Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Enkeltje Napels

Sietze Kolenbrander heeft jarenlang in de bouw gewerkt, waar hij iedere dag met veel plezier tot zijn recht kwam. Hij woont al zijn hele leven in Giekerk en meestal reed hij op zijn knetterende brommer naar zijn werk in Leeuwarden. Op de steigers was hij in zijn nopjes en elke dag floot hij naar een Friese deerne, die dan giechelend omhoog keek. 'Je ziet er lekker uit, mopje!', schreeuwde hij. 'Meer krijg je niet te zien, viespeuk!', reageerde ze dan.

Het is inmiddels alweer meer dan tien jaar geleden, dat Sietze noodlottig ten val kwam, waardoor hij verlamd raakte en zijn denkvermogen grote schade opliep. Met veel revalidatie leerde hij weer te lopen, zij het met schokkende en slepende bewegingen. Hij kan nooit meer aan de bak, maar dat beseft hij nauwelijks, want hij ziet ze zogezegd vliegen en daarom gaat hij iedere week een uur naar zijn vrouwelijke psycholoog om wat orde in de chaos te scheppen. Dat doet hij zonder tegenzin, want zijn therapeute heeft een enorme buste en daar mag hij graag naar kijken, vooral 's zomers, wanneer ze soms niets aan de verbeelding overlaat en zichtbaar geniet van zijn onverhulde aandacht.

De rest van de week toert hij vaak wat op zijn nieuwe brommer, die hij van zijn spaarcenten heeft aangeschaft, helemaal in Groningen opgehaald, via een internetadvertentie. Hij dook in de hoerenbuurt van Groningen en met een Oost-Duitse dikkerd heeft hij zich wat vermaakt en nadien zichzelf getrakteerd op een patatje oorlog en een kroket met Marne-mosterd bij een uitgeleefde cafetaria. In een coffeeshop kocht hij voor vijfentwintig euro wiet uit Malawi, omdat die zo lekker knetterde, wat het woord 'knetterstoned' verklaarde, dacht hij. In Giekerk beschouwen de meeste mensen hem als een meelijwekkende zielenpoot, die te gek is voor een gekkenhuis, want er valt niets meer aan te sleutelen. Sietze zwaait naar de zon en de maan, naar de zonmannetjes en de maanmannetjes, want die begrijpen hem wel, zegt hij.

Eén keer is hij te ver gegaan en heeft de politie hem een nacht in de cel gestopt, want dat hij soms overduidelijk zijn topless-zonnebadende buurvrouw begluurde, was tot daar aan toe, maar toen hij na een megajoint geheel onbedekt en met een knotsharde pieterman rond haar ligstoel danste, vond zijn buurvrouw dat toch een reden om 112 te bellen. Later begreep hij dat wel een beetje, waardoor hij haar een dure bos bloemen en een fles Tia Maria gegeven heeft, omdat ze daar zo dol op is. 'Ik snij-snij hem er nog-nog lie-liever af, dan dat-dat ik je nog een keer zo-zo la-laat schrikkken!', stotterde hij al spugend.
'Maar dat hoeft ook weer niet!', zei de buurvrouw, die nog vele nachten heeft gesmuld van wat ze gezien heeft en er ondeugend op voort fantaseerde, terwijl ze zichzelf verwende met haar plastic kameraadje uit een opruimingswinkel.

Overdag zit Sietze vaak in de dorpskern te lanterfanten, omringd door lege blikjes bier en openlijk hasjwalmen producerend. Soms lacht hij om dingen, die hij alleen kan zien en de plaatselijke jeugd, die de draak met hem steekt, schrikt hij af met de meest rare bekkentrekkerijen en oergeluiden. Bij de bakkerij koopt hij sinds kort elke dag een stuk of drie gebakjes, omdat hij verliefd is op de nieuwe verkoopster, die hem als ieder ander behandeld. Sietze mag dan door iedereen als een sul geworden stumperd worden gezien, hij was wel zo slim om lid te worden van de Staatsloterij, wat hem op een dag één miljoen euro opleverde en ineens een hele schare aanbidsters, vooral de buurvrouw kwam geregeld in uitdagende lingerie bij hem langs en inderdaad, het kwam ervan, maar Sietze had in een euforische bui een enkeltje Napels geboekt, omdat hij las dat je Napels gezien moet hebben, alvorens te sterven, dus gehoorzaamde hij.

In het vliegtuig bestelde hij de ene borrel na de andere en hij had een zakje hasj onder zijn balzak vast getaped. Zijn oog viel op een donkerharige, opvallend heupwiegende stewardess, die naar hem knipoogde, maar dat was een automatisme, dat ze bij iedereen deed. Hij zou zijn buurvrouw een kaart sturen en haar beloven, dat ze de volgende keer met hem mee mocht. Doordat ze laag over Rome vlogen, kreeg hij ook zin in die stad. Ineens begon het vliegtuig rare schokbewegingen te maken, de motoren vlogen aan beide zijden in de brand en de knappe stewardess viel angstig in zijn armen, terwijl hij haar op de mond kuste en haar overal streelde, maar niemand kon meer iemand geruststellen, want het kapotte luchtschip daalde in sneltempo naar de aarde, waar het tot een grote ontploffing en vuurzee zal eindigen. 'Maar ik heb verdomme Napels nog niet gezien!', schreeuwde Sietze verbouwereerd.

In Giekerk ging de volgende dag bij iedereen de vlag halfstok en niet de buurvrouw, maar de bakkerijverkoopster kreeg zijn financiële erfenis, waar ze geen donder van snapte, maar zo was Sietze nu eenmaal, ondoorgrondelijk.

Schrijver: Joanan Rutgers, 3 april 2012


Geplaatst in de categorie: rampen

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)