Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Nieuwspoortuitzending in de nacht.

Het was al laat. De wijzers van de klok op 12/11/2011 stonden al om twee uur in de nacht. Ik keek televisie Drenthe toen plots zomaar een ingelaste nieuwsuitzending volgde en wel van alle gezamenlijke publieke omroepen van Nederland. Het betrof een extra journaal om twee uur in de nacht op 12/12/2011.

Er werd meteen directe verbinding gelegd met Nieuwspoort waar een nogal bleke Mark Rutte, de premier van Nederland was te zien voor heel wat microfoons hand in hand met Emile Roemer, een politicus van de SP.

Ze waren behoorlijk aangeslagen en waren wel heel veel slokjes water achter elkaar aan het drinken voordat ze het hele zeer belangrijke nieuws durfden te verkondigen voor het Nederlandse volk.

Een aangeslagen Mark Rutte dankte de fotografen uit Nederland en Roemenië en begon het nieuws te verkondigen met: ,Geachte Nederlanders, Emil Roemer van de SP en mij ondergetekende hebben zoiets onvoorstelbaar vreemds meegemaakt en van zo een grote nieuwswaarde dat ik er totaal, ja eerlijk gezegd nu wat gek door ben geworden.

,Wij waren net klaar met de stukken te overleggen van de algemene beschouwingen van de Europese schuldencrisis en om wat tot ontspanning te komen zijn Emile Roemer van de SP en ondergetekende een spelletje ganzenbord gaan doen in de Tweede Kamer. We waren moe, he Emil? Ja, beaamde Emile meteen, Emile Roemer zag er ook totaal aangeslagen uit.

En opeens dronken Mark Rutte, de premier van Nederland en zijn collega Emile Roemer nogal neurotisch slokjes water uit een beker en ze werden weer heel stil en toch waren ze, dat was duidelijk te zien door een opmerkzame journalist heel blij van binnen.

Mark Rutte vervolgde: ,Wat Emile en ik hebben meegemaakt is onbeschrijfelijk, en daarom hoort u nu als achtergrondmuziek rustige jazzmuziek zodat we niet totaal gek worden, we hebben even rust nodig, Nederland nu ook wel geloof ik!

Toen Emile Roemer en ik, uw premier Mark Rutte een spelletje ganzenbord speelden in de tweede kamer na de algemene beschouwingen over de Eurocrisis toen wisten we niet he Emile Roemer dat er een kozijn open was in de Tweede Kamer?

Nee, beaamde Emile Roemer.
En opeens hoorden we een gezoem als van een bij die op zoek is naar een geopende bloem en ik keek om en zag door het open kozijn een gouden vaartuig komen, we wisten het van God opeens in ons hart, het was een ufo van een verre planeet.

Op dat moment konden we geen Nederlands meer spreken maar begonnen we een hele vreemde alientaal te spreken. En de ufo was zo mooi, oh zo mooi, we wilden van blijdschap sterven!

De ufo was een meter in hoogte en 35 centimeter in breedte en het landde op onze speeltafel. Er ging meteen een luikje open en er viel een trappetje van zilver uit.
En toen kwam er een kleine alien uit, nu ze leek wel op mijn kanariepiet die ik van mijn oma kreeg in 1976.
Emile Roemer: ,het was een vogelalien en ze maakte haar naam voor Nederland en de wereld bekend en nu moet ik even de nogal moeilijk uitspreekbare naam van haar op mijn vel papier lezen. Ze heet IEWIEHIETRIBITIKJIEHIELI en ze komt van de planeet Utu 2 dat ligt in het sterrenbeeld Schorpioen. Nee vergissing, ze komt van het sterrenbeeldje Walvis.

Een journalist vroeg of Mark Rutte de koningin al had gewaarschuwd.
Nee, zei Mark Rutte, die sliep al, maar onze kroonprins Willem heb ik op de hoogte gebracht.
En ook de president van Roemenië.

Wat was het schokkendst van deze ontmoeting, vroeg een andere journalist aan de premier.
,Nu, wij vonden de vogelalien die echt ook een snaveltje had zo lief, oh we hebben nog nooit in ons leven zo een lief wezentje gezien.
En wij konden haar niets aanbieden want we hadden alleen maar bakjes met Haagse koffie en dat lustte ze niet.
Ze begon opeens de wereldvrede te prediken in haar verre taal die we ook door Gods Genade toen mochten verstaan.

Toen ik tegen deze vogelalien uit het sterrebeeld Walvis helemaal voor ons gekomen zei dat ik haar niets kon aanbieden omdat ze koffie niet kon verdragen uit den Haag toen viel mij in dat we ook nog suikerklontjes hadden op een theeschoteltje.
,Nou die heb ik haar aangeboden bij haar mooie gouden ufo, en ze pikte met haar snavel het suikerklontje uit mijn hand en toen zei ik tegen deze kleine alien van 32 centimeter op vogeltenen dat ze precies op mijn vroegere kanariepietje van oma leek.

En toen viel ik flauw en toen belde mijn vriend Emile Roemer de ambulance.
De alien verzekerde mij dat ze geen tanden had en geen tandpasta gebruikt op haar planeetje.
Ik kwam in het ziekenhuis weer bij en ik was zo gelukkig en Emile heeft de vogelalien nog uitgezwaaid.
Ook heeft Emile met zijn digitale fotocamera fotoplaatjes gemaakt van haar, haar ufo en dat ze een suikerklontje oppeuzelt, met eeuwig lieve ogen.

Schrijver: cornil, 12 november 2011


Geplaatst in de categorie: heelal

0.5 met 2 stemmen 1.311



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)