Klaas Vaak
Het achtergebleven kind snikte een beetje, het was een voor hem te stille avond op zijn bedje.
Zijn broers sliepen al.Zijn zus sliep ver weg ook.
Enkel de huizen verderop leken in brand te staan want de vuurhaan kraaide en de telefoon deed het niet meer.
Bij de kinderwastafel brandde nog een waaklampje.Dat was maar goed ook dacht het kind want dan is mama dichtbij.
Toen de avond vorderde en het leek of broertjes en zusje verdwenen was en het nachtwakerslampje haperde en het lichte uitviel hoorde het kind een zachte zucht door de hal gaan.
En over de trappen naar boven.Het was wind dat ritselde.
En plots werd de slaapkamerdeur met onzichtbare hand opengedaan.
Daar hing tegen het plafond een tapijtje met daarop een poppetje leek wel, een kaboutermannetje met een alleraardigst poppengezicht.
Zandmannetje heette hij,hij komt altijd met een kaarsje aan en met een vaas gevuld met zand waarmee hij in de ogen strooit van de kinderen om hen wat slaperig te maken voordat hij een verhaaltje vertelt.Ook heet hij Klaas Vaak,ze zeggen dat hij uit Rusland komt en weer anderen uit Denemarken, hij heeft een heel wit gezichtje en een witte ringelbaard. Hij fluistert en soms zingt hij maar dan verstaan de meeste kinderen hem niet.En wie niet op tijd wil slapen en aan zijn sokjes trekt krijgt veel zand van hem in zijn ogen gestrooid zoals mij is overkomen.Ook dit kind strooide hij zout in de ogen vanuit een vaas van marmer vanaf zijn tapijtje en hij nam het kind mee naar een land waar opa Wereld woonde.
Opa Wereld is een hele oude man met een hoorn des overvloeds aan zijn voeten en in zijn rechterhand een gehoorhoorn tegen zijn rechteroor aangedrukt.
Opa wereld heeft een hele grote baard waarin allerlei snuisterijen en eigenaardige voorwerpen in zaten.
Het kind zag een grote rij met vaders en moeders staan voor opa wereld om hem om een gunst te vragen want opa wereld was weliswaar doof en kon gebrekkig zien maar was wel steenrijk en in zijn baard tot aan de grond zaten hele begerenswaardige dingen zoals een auto, een nieuwe fiets, een schootcomputer,zilveren bestek en noem maar op. Het groeide tot aan de grond in zijn baard.
De meeste mensen hadden geen eerbied voor de oude man en trokken allerlei dure spullen uit zijn baard: Koffiemolens, sinaasappelpersers,automobielen,luxe boten.
En weer andere mensen probeerden stiekem een groot deel van zijn baard af te knippen met vele spullen erin.
Opa wereld schonk alles op tijd, elk spul op tijd bij de mensen van het juiste tijdsgewricht en aan ieder die dat nodig had en niet die dat niet nodig had.
Nu ontdekten de mensen dat er hele mooie toverdoosjes onder aan zijn baard groeiden en iedereen pakte een schaar en knipte er zonder eerbied voor opa wereld zoveel mogelijk toverdoosjes van opa Wereld zijn baard.
Achter opa Wereld stond oma Wereld een rad te draaien,om wat te mogen hebben van opa wereld moest je eerst vast gebonden worden op het rad, een voor en een achter en het was aan oma wereld waar je terechtkwam, bij de baard van opa werelden dan mocht je een snuisterij uitzoeken of oma draaide je naar beneden de put in waar de armoederat je kleren stuk knabbelde, je schoentjes opat en je tasje en je portemonnee stuk knabbelde, je viel dan ook in vuil water en je kwam dan met blote voeten en ziek en zonder cent de wereld in. Velen huilden als ze de put uitkwamen maar het werden vaak lievere mensen. Met stukke kleren grauw en grijs.
Veel mensen aanvaardden vroeger de liefde van het rad,maar nu niet meer.
Niemand ging naar oma Wereld, iedereen stortte zich op de baard.
En toen viel er een bliksem neer en volgde een blauw weerlicht en toen stierf opa wereld.De mensen werden allemaal grijs als grijze muizen en al hun juwelen werden kiezelstenen,en de mensen droegen alleen nog maar een hemd, een doodshemd.
Ze renden voor hun leven want er kwamen ijskristallen uit de hemel zo groot als kroonluchters.
De stad, het huis, de bomen alles werd nu heel groot en de mensen werden heel klein. Ze werden zo klein dat ze gingen wonen in hun eigen schoenen en sliepen in een doosje zout of onder een herfstblad. En geen auto reed meer en deed het meer.
De mensen moesten zich beschermen tegen een regendruppel uit de hemel zo klein en kwetsbaar waren ze geworden,er was geen lampje meer die nog werkte sinds ze met hun nieuwsgierige vingers aan de toverdozen trokken.
De mensen vreesden de insecten die groter en machtiger waren dan hen.
En veel mensen sloten zich op in het kamertje onder de naaimachine.
Ja zei Klaas Vaak dit was het volk van Stekel en Pekel, het is echt gebeurd.
Deze mensen leven onder de kiezelstenen dat waren vroeger hun juwelen die ze beminden en aanbaden en waarvoor ze oorlogen voerden, nu zijn de juwelen kiezelstenen geworden waaronder deze mensen zo klein als mieren geworden onder moeten leven, ja onder gebukt gaan, onder hun eigen stenen die ze aanbaden.
Als de steen verplaatst wordt sterven ze door zonnestraal of regendruppel.
Ik breng je nu weer naar bed zei Klaas Vaak tegen het kindje en legde de dekentjes als een moeder over hem heen.
home.nlGeplaatst in de categorie: vriendschap
Klaas Vaak
807
Geef je reactie op deze inzending: