Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Doe niet de huisdeur open voordat je zeker weet wie het is

Woonachtig in een dorp voel ik mij gelukkig in een rijtjeshuis. Achter mijn woning zijn landerijen en een smal pad naar een bos. Jong volk in het dorp is te tellen, ze wonen liever in een stad waar werk voor ze is. Naast mij woont een echtpaar, die kwaad op mij zijn. Toen ik nog werkte als fabrieksarbeider was ik de hele dag weg en mijn hond Picco was dan alleen. Genoeg eten en drinken had ik voor hem gezorgd. Maar wat bleek, mijn hond vertoonde angst omdat ik hem verlaten had en ging blaffen en begon huisraad te vernielen. De buren hadden daar natuurlijk last van. Buurvrouw niet zo erg, want ze was bijna doof, maar hij begon mij uit te schelden en dreigen met de politie.

In het weekend was ik thuis en was Picco rustig en blij, want samen gingen we vaak naar buiten en boodschappen doen. Ik kreeg de zenuwen van de buurman, want hij was twee koppen groter dan ik en had het uiterlijk van een zware jongen. Wanneer hij vlak voor mij stond met zijn woeste kop en stond te schelden scheet ik bijna bagger. Ik dacht straks geeft hij mij een kopstoot en ben ik mijn tanden kwijt. Of het zo moest zijn mijn lieve hond wilde ik voor de deur aanlijnen, maar ontsnapte en rende de weg op.

Een hevig remmende auto kon hem niet meer ontwijken en de stakker lag zwaar gewond op de weg en liet zijn ontlasting lopen. Ik zag het gebeuren en het werd zwart voor mijn ogen. Nog net op tijd kon ik mij vastgrijpen aan mijn rollator om staande te blijven. Piccco bloedde uit zijn oren en hij was dood. Een dierenarts heeft dat geconstateerd.

De bijna dove buurvrouw kwam naar buiten met een glas water. Ze zei, dat ze voor het raam zat en het zag gebeuren. Ze was kwaad op haar man, omdat die had gezegd blij te zijn eindelijk van die rot hond bevrijd te zijn. Ik miste Picco heel erg en kreeg verschrikkelijke stress in mijn maagstreek. Het leek wel of er een zware steen in zat.

Slapen kon ik alleen met slaaptabletten van de huisarts voorgeschreven. Ik kwam een paar weken in de ziektewet. Wanneer ik de buurman buiten tegenkwam en hem goedendag zei, spuwde hij op de grond. Ik heb een hekel aan ruzie en probeerde het goed te maken, maar het hielp niet. Een hond durfde ik niet meer aan te schaffen zolang ik nog moest werken bij een baas. Eenzaamheid in huis is dan erg.

Toen kwam de oplossing. Mijn baas stelde mij voor, dat ik vervroegd met pensioen kon gaan. Met dat bedrag en AOW kon ik wel rondkomen. De huur was niet hoog en ik verbouwde zelf aardappelen, groenten en fruit in mijn moestuin. Alleen jammer, dat roken van sigaretten zo duur is geworden, maar roken is mijn enige verzetje. Daar was ik een hoop geld aan kwijt. Ook heb ik elke week een fles jenever nodig voor mijn dagelijkse borrel. Schijt aan dronken Naatje, dacht ik.

Elke avond zat ik naar de televisie te kijken, maar schrok wakker toen het al elf uur was geweest. Het is allemaal misdaad en geouwehoer op dat apparaat. Hadden ze het maar nooit uitgevonden die rot troep. Iemand vroeg mij of ik zijn computer wilde kopen voor een habbekrats. Heb ik gedaan en met veel moeite en hulp kon ik eindelijk dat ding bedienen. Toch bleef het eenzaam in huis, ik miste een kameraad. Toen heb ik voor veel geld een Hollandse herdershond aangeschaft. Wat een lieve hond was dat, trouw, waakzaam en gehoorzaam. Die schoft naast mij keek al weer woest en gemeen naar me. Je kunt een hond toch niet verbieden te blaffen. Ik noemde hem Pluto.

Toen gebeurde het. Op een avond zat ik heerlijk een pijp te roken met Pluto naast me. We waren helemaal aan elkaar gewend geraakt. Opeens hoorde ik een hoop geschreeuw buiten. Pluto begon al te blaffen. Naar buiten ging ik met hem. Wat bleek twee mannen stonden bij de buurman voor de deur en bedreigde hem. Zo te zien zagen ze er als boksers eruit. Ze duwde de buurman, die niet zo jong meer was, tegen zijn borst en hij viel achterover. De buurvrouw stond in de gang te schreeuwen, dat ze weg moesten gaan. Ze moesten geld hebben en gingen het huis binnen. Je hoort de laatste tijd vaak, dat oude mensen in hun eigen huis worden bedreigd en bestolen. De mannen hadden mij nog niet gezien en ik beefde van de schrik. Bellen met de politie wilde ik, maar van de zenuwen lukte het niet.

Toen liet ik Pluto los en toen de mannen met de buit weer buiten kwamen, riep ik:
''Pak ze.''
De dieven schrokken zich een hoedje en lieten de buit vallen en renden weg, maar de grootste werd door Pluto besprongen en tegen de grond gewerkt. Andere buren hadden al de politie gebeld en spoedig hoorde ik de sirene van de politieauto. Er kwam nog een politieauto en beide mannen werden door agenten geboeid meegenomen. De buurman die nog wit zag van de schrik kwam naar me toe en gaf mij een hand en de hond een aai over zijn kop. Hij was me vreselijk dankbaar en samen hebben we met de buurvrouw een borrel gedronken. Over mijn eerste hond Picco hebben we het maar niet gehad.

Schrijver: kees niesse, 26 december 2013


Geplaatst in de categorie: misdaad

4.0 met 1 stemmen 410



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)