Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wat begon als fout....

Zo'n maandag die je liever niet hebt, geen overstromingen of anderszins, ( nog niet dan) geen kapotte apparaten, maar weet je, wanneer je aan een bepaalde opening of begin van de dag gewend bent en er wordt vanaf geweken door omstandigheden, dan wordt maandag ineens een hele andere dag, een dag die nog geen naam heeft, maar bij de boeken ingaat als smoordag, best aardig gevonden al zeg ik het zelf!

Manlief en ik, moeten beiden nuchter prikken, op zich niet zo'n ramp, maar ik moet op een bepaald tijdstip komen en dat is dus vroeg, en vroeg, nuchter en geen koffie zijn drie elementen die niet fijn zijn en oké, we komen er wel overheen maar toch, een foute start blijft je de rest van de dag achtervolgen.

Daar komt bij dat ik verschrikkelijk verkouden ben, het lijkt warempel wel of ik een waterhoofd heb er komt water uit alle gaten van mijn hoofd, niesbuien die een LAMA zou moeten hebben, sproeien als de beste! Tja dat was vannacht dus ook al geen pretje, want ik moest dus nuchter zijn, mocht na twaalf uur niks meer drinken,stond op de brief.

Dus ik belde gisteren maar even met het ziekenhuis en legde uit, dat ik niks mocht, maar mocht water dan ook niet? Nou zei de dame die dienst had, een paar kleine slokjes kunnen geen kwaad en ik had me een dorst, alsof ik de marathon in de woestijn had gelopen! Maar ja, geen vocht, is juist ja, geen vocht.

Toen was het (voor mij dan) eigenlijk niet zo erg vroeg bij de vampiers te zijn, manlief dacht er iets anders over, maar ja we moesten samen hè? Als eerste aan de beurt, kreeg ik te horen dat ik eerst tien minuten moest zitten alvorens ze me konden prikken, jawel, ging ook nog van mijn broodnodige vocht af! Na een kwartier beiden op huis aan, en natuurlijk is de eerste actie, koffie aanzetten, want dat die klaarstond was duidelijk, snel Brinta gemaakt voor mezelf en een pakje ( eega wil het koel) voor hem.

Koffie klaar en met de peuk (sorry maar stoppen gaat het niet worden ben ik bang, wij blijven de schatkist vullen met de accijns van de tabak) klaren we een beetje op. Ik zeg een beetje want ik moet alweer in de startblokken voor de oedeem fysio (tja gevolgen van borstkanker hè? Blijft je achtervolgen) maar dit ritje wordt altijd uitgevoerd door mijn buurman, jawel. Wij zijn nog van de oude stempel, wij zijn er voor elkaar! Zo hoort het!

De lieverd krijgt van ons (is alleen) elke avond een bord warm eten, want weet je, hij wordt ouder (wij allemaal) maar is slecht ter been en ik zou het mezelf nooit vergeven als ie een hete pan over Ich heen kreeg, en waar je voor twee kookt kun je dat ook voor drie, dus al een paar jaar doe ik dit en met liefde ook nog. Hebben we iets nodig dan staat ie klaar, maar andersom is dat ook zo. Heel erg fijn!

Die buurman doet, in tegenstelling tot ons, boodschappen bij een voor hem zeer toegankelijke winkel zo eentje die pannen zegels uitgeeft bij een bepaald bedrag aan boodschappen en nou wil het geval dat wij jaren geleden een pannenset hadden gekocht bij de HEMA, prima setje, maar bij aanschaf nog nadrukkelijk gevraagd of ze in de vaatwasser mochten, daar een volmondig JA op kregen, nooit meer ergens over nagedacht. Tot de handgrepen gingen scheuren, nooit geen bon meer, wel de mensen benaderd middels een mail, maar ja, je kunt het schudden tegenwoordig, moet van hele goeie huid komen om ergens je gelijk te willen halen en zo komen we in de buurt van het zegel- pannen- buurman verhaal, die het maar wat eng vindt dat ik kook met gescheurde pannen, oftewel handgrepen.

De man is gaan sparen, en als ik met hem meeging en zelf mijn boodschappen er ook haalde, gingen mijn zegels natuurlijk naar hem, net als die van de mensen die aan de kassa stonden en de zegels niet wilden, ik dan vroeg, mag ik ze dan wel? En dan voor elkaar kreeg.
En zo kwam boekje een gestadig vol. Ik ga hem net zijn eten brengen, stoofperen, bal gehakt, aardappels, zeg eet smakelijk en tot straks ( want elke avond komt ie om 7 uur een bakkie doen) zegt ie; kijk eens! Staat daar pan 1 voor me klaar!

Kijk, hij kreeg drie smakkerds, ik vroeg hem nog wat ie van me kreeg, antwoord; een punthoofd, maar ja, dat had ik kunnen weten, voor mensen die hier jaloers van worden, hij gaat NIET verhuizen, hij is voor niemand anders, hij blijft mijn/ onze vriend en buurman en weet je, ik ben nog wel verkouden, maar de dag begon niet tof echter is het nu heel wat beter dan vanmorgen en heus niet alleen omdat ik een pan kreeg (overigens pan twee is ie voor aan het sparen)

Lief toch?

Schrijver: An Terlouw, 7 oktober 2014


Geplaatst in de categorie: mannen

1.0 met 1 stemmen 737



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)