Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De Schepper

God schiep de wereld in zeven dagen, maar Nathan schiep zijn god in zeshonderenvierduizendachthonderd seconden.

De scherpzinnige lezer zal merken dat die twee tijdseenheden gelijk zijn...als hij of zij er van uit gaat dat een godendag zomaar kan gelijkgesteld worden met een miezerige mensendag. Het idéé..!
Nou goed, Nathan had zich zijn eigen god dus op zeven dagen gecreëerd, wat een opmerkelijke prestatie is.

De meeste mensen nemen genoegen met een voorgekauwde god, wiens beeld door de eeuwen heen via allerlei dogma's tot bij ons is gestrompeld. Bewijzen voor diens almacht worden ons van jongs af aan via stichtende lectuur en dito voorbeelden van heiligen door de strot geramd.

Nathan had er geen boodschap aan. Hij bestudeerde de verschillende religies, vergeleek hun respectieve aardse vertegenwoordigers en kon zich met geen van de opgevoerde sujetten identificeren. Jezus was te soft, Mohammed te streng, Boeddha te zweverig... . Neen, in zijn ogen moest god iemand zijn die je kracht en inzicht gaf, die een voorbeeld van vastberadenheid, goedheid en macht was. Kortom, god was een soort wijze supermens die je inspireerde. Daar konden geen psalmen, soera's of koans iets aan veranderen!

Hij kon zich wel iets voorstellen bij een sfinx of een basilisk of een griffioen. Dat was nog eens een verzinnebeelding! Kenmerken van pure kracht bijeengebracht in één wezen. Vleugels van een adelaar, poten van een leeuw, lijf van een stier, hoofd van een mens et voilà, even roeren en je had perfect goddelijk wezen dat alle begeerde kwaliteiten van een superwezen had. Kijk, daar kon Nathan wel iets mee. Dus...

Nathan begon hard en zorgvuldig na te denken. Hij kon gefascineerd toekijken hoe zijn kat zich onfatsoenlijk behaaglijk kon uitrekken en dan uren kon slapen, zonder zich iets aan te trekken van de drukdoenerij om haar heen. Hoe diezelfde kat wakker werd, uitgebreid toilet maakte en dan puur deed waar ze zin in had. Die onafhankelijkheid, dat leek hem wel iets.

Ook de trouw van zijn hond had hem al dikwijls verbaasd. Zijn hond, die uren aan een stuk buiten op hem bleef wachten in weer en wind als hij de tijd vergat tijdens het nuttigen van enige alcoholische versnaperingen in zijn stamcafé. Die vastberaden, onvoorwaardelijke standvastige trouw...check.

En dan...het geduld en de onvoorstelbare toewijding waarmee een spin haar web spon. Hoe ze daarna uren aan een stuk vanuit haar schuilplaats geduldig wachtte tot een of ander insect in haar web verstrikt raakte. Ja, ook geduld vond Nathan een meer dan mooie deugd.

Nog iets wat Nathan ontzag inboezemde was de onverstoorbare oerkracht van de olifant. Een dier dat zich door niets en niemand liet tegenhouden en voor wie geen obstakel te groot was. Bovendien begiftigd met een ijzeren geheugen.

Tenslotte vertrouwde hij voldoende op zijn eigen vernuft om dit als attribuut mee in te boetseren in zijn ideaal mythologische schepping van een goddelijk wezen.

Nu kwam een tricky deel.

Hoe moest dat wezen verzinnebeeld worden? Een olifant met acht hondenpoten, een kattenstaart en een mensenhoofd? Pfoe...

Een kat met een slurf op twee benen en een mensenhoofd met acht ogen? Tja...

Een man met trouwe honden-ogen, een, euh, tot de verbeelding sprekend geslacht, een haardos als spinrag en een poezelige baard? Hmmm...

Nathan keek in de spiegel en zag dat het goed was... .

Schrijver: Marc Kerkhofs, 21 januari 2013


Geplaatst in de categorie: humor

1.8 met 14 stemmen 562



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
21 januari 2013
Email:
irmart140xs4all.nl
Geweldig! Na alle perikelen op deze site rond het thema religie, is dit een zeer verfrissend en grappig scheppingsverhaal... Humor is naar mijn idee een goddelijke eigenschap...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)