Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Smulpaap

(voor Jacopo Comin Tintoretto (1518 - 1594))

Je bent geboren in het uiterst romantische Venetië, waar je vader Giovanni als verfhandelaar al toverde met kleurenmengsels, terwijl je moeder haar handen vol had aan haar eenentwintig kinderen, waarvan jij de oudste was. Het koken moet al een dagklus voor haar geweest zijn, maar ze was stevig gebouwd en in goede conditie, terwijl de oudsten enkele huistaken overnamen, waaronder jij, en toen je vader zag dat je de wanden van het huis ging beschilderen, kwam hij op het juiste idee om je naar een kunstschilder te brengen, zodat die je in goede banen kon leiden, maar dat verliep toch heel anders, want deze oude kunstschilder, meneer Titiaan, zag je vorderingen voor tien dagen aan en daarna stuurde hij je voorgoed weg, want hij vond je veel te zelfstandig om bij hem in de leer te gaan, dat zou teveel botsingen opleveren. Als vijftienjarige jongeman voelde je je gekrenkt door deze oude baas, wiens werk je respecteerde, maar als mens had hij naar jou toe gefaald. Je begon Michelangelo te bestuderen en andere grootmeesters en je oefende keihard, vaak dag en nacht, terwijl je in een anatomieschool gestorvenen als modellen gebruikte en daarna de lugubere beelden met wijn wegspoelde, samen met je medestudenten. Je vader maakte ruzie met je, omdat je slecht voor jezelf zorgde, vaak stomdronken thuiskwam en je huistaken niet meer uitvoerde. Hij raadde je aan om als gondelier of bij een herbergier te gaan werken, want je legde de lat te hoog en je gezondheid ging naar de knoppen. Met een kruik wijn legde je het weer bij en je begon gratis muurschilderingen te maken, samen met je assistent Andrea Schiavone, puur op naamsbekendheid te vergaren. In de Carmine-kerk schilderde je 'De presentatie van Jezus in de tempel' en in de Sancta Benedetto 'De annunciatie' en 'Christus met de vrouw van Samaria', waarvoor de geestelijken je een aardige geldbuidel gaven, die je samen met Andrea leegde in de luxe eetgelegenheden en de liederlijke dranklokalen, waar je mooie dames oppikte, die alles voor geld deden, meestal net zo dol op wijn als jij.
Op je achtentwintigste maakte je drie schilderijen in de Madonna dell' Orto-kerk, waardoor je algehele bekendheid verwierf en van je salaris kocht je een stijlvol huis met vier verdiepingen en natuurlijk met een stevige gondel voor de deur. In de Scuola di San Marco voltooide je vier schilderijen, waaronder 'Het vinden van het lichaam van Sint-Marcus'. In een brief van Titiaan betuigde hij zijn grote waardering, waar je meewarig om gniffelen moest en een vervelende opdrachtgever diende je van repliek door hem met een stiletto te bedreigen, waarna hij een toontje lager zong en je het dubbele betaalde. Je eiste direct vijftig van zijn beste wijnen, die hij diezelfde dag nog bij je thuisbezorgde.
Je ontmoette een Duitse toeriste, Marietta Robusti, met wie je een seksaffaire opbouwde, haar fors geschapen borsten zwabberden naar alle kanten heen en weer, terwijl ze alsmaar 'Liebling!' verzuchtte en grommend je staalharde penis in haar loeihete draaikolk wegzoog. Je overgoot haar torenhoge tepels met rode wijn en met een dorstige leeuwentong maakte je haar gek via orgastische topsensaties. Jullie kregen samen een dochter, maar je trouwde met de fijngevoelige, welgemanierde, supersexy Faustina de Vescovi, de charmante dochter van een voorname edelman. Ze bleek een uitstekende huisvrouw en een zeer tactische echtgenote, wat wel nodig was bij jou, want je was behept met een weerbarstige natuur, die zijn vrouwelijke kanten vooral uitte in zijn kunstwerken en voor de rest het mannelijke beest uithing. Van al die vrome, bijbelse schildertaferelen kreeg je dikwijls schoon genoeg, het was dat het picobello betaalde, maar anders had je liever naakte vrouwen in alle soorten vastgelegd. Bij 'Suzanne in bad' staat een oude man haar te begluren, jij natuurlijk, hevig gefrustreerd en zat van al die Madonna's en Magdalena's, al die oersaaie heiligen en het reeds uitgemolken leven van Jezus. Samen met Faustina kreeg je twee zonen en vijf dochters. Je ging lange tijd aan de slag in de Scuola Grande di San Rocco, waar je samenwerkte met Paolo Veronese. Je schilderde in totaal tweeenvijftig schilderijen met bijbelse scenes, wat je tot een rijk man maakte, maar door een brandverwoesting gingen vele werken verloren. In je dromen was Titiaan de pyromaan, maar je begon gewoon opnieuw en je schilderde bijvoorbeeld 'De Drie Gratiën', 'Sint-Nicolaas' en 'Bachus en Ariadne'. Op 'Portret van een vrouw' staat een edelvrouw, die haar beide borsten zelf ontbloot heeft, een dubbel parelsnoer erboven, de jurk aanhoudend, zijwaarts kijkend, alsof je als kijker een ongenode voyeur bent, de tepels verbluffend zachtroze, man, wat een heerlijke uitschieter! Maar 'Veronica Franco' is dat eveneens, deze aanbiddelijke courtisane en dichteres is gehuld in een koninklijke jurk, ze draagt prachtige parels en het mooiste van alles, dat subtiele deeltje van haar linkertepel, wat het juist weergaloos erotisch maakt. Ze stierf drie jaar voor jouw heengaan op vijfenveertigjarige leeftijd. Je werkte zoals altijd in het diepste geheim aan je topwerk 'Paradijs', het grootste werk op canvas ooit, een ontzagwekkend meesterwerk, waar je lange tijd van bij moest komen. Je werd vaak bijgestaan door je dochter Marietta, die tevens zong en musiceerde, en je zonen Marco en Domenico, terwijl je nauwelijks Venetië verliet, daar je bij je werk in uitvoering wilde blijven. Marietta was tot haar vijftiende verkleed als jongen, omdat meisjes in de schilderwereld gediscrimineerd werden, en later trouwde ze met een juwelier, maar ze stierf op haar dertigste, wat je ziel vermorzelde en na 'Het Laatste Avondmaal' met die zichtbaar gemaakte engelen rondom Jezus en de discipelen, kwam voor jou het moment dat je het leven moest loslaten, want je kreeg verschrikkelijke buikpijn plus koortsaanvallen, waardoor je twee weken niet in staat was om te eten en te slapen, wat eindigde in een hartstilstand. Je bent begraven in de Madonna dell' Orto, naast je geliefde dochter Marietta, terwijl 'Het Laatste Oordeel' daar extra glans kreeg.

Schrijver: Joanan Rutgers, 20 december 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.0 met 1 stemmen 108



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)