Dankbaarheid.

Het was een koude winteravond in januari.
Ik was vermoeid na een lange treinreis en verlangde naar mijn warme bed thuis.
Maar ik moest nog wachten op de laatste bus naar huis.
Het viel me op dat het nog aardig druk was op het busstation, sommige mensen renden naar de bus, anderen liepen te ijsberen om de kou te trotseren.
Tja, daar stond ik dan, trillend van de kou, mijn tas vastgeklemd onder mijn arm. Je weet maar nooit.........dacht ik.
Ik keek op m'n horloge, nog ongeveer een kwartier, dan zou de bus moeten komen.
Toen kwam een goedgeklede jongeman op mij af, ik schatte hem op een jaar of 30, en hij vroeg mij of ik nog wat kleingeld had voor het slaaphuis.
In zijn verkleumde hand lag al wat kleingeld en hij had nog een paar euro nodig. Helaas had ik geen kleingeld, maar ik kon het niet laten om hem te vragen waarom hij moest bedelen voor een slaapplaats.......
"Tja mevrouw, ik ben door mijn vriendin het huis uitgezet......", daar begon hij mee met nog een heel verhaal er achteraan.
Bèst wel aandoenlijk om aan te horen, hij was goed gekleed en zag er gezond uit. Het enige wat ik nog bij me had was een briefje van 10 euro, ik twijfelde......
Tóch zei ik tegen hem dat hij maar verder moest vragen.
"Is niet erg mevrouw, het is alleen zo verrekte koud" zei hij en liep van mij weg.
Toen viel mijn oog op een zwerver, verwaarloosd, slepend met een vuilniszak.
Hij keek niet op of om, blijkbaar berustend in zijn lot.
Dat was wél een tikkeltje erger dan die jongeman..dacht ik.
Ik keek weer op m'n horloge, pffff nog 10 minuten, wat ging de tijd toch langzaam.....
Wat kun je op zo'n moment toch verlangen naar een warme plek!!
Na 5 minuten zag ik die jongeman nog steeds bedelen om geld, maar de mensen schudden met hun hoofd, onverschillig.
Met de gedachte dat mijn bus al gauw zou komen, liep ik op hem af en gaf hem de tien euro die ik nog bij me had.
"Hier alsjeblieft, dit krijg je van mij, dan kun je lekker warm slapen en óók nog een maaltijd nemen".
Hij keek mij aan met zó'n verwonderde blik en zei:"Mmaar, dit is teveel mevrouw, wilt U mijn kleingeld terug hebben?"
Waarop ik zei dat hij het mocht houden en wenste hem een goede nacht toe.
"Bedankt mevrouw, dit zal ik nooit vergeten!" riep hij nog toen ik naar mijn bus liep.
Eenmaal in de warme bus op weg naar een warme plek, bedacht ik: "Wat is het héérlijk om dankbaarheid te zien", en voelde me voldaan.

Dankbaarheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.6 met 7 stemmen 317