HET WOLKJE (tweede deel)
"Kijk, het lijkt wel of daar een struik aan het lopen is," prevelde een vermoeide zwerver in zichzelf. De hele nacht had die man nog niet geslapen. Nu ging hij eindelijk liggen, onder de takken van een sinaasappelboom.
"Ik verbeeld me toch wel erg rare dingen als ik moe ben," dacht hij, en sliep meteen in.
Nog altijd hing het wolkje om het peperboompje heen. Alle diertjes, die in zijn bladeren, takken en stam woonden, hoestten maar door. Het boompje schudde steeds heen en weer en ging nog een heel eind voort.
Het was 's ochtends vroeg. In een mooi, nieuw huis, ergens in het kleine dorp, lag een bruidspaar heerlijk te slapen.
Die jongeman en zijn bruid hadden de vorige dag en nog een heel stuk van de nacht hun trouwfeest gehouden. Nu begonnen ze langzaam aan allebei wakker te worden. Half wakker, half slapend stapte de gelukkige vrouw van het bed af en stapte geeuwend naar het raam. Wat zou het heerlijk zijn om na die drukke bruiloft eens rustig van de zonsopgang te genieten!
Opeens riep ze verwonderd naar haar man:
"Kijk, nu staat er een klein boompje in onze tuin! Zijn wortels liggen boven de grond; zijn takken gaan half schuil in een mistflard!"
Het wolkje schrok erg van die luide stem. Gauw zweefde het weg van het peperboompje, dat rustig in de tuin bleef.
Enkele uren later zeilde het wolkje weer tussen de bomen van het vertrouwde bos.
De man plantte het peperboompje in zijn tuin. De wortels namen het voedsel uit de grond gretig tot zich.
Elke avond had het echtpaar een sterke pepergeur in de slaapkamer. Ja, de liefde werd hierdoor aangemoedigd!
En 's ochtends vroeg gaf diezelfde geur hun lust om hun dagelijks werk weer te beginnen.
Deze mensen werden vader en moeder. Af en toe gingen ze met de kinderen naar het bos.
Die hummels waren erg verbaasd wanneer ze dat zuivere, witte wolkje laag boven de grond zagen zweven. Dan overstelpten ze hun ouders met vragen. Pa en ma wisten alleen maar te vertellen dat zo'n wolkje lang geleden in hun tuin geweest was. Waar was hij die ochtend na hun trouwfeest toch vandaan gekomen?
De kinderen groeiden op, gingen graag alleen naar het bos. Soms liepen ze een hele tijd achter dat bekende, vreemde wolkje aan. Maar ze hebben zijn slaapboom nooit gevonden. Wel ontdekten ze erg veel tijdens die speurtochten. Maar daarover valt niets op te schrijven. Dat kan alleen "eigen ondervinding" blijven.
live.nlGeplaatst in de categorie: humor
RONDKIJKEN
119
Geef je reactie op deze inzending: