Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Hondje weggelopen

Tegenwoordig eten Wouter en Mien de warme maaltijd tijdens het middaguur en avonds brood met bekers koffie, altijd in de keuken. Mien had stamppot gemaakt van zuurkool met zuurkoolspek. Dat spek kookt ze een hele tijd vooraf en tenslotte doet ze in het vocht de aardappelen en de zuurkool en laat het gaar worden en stampt het doorelkaar, maar het vlees aan het spek haalt ze eraf en een stukje is voor hem, maar de rest is voor de reusachtige Mien van 80 jaar. Ze had ook nog een Hema worst klaar gemaakt, waarvan ze de helft bewaarde voor avonds bij de borrel, de rest deelde ze bij het eten. Na de hap nog een bordje gortepap toe en ze hadden hun buiken vol, en hij zei:
''Het was weer heerlijk, darling.''

Voldaan kwam hij van zijn stoel af en bracht de schalen en borden naar de keuken en ging daarna in de huiskamer achter de geraniums zitten en vulde zijn pijp met tabak. Haalde een lucifer uit het doosje en stijkte het aan en de vlam deed de tabak gloeien, zodat de rook een heerlijke geur verspreidde. Zij ging niet meteen de boel afwassen, maar plofte neer in haar fauteuil en stak een sigaar op en beiden rookten ze er op los. Je kon het aan het behang zien, wat eens wit was is nu bruin, maar daar hadden ze maling aan. De huisdokter zag hun amper.

Opeens zag hij de vrouw met knalrood haar, die aan het einde van de straat woont en de smerige gewoonte had een pispot vanuit de bovenste verdieping leeg te gooien als de oudjes haar huis passeerden, vermoedelijk wegens een ruzie die ze met Mien had gehad over stront op de stoep.Toen had die rooie een grote hond, een herder, en die liet ze een keer vlak voor hun deur poepen. Een buurvrouw aan de overkant had het gezien en ging het Mien vertellen.

Toen waren de rapen natuurlijk gaar, want ze ging meteen naar die rooie toe, maar die had Mien aan zien komen en gooide weer een pispot leeg precies op haar hoofd, die over de rooie raakte en een steen door het raam van dat kreng gooide. Grote opschudding was het gevolg, want die rooie kwam naar buiten en de vrouwen begonnen tegen elkaar te schelden, niet mooi meer. Een wijkagent, die bijna met pensioen ging en groot gezag had in deze buurt was gewaarschuwd en heeft de vrouwen naar hun huis gestuurd en de rust was weergekeerd. Hij liet de vrouwen de keus, de rooie kon aangifte doen van vernieling, maar ze nam genoegen met 50 gulden, die Mien heeft betaald. De wijkagent hield van onderling oplossen bij burenruzies, een rechter kwam er niet aan te pas.

Nu zag Wouter haar lopen met een klein zwart hondje en dat leek sprekend op het beestje wat hun tien jaar geleden hadden, Mollie heette hij.
''Moet je nou eens kijken Mien, die rooie heeft weer een hond en die lijkt precies op onze Mollie van toen.''
Zij keek ook en zag die rooie met dat kleine zwarte hondje lopen, en zei:
''Als ze het maar niet flikt die weer voor onze deur te laten schijten, weet je nog ouwe? Ja,het is precies Mollie'', en ze legde haar sigaar op de uitsparing van de asbak. Wat was het een grappig beestje, nu ik er weer aan denk. Weet je nog toen hij op een avond ervandoor was gegaan?''

''Dat weet ik nog darling, wat waren we ongerust hé? Toen dacht ik nog, dat je beter geen hond kan hebben, want je gaat er heel erg veel van houden en als hij dood gaat ben je totaal verdoofd van verdriet. Ik weet nog dat we die avond met z'n tweeén zijn gaan zoeken, het was al donker en het regende en wij maar zijn naam roepen en we geen antwoord kregen. Na uren zoeken zijn we naar huis gegaan, drijfnat van de regen en naar bed gegaan, maar de slaap niet konden vatten.

De volgende morgen toen het net licht was zijn we weer gaan zoeken en na een uur vonden we hem langs de kant van de autoweg, helemaal stijf en dood. Zijn kopje zat onder het bloed, wat hebben wij staan huilen hé. We weten, dat een hond ongeveer vijftien jaar kan worden, maar een kind verliezen is nog veel erger, maar Mollie was ons kind, omdat jij geen kinderen kon krijgen.Zo zie maar weer darling, dat het zien van zo'n zwart hondje je helemaal in de war kan brengen. Ik schenk een borrel voor je in en rook je sigaar op.''
''Doe maar, schat'', en een traan biggelde over haar wang.

Schrijver: kees niesse, 27 februari 2012


Geplaatst in de categorie: verdriet

0.8 met 4 stemmen 237



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)