Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Henkie

Vijftig jaar geleden speelde dit verhaal zich af.

Henkie is negen jaar, een buurjongen van mij. Toen zijn moeder beviel van hem had zij hulp van haar zuster en van mijn vrouw. Mijn vrouw kookte de warme hap. De vroedvrouw kwam na de bevalling dagelijks langs en onderzocht Henkie. Zo gezond als een vis, zei ze altijd. Helaas heeft zijn vader het niet mee kunnen maken, een ernstig ongeluk met zijn motor maakte een eind aan zijn leven. In een scherpe bocht verloor hij de macht over het stuur en botste tegen een dikke boom en overleefde het niet. Toen het gebeurde was zijn vrouw al vijf maanden in verwachting. Henkie groeide op tot een flinke jongen en hij kwam vaak bij ons langs in de hoop limonade en een koekje te krijgen en dat kreeg hij natuurlijk ook. Op een dag vroeg hij mij het volgende:

''Buurman, mag ik u wat vragen?''
''Natuurlijk Henkie, zeg het maar, moet ik je ergens mee helpen?''
''Buurman, ik heb een oude kinderwagen langs de weg zien staan en heb die meegenomen en wil daar een karretje van maken met twee pedalen en een stuur, dat lijkt me erg leuk. Weet u hoe dat moet?''
''Ik loop effen met je mee, ik moet zien hoe die kinderwagen eruit ziet.''
''Hij staat bij uw schuur, buurman.''

Slimme Henkie had de wagen daar al neergezet in de hoop, dat ik hem zal helpen, goed bekeken van dat jochie. Ik liep met hem mee en wat mij ontroerde, dat hij mijn hand pakte, zoals een klein ventje de hand van zijn vader pakt. Ik zag de wandelwagen al staan, een heel ouderwets model op vier kleine wieltjes en het zag er nog goed uit, daar was wel een karretje van te maken. Toen ik nog een kind was had mijn vader ook van een wandelwagen een bestuurbaar voertuig gemaakt met onderdelen van een oude fiets en een paar planken en touwen om de wielen te sturen. Ik zei tegen dat jong:
''Komt goed Henkie, ik maak voor jou een leuk karretje, maar je moet wel geduld hebben, want ik moet nog wat onderdelen versieren.''
Hij keek mij dankbaar aan met zijn blauwe ogen.

In mijn schuur had ik nog een oude fiets staan, maar de trappers waren niet meer bruikbaar, ik op zoek naar een oude fiets en vond die bij een kennis van me. Dus ik aan de slag, eerst heb ik de wandelwagen gedemonteerd en de onderdelen apart gelegd. Vroeg in de morgen begon ik al, maar moeder de vrouw riep mij om koffie te komen drinken. Ze wilde de koffie wel komen brengen, maar ik vond het gezelliger gewoon in de huiskamer bij haar te zitten en ook nog een sigaar te roken. Toen ik weer in de schuur bezig was hoorde ik, dat het begon te regenen en dat is gek om te zeggen, maar ik houd van regen, niet de hele dag natuurlijk. Vroeger bij mijn ouders thuis sliep ik in een kamertje vlak onder het dak en als het regende vond ik het heerlijk, dat getik van de druppels op het dak. Van de zon houd ik ook, maar die hoor je niet, maar de zon brengt wel leven in de brouwerij.

Toen ik aan de zon dacht stopte ik met mijn werk en ging prakkiseren en dacht was de zon en de aarde er eerder dan het heelal. Neen, dat kan natuurlijk niet, het heelal moet er eerder geweest zijn, maar waar komt het heelal dan vandaan? Toen dacht ik aan God, Hij moet al bestaan hebben voordat het heelal bestond, dus God was verantwoordelijk voor de schepping van het heelal. Ik dacht dus, dat Hij alles geschapen heeft in het heelal, dus de sterren( de zon is ook een ster), de maan en onze wereld, maar de wereld is een apart geval, want met de wereld omarmt Hij zijn beeld en wil Hij met alles en iedereen communiceren.

Genesis in de bijbel leert ons ook, dat het heelal voortkwam uit de wil van God. Ik vind het een wonder van God, dat hij de aarde in het heelal heeft geplaatst op een afstand van 150 miljoen kilometer vanaf de zon en haar stralen het mogelijk maakt voor leven, zowel van dieren en mensen en door het aanwezig zijn van een dampkring de lucht boven ons er blauw uitziet, veroorzaakt door verstrooiing van zonlicht in de dampkring.

Opeens ging de deur van de schuur open en zag ik Henkie staan, drijfnat van de regen. Met pretlichtjes in zijn ogen keek hij naar de onderdelen van de kinderwagen.
''Dag buurman, mag ik vanmiddag u helpen, want woensdagmiddag is er geen school?''
''Natuurlijk m'n jong, ik weet een mooi werkje voor je. Kijk, zie je die trappers van een oude fiets, die zitten vol roest. Die mag je schuren totdat ze mooi glimmen. Wil je dat doen?''
Wat was die jongen blij en hij ging meteen aan het werk. De volgende dag was het karretje gereed en trots als een pauw reed hij zwaaiend naar mij over de stoep weg.

Schrijver: kees niesse, 9 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: heelal

3.0 met 2 stemmen 100



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)