Liegenfeest op Schiphol
Ik weet niet precies hoe vroeg het nu is, maar het is in ieder geval té vroeg. Gister was ik jarig. Voor het eerst sinds jaren heb ik weer eens een feestje gegeven en dat werd door mijn vrienden kennelijk gewaardeerd want ze zijn massaal komen opdagen. Het is laat geworden ook. Dat wil zeggen, twee uur geleden heb ik de laatsten de deur uitgezet. Ik moest immers weg. Hier... naar... toe... Oh ja, shit, even koppie erbij; Schiphol, Amerikaanse douane. Van mijn ouders die in de VS wonen heb ik voor mijn verjaardag een retourtje New York gekregen.
Ik sta nu dus op Schiphol op mijn benen te wankelen met een kater van hier tot Tokio. Ging mijn vlucht maar naar Tokio, dan stond ik nu niet met die vervelende Amerikaanse douane te praten. Wat kunnen die geüniformeerde paljassen doorzeuren over arbitraire zaken, zelf schijnen ze het heel belangrijk te vinden.
"Meneer... meneeheer! Wilt u de vraag beantwoorden alstublieft?", nee het blieft meneer niet. Toch mompel ik, "Sorry, kunt u de vraag nog een keer herhalen?", de humeurige vrouw slaakt een diepe zucht. "Heeft u zelf uw bagage ingepakt?", herhaalt ze. Ja hallo, ik ben toch zeker geen klein kind meer? Ik pers met moeite wat woorden door mijn kegel heen, "Wie zou dat anders moeten doen?". Oh jee, ik zie het aan haar reactie, fout antwoord. Strenge blik, "Ja of Nee, meneer". Ik raap mezelf bij elkaar, ik moet me echt even concentreren, één fout antwoord en ze laten je gewoon het vliegtuig niet in. Ik zeg nu dus heel stellig "Ja". Of ik van iemand anders een pakketje heb aangenomen om mee te nemen waarvan ik niet weet wat er in zit? Ik denk aan het cadeau dat mijn broer me meegaf voor mijn moeder, ik vermoed dat het een boek is, maar het is ingepakt natuurlijk. Geen fouten maken nu, ik ontken dus, "Nee, geen pakketjes". Of er nog iemand anders bij mijn bagage heeft gekund nadat ik het heb ingepakt? Jemig, ik had een feestje thuis, ik denk aan die twee meiden die er de hele avond op gezeten hebben omdat ik te weinig stoelen had. Die ene heeft er nog overheen gekotst bedenk ik me opeens, je kunt het nog ruiken. Opnieuw ontken ik echter heel stellig, "Nee, niemand". Ze zeuren nog een tijdje door over mijn bagage en laten het er dan maar bij.
Dan hebben ze nog een lijst met vragen over mijzelf. Ze waarschuwen me dat als ik ook maar één van die vragen met ja beantwoord, dat zij me dan geen visum kunnen geven en dat ik dan naar het consulaat zal moeten en mijn vliegtuig zal missen. Nee zeggen dus, ongeacht de vraag. Kom maar op.
Of ik de afgelopen drie maanden op een boerderij ben geweest? Wat? Dat begint al goed. Ik woon in een woongroep net buiten de stad, op een boerderij inderdaad. Telt dat? We hebben zelf geen vee (nou ja, een hele schare katten, een hond en twee geiten), maar de buurman heeft zijn pinken bij ons in de stal staan en in de boomgaard onder mijn raam lopen zijn kalveren. Nou ja, gewoon nee zeggen. Volgende vraag, of ik nu of in het verleden betrokken ben of ben geweest bij staatsvijandige activiteiten? Nou moet het niet gekker worden. Ik verdien mijn geld bij een buitenparlementaire actiegroep die heel overtuigd vijandig tegenover de overheid staat. Betrokken bij staatsvijandige activiteiten? Als ik dat niet doe is dat werkweigering en word ik ontslagen. Maar goed, zij waren heel duidelijk over het gewenste antwoord, dus zeg ik netjes van niet. Dit liegenfeest gaat nog even door, de meest absurde vragen stellen ze me. Netjes lieg ik telkens van niet. Gelukkig ben ik vegetariër, de vraag over kippenvlees in de afgelopen maand kan ik dus zelfs naar waarheid ontkennen.
Dan nog een laatste formaliteit, ik zucht. Zouden ze dan eindelijk klaar met me zijn? Of ik daar, daar én daar even wil tekenen dat ik al hun vragen naar waarheid beantwoord heb. Terwijl ik de drie hanenpoten op het papier plaats verlies ik mijn zelfbeheersing en zeg ik hardop dat ik me niet kan voorstellen dat er ook maar iemand in dat vliegtuig al hun vragen naar waarheid heeft beantwoord. "Meneer, maakt u zich maar zorgen over uw eigen antwoorden. Als u mij dat formulier nu overhandigt kunt u verder", verbijsterd geef ik het formulier af en sleep mij naar de Gate. Als het ze niets kan schelen dat we liegen, waarom dan al die moeite om ons daartoe te dwingen?
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: vakantie
douane
364
Geef je reactie op deze inzending:
Je leeft prettig in een woongroep. Daarbij nog een een geschonken reis naar Amerika! Vele mensen zullen jou daarom benijden.