Droomland
"Waarom ben je zo stil, Marvin? Waarom mis ik vandaag het geluk in jouw ogen?'' vroeg Rudi aan zijn 8-jarige kleinzoon.
Marvin gaf geen antwoord en tilde heel licht zijn schouders op. Tijdens de gehele reis bleef hij met gebogen nek vanuit de zijraam naar buiten staren.
Marvin werd na schooltijd altijd door zijn grootvader opgehaald. Zijn vader had hem op 3-jarige leeftijd verlaten. De reden was niet bekend. Zijn moeder werkte als schoonmaakster bij het bedrijf Asito. Dit was noodzakelijk om in het levensonderhoud te kunnen voorzien. Het weekend bracht Marvin altijd bij zijn moeder door en de overige dagen voornamelijk bij zijn grootouders. Indien de omstandigheden het toelieten, kwam zijn moeder hem ook een aantal dagen tijdens de werkweek ophalen. Dit kwam niet altijd uit, omdat zij altijd bereid was om over te werken en de afstand naar haar ouders behoorlijk groot was.
Ondanks de vele nare ervaringen die Marvin al op zeer jonge leeftijd had meegemaakt, bleef hij een zeer vrolijk en levendig kind. Afgezonderd van vandaag.
Eenmaal thuis aangekomen ging Marvin gelijk naar zijn slaapkamer. Peggy, zijn grootmoeder, begreep zijn houding ook niet. Zij had reeds de tafel klaargemaakt om met zijn allen te gaan eten.
''Wat is er met Marvin aan de hand, Rudi?''
''Laat hem even alleen. Ik loop zo wel even naar boven.''
Nadat Rudi en Peggy het avondeten hadden genuttigd, liep Rudi naar de slaapkamer van Marvin. Hij had de gordijnen al dichtgetrokken en lag klaarwakker in bed.
''Ga je mij niet vertellen wat er aan de hand is?'' vroeg Rudi.
Marvin werd gevoelig en een traan rolde over zijn wang.
''Opa, wat betekent buitenlander?''
''Buitenlander? Ben je daarom zo droevig?!''
Marvin knikte.
''Dat is een bekrompen woord dat gebruikt wordt om mensen van elkaar te onderscheiden. Een woord die je snel moet vergeten en er nooit meer bij stil moet staan.''
Marvin veegde die ene traan van zijn wang.
''Weet je welk woord je nooit mag vergeten, Marvin? Het is dat ene woord wat ik ook heb doorgekregen via mijn grootouders.''
''Wat is het?'' vroeg Marvin nieuwsgierig.
''Universeel.''
''Universeel? Wat betekent dat, opa?''
''Datgene wat wereldwijd hetzelfde is. De kracht die ons tot mensen maakt. Zoals liefde en vriendschap.''
Marvin probeerde zijn opa te begrijpen, maar had daar wel moeite mee.
''Opa, kan jij mij een verhaal vertellen?''
''Natuurlijk,'' zei Rudi. Datgene wat hij net had verteld, had Rudi enthousiast gemaakt.
''Ik ga je een verhaal vertellen over Droomland, dat zich niet al te ver hier vandaan bevindt.''
''Heb je daar ook buitenlanders?'' vroeg Marvin. Zijn enthousiasme was zijn grootvader opgevallen.
''Nee! Absoluut niet. Daar speelt onderscheid geen rol. En weet je wat, Marvin? Daar heerst geen armoede onder de kinderen. Ze spelen en genieten uitbundig van het leven. En het allerbelangrijkste is dat daar de ouders alle kinderen liefhebben, alsof het hun eigen kinderen zijn.'' Rudi was inmiddels opgestaan en liep met zijn gezicht tegen de muur kijkend. Dit deed hij om een traan van Marvin te verbergen.
Peggy klopte op de deur.
''Gaat het goed, Rudi?''
''Zeker. Ik probeer hem in slaap te laten vallen.''
''Dat is niet nodig. Kijk maar. Hij ligt al te slapen. Met een brede grijns op zijn gezicht. Ongelofelijk. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?''
''Ik heb hem verteld over Droomland,'' gaf Rudi aan.
365.nlGeplaatst in de categorie: wereld
droonland
237
Geef je reactie op deze inzending: