De wortel van alle kwaad.

Het was een prachtige dag. Het was de zesde dag 31 mei tegen het middaguur. Ik kuierde met ferme stappen over een zandpad in de buitengebieden van D. De zon scheen, de warme wind joeg door het vette jonge gras en dwong de bomen speels tot een buiging, maar de bruisende vrolijkheid brak het gordijn tussen het leven en mij niet open.

Een eindje achterop naderde een armzalig brommertje, ik maakte plaats om het voorbij te laten snotteren, maar het volgende moment stond ik met mijn ex zwager te praten. Hij vroeg hoe het ging en ik vertelde over de erfeniszaak die nog steeds niet afgerond is en de laatste details. Ook hij heeft een uitkering, ook hij heeft een forse erfenis gehad, met het verschil dat hij zijn erfenis niet heeft opgegeven bij de sociale dienst en er boven de uitkering rijkelijk van geleefd heeft. Dat is hem duur komen te staan. Nu zit hij in de schuldsanering.

“Ach geld, joh, kijk eens hoe mooi weer het is!” En hij spreidde zijn armen wijd. Ik bevestigde hem van harte en zei: “Dat geld staat overal tussen in, écht genieten van dit prachtige weer, en dit mooie natuurgebied kan ik niet meer.”

Wat geldzucht kapot kon maken wist hij als geen ander. Een half jaar lang had hij in dezelfde problemen gezeten, vertelde hij. Met het verschil dat hij het zichzelf kon verwijten. Als je zelf een fout hebt begaan weet je waarvoor je boet. Ik boet voor een ander. Wat is erger? En doet dat er toe?

“Mijn zaak duurt straks één jaar en negen maanden!” Dat is drie keer een half jaar en drie maanden…… Zijn verzuchtende gezicht zei me dat hij me volkomen begreep.

“Hoeveel krijg je per week als alleenstaande in de schuldsanering?” vroeg ik.
“Veertig euro.”
“Dat zou ik redden.” zei ik deels opgelucht. Gezien ik het geld zelf heb aangegeven, zal ik niet in de schuldsanering komen, maar toch, ik ben er soms wel bang voor.
“Ik heb bijna niks maar ik ben rijk!” bulderde hij uit. “Ik kan genieten van dit mooie weer zonder zorgen! Geld maakt alles kapot, je kunt beter weinig geld hebben zoals ik dan veel geld!”

Bij het afscheid zwaaide hij met zijn beiden armen in een weids gebaar naar de fantastische omgeving roepend: “Als het voorbij is, valt er een pak van je af en het leven wordt weer mooi!” Onbekommerd pruttelde hij weg, vrolijk wuivend, alsof hij me wilde zeggen: op een dag ben je net zo gelukkig als ik, dat beloof ik je!

Zielsgelukkig in de schuldsanering?

geldzucht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 99