Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wim is ook maar een mens

Alie, de echtgenote van Wim de gelovige, had gesolliciteerd als hulp in de keuken van het plaatselijke bejaardenhuis en ze was aangenomen, daar was ze heel blij mee, want dan verdiende ze geld en kon ze wat voor haar eigen kopen. Toen zij een mooi jasje met bontkraag wilde kopen maakte hij daar bezwaar tegen, want hij vond haar lichaam belangrijker dan kleding. Ook had hij gezegd, dat haar aangevreten kleding door de mot nog best gedragen kon worden, vooral in deze tijd van de crisis.
''We moeten allemaal bezuinigen Alie, dus jouw geld zet ik op mijn spaanrekening.''
Ze had de woorden van Mien onthouden, dat ze meer van haar af moet bijten en besloot, dat ook te doen, maar zijn striemende ogen deden weer haar onderdanig zijn voor haar heer en ze gaf haar eerste verdiende geld aan hem. Het mooie jasje bleef in de winkel hangen.

Ze kookte van woede en op haar werk werd dat opgemerkt door de Italiaanse kok Angelo, een knappe slanke man met zwart krullend haar en mooie ogen. Alie had een week eerder erwtensoep bereid voor de bejaarden en dat was zo goed bevallen, dat de oudjes weer om erwtensoep hadden gevraagd. Angelo kwam bij haar staan en proefde van de soep, en zei:
''Heel goed mijn lieve Alie'' en hij streelde zachtjes over haar wang. Alie is net in de vijftig en had en knap uiterlijk, slank, vrij lang en grote borsten. Dat zag Angelo natuurlijk.

Deze aanraking veroorzaakte en rilling door haar lijf en ze draaide haar gezicht om en keek hem stralende ogen aan, maar ze ging weer snel aan het werk, want de bejaarden zouden weldra aan tafel gaan. Om half zeven nam ze afscheid van Angelo en ging ze nog even naar de eetzaal om de oudjes gedag te zwaaien. Een man met een grote snor riep:
''De soep was weer heerlijk, je bent een schat'', en de anderen stemden er mee in. Dat gaf haar een heerlijk gevoel, eindelijk een bemoedigende geste, wat haar in tijden niet was overkomen.

Toen ze thuis kwam trof ze haar man niet aan, wat raar dacht ze, want hij zorgde ervoor, dat het warme eten voor haar klaar stond. Misschien is hij nog een boodschap doen, want het was koopavond. Dus ze schonk een glas cola in en wachtte af en rookte er een sigaretje bij. Ze dacht weer aan de kok Angelo, die haar vanmiddag zo lief aankeek en over haar wang aaide, haar man deed dat niet en seks was met hem een zeldzaamheid. Wanneer zij na hem naar bed ging en naast hem ging liggen, sliep hij al of deed alsof, maar een omhelzing of een kusje kreeg ze niet, de echte liefde van vroeger was versleten, jammer dacht ze. Haar man bemoeide zich meer met de kerk dan met haar.

Inmiddels was het half acht en Wim was nog niet thuis, ook geen telefoontje, dus ging zij zich ongerust maken en nam de telefoon en belde het huis van Wouter en Mien. Ze kreeg hem aan de lijn:
''Hallo Wouter, heb jij Wim vandaag nog gezien? Halfzeven kwam ik thuis van mijn werk, maar hij was er niet, ik maak mij nu toch wel ongerust. Wacht effen Wouter, ik hoor buiten een hoop geschreeuw, ik ga kijken.''
Ze schoof het gordijn opzij en zag Wim vlak voor de portiek op het stoep liggen en hoorde hem schreeuwen. Ze rende weer naar de telefoon, en zei:
''Ben je er nog, Wouter?''

''Ja, is er wat aan de hand?''
''Ja, hij ligt hier voor de deur op de stoep te schreeuwen, kan je effen komen, ik denk dat hij dronken is.''
''Ik kom eraan, Alie.''
Even later kwamen Mien en Wouter bij het huis van Alie. Inmiddels waren buren naar buiten gekomen, maar met de grote Wim was niets te beginnen, hij liet zich niet helpen naar binnen te brengen, stomdronken was hij. Dat was nu gauw opgelost, want de boomlange en oersterke Mien pakte hem bij zijn lurven en met hulp van een paar potige mannen lag hij in zijn bed zijn roes uit te slapen.

Alie was helemaal overstuur, zodat Wouter en Mien bij haar bleven. Mien zette een bakkie koffie. Na een uur gingen ze bij hem kijken, nu sliep hij rustig. Alie had een emmer naast het bed gezet, want ze hoorde dat hij moest kotsen en dat deed hij ook en niet zo weinig. De oudjes gingen weer naar huis en Alie ging op de bank in de kamer slapen. De volgende middag kwam Wim bij hun zijn excuus aanbieden en ook, dat hij zo lelijk had gedaan tijdens het etentje eergisteren. Hij zei verder:
''Ik heb geen ander voedsel dan verdriet en geen andere drank dan mijn tranen.''
Mien kuste hem op beide wangen en Wouter wilde, dat daar op gedronken werd, maar kreeg onmiddellijk een flinke opdonder van haar en weg was hij, de tuin in.

Schrijver: kees niesse, 3 maart 2012


Geplaatst in de categorie: drank

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 172



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
4 maart 2012
Email:
hmessielive.nl
Kees, wat een duidelijke tegenstelling tussen die twee gezinnen. Bij Wim en Alie, de overheersende man, bij het gezin van Mien en Wouter andersom.
Maar dit is toch een opbeurend verhaal hoe iets in het honderd loopt en dan weer op zijn pootjes terecht komt. Een verhaal om zich te blijven herinneren!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)