Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Paradijs Op Aarde

In de buurt van de bosvijver belaagden wolken muggen hem. Voor poëtische vergelijkingen over natuur en zijn rondkolkende gevoelens, was hij daardoor niet in de stemming.

Met zwaaiende armen om muggen af te schrikken, botste hij tegen een houten hekje. De vermolmde houtconstructie scheidde het bospad van de begroeide waterkant van de bosvijver. Na onhoorbaar gescheld, liep hij richting de oeverwal. Tussen waterlelies zag hij in stilstaand water kringen van talloze watervliegjes en torretjes. Doordringende geluiden van vogels waren overal, afgewisseld met gezoem van muggen. Alles bij elkaar een natuurorkest, dat speciaal voor hem concerteerde.

Boven de bomen, de donkere wolken van naderende regenbuien. Aan de rand van het bosvennetje, staarde hij naar de overkant. Ogenschijnlijk doelloos en dromerig beleefde hij het bos. De eerste windvlagen wiegden krakende takken van oude eikenbomen. Weer staarde hij voor zich uit. En liet hij zijn blikken dwalen over kluiten, wormen en hondenpoep. De verstedelijking slaat ook hier toe, dacht hij. Aan een graspol maakte hij zijn schoen schoon.

Door de bomen zag hij restanten avondzon. In de verte vermoedde hij de eerste lichten van de provinciestad. In eindeloze regelmaat zag hij lichtbundels van auto’s tegen de hemel aanstrijken. Net vuurtorens van blikken schepen op eindeloze wegen, overwoog hij. Geheime genoegens welden in hem op. Zoals zijn voorliefde voor frisse boerenvrouwen. Als stadse jongen was hij snel verliefd op boerenmeisjes. Een afwijking, die hem onschuldig voorkwam.

Al wandelend schoten hem eindeloze reeksen beelden van vroeger te binnen. Waar hij zichzelf vaak starend en dromerig aantrof aan oevers van meertjes. Wonderlijk, want zo dichterlijk en gevoelig was hij niet. Eigenlijk was hij in gezelschap vaak de lompe hond. Wel altijd eerlijk, bedacht hij. Zonder directe aanleiding herinnerde hij zich een ongeluk met zijn autoped. In zijn lagere school jaren bezat hij een groen exemplaar met terugtraprem. Vooral deze rem betekende walgelijke luxe. De jongens in de straat keken regelmatig scheel van jaloezie.

Alle beelden kwamen weer langs, terwijl hij bezig was met openkrabben van muggenbulten op zijn bovenarm. Met die autoped botste hij frontaal tegen de roestige autoped van Jantje Leupen. Hij wist nog dat hij vergeefs zijn Donald Duck fietsbel gebruikte. Pijnloos zakte hij na de klap weg in enorme kussens van een zwart fluwelen bed. Aan het voeteneinde lag een blozende boerenmeid met donkere vlechten. Grote, grijsgroene ogen keken hem lachend aan. De rand van haar rok bevond zich ver boven haar knie.

Direct dacht hij aan beloften voor de toekomst. Een warme wolk van heerlijke geuren omgaf hem. Hem leek het paradijs nabij. Hij zag kleurige lichtflitsen boven haar gedeeltelijk ontblote benen. In haar ogen zag hij pure Liefde en totale afwezigheid van Angst, Jaloezie of Competitie. Overal rond haar was purper licht. Waarom juist die kleur, dacht hij nog. Terwijl hij zich naar voren boog om in haar armen weg te zinken, zag hij de zwaar bebaarde ambulancebroeder boven zijn gezicht hangen. Ben je wakker, riep hij. Het Paradijs leek hem plots pijnlijk ver weg.

Schrijver: H.H. van der Geest, 25 april 2012


Geplaatst in de categorie: emoties

4.3 met 19 stemmen 1.337



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Ivan Grud
Datum:
29 juni 2012
Email:
grud-ivanhotmail.ph
Prachtig, een complete droom, graag gelezen.
Naam:
Ton
Datum:
27 april 2012
Gaat het weer een beetje, Meneer vd. Geest(tig)?
Naam:
Monique Methorst
Datum:
25 april 2012
Email:
moi636yahoo.com
Whahahahahaha schitterend

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)