektrisch geladen tortelduifjes weken jullie niet meer van elkanders zijde en jullie erotische samensmeltingen leidden tot een huwelijk, zij het dat je moeder zich hevig verzette, omdat ze Felix een praatjesmakende losbol vond, een dominante flapdrol. Geheel onprofetisch was ze niet.
Een jaar later werd jullie zoon Pierre geboren, je was dolgelukkig, maar wel extra verzwakt geraakt door de oorlogsomstandigheden, die medicatie ontbeerde. Felix werd de directeur van een porseleinfabriek in Auteuil, waar hij jou serviezen en tegels liet beschilderen, je dacht uit goedheid, maar hij misbruikte je talenten voor eigen gewin. De ruig bebaarde bruut dacht je te kunnen bezitten.
Aan de ene kant schilderde je voor de Salon, aan de andere kant moest je etsen maken van hem, terwijl dat je niet interesseerde. Je ontmoette de oudere Chardin, die zeer beleefd met jou omging en je hooglijk respecteerde, wat je van de Belgische Alfred Stevens niet kon zeggen, die mocht dan vrouwen in modekledij schilderen, hij verbloemde daarmee zijn stierenbloed, wat ertoe leidde dat hij je in een donker steegje zeg maar gerust dwingend overmeesterde. Toch was het niet onaangenaam, het overtrof zelfs Felix' geslachtsdriftbotheid.

Je werd beïnvloed door de impressionisten, waardoor je grotere doeken en fellere kleuren gebruikte, wat Felix verafschuwde, wat je uit huis deed drijven in de tedere armen van Degas en Monet, die kwetsbare vrouwen graag verwenden, je dartelde spiernaakt rond in hun heilige ateliers.
Gauguin kwam langs en hij leerde je extra verftechnieken, terwijl Felix uit huis was, er is nooit iemand anders geweest die je zo vol overgave en intens heeft doen kreunen van fysiek genot, zijn extreme vrijgevochtenheid borrelde als champagne uit de fles.
Felix was op een hautaine wijze jaloers op jouw schilderwerk, wat echt goed was, waar hij niet aan kon tippen, hij haatte het impressionisme en al die onzuivere flauwekulknutselaars erbij. Hij had er zijn haatdragende, genadeloze, minachtende impressie van. Soms stormde hij kwaadaardig je schilderkamer in en vervloekte hij datgene waar je vol overgave mee bezig was. Hij maakte met zijn valse tengels ontsierende vegen over het natte doek. 'Als je mijn vrouw wilt blijven, dan moet je stoppen met deze goddeloze lariekoek, deze imbeciele kwakzalverij!', schreeuwde hij.
Je slikte je gekwetste emoties in, tot tranen geroerd, met trillende armen en een hart over haar toeren. Je zeer verfijnde gelaatstrekken verbleekten, je werd doodsbang voor je eigen man, die je psychisch mishandelde en je seksueel liet stikken.
Louise, die bij jullie inwoonde, walgde van zijn tirannieke respectloosheid en ze probeerde je tot een scheiding te bewegen, maar je was al zo zwaar teleurgesteld door hem en de weinige, algemene lof, dat je net voor je vijftigste het penseel brak en voor de rest van je leven verbitterd en in trance voortdobberde.
Felix liet gasten uit koppig protest nooit schilderwerken van jou zien en jij sleet je kapotgemaakte carrière als een verduisterde kluizenares, even donker als je zware, diepgebogen wenkbrauwen.
Felix stierf in 1914; moet gezegd dat hij wel Van Gogh aanzienlijk heeft beïnvloed. Je adem herademde echter niet en twee jaar later volgde je Felix op voor de reis naar het ultieme onbekende.

Marie Bracquemond Do Door je man verbanne

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 29.192