Zelfverdediging
Langs een van de stoffige wegen van Utah lag een diner bestierd door Will en zijn vrouw. Will was tachtig jaar oud. Hij zou ooit dood neervallen in zijn diner. Maar dan toch door het werk en niet door een overvaller.
De overvaller stormde de diner binnen en bedreigde de oude man en zijn vrouw met een pistool. Hij eiste de dagopbrengst. De oude man had altijd een doorgeladen shotgun achter zijn toonbank liggen. Hij greep de shotgun en drukte op goed geluk af. Het hoofd van de overvaller spatte uit elkaar. De muren van de diner zaten vol bloed. De hersenen van de overvaller lagen verspreid door de diner.
“Tsssss” zei de sheriff. “En dat met maar een schot?” zei hij met ongeloof en bewondering in zijn ogen terwijl hij om zich heen keek in de diner. “Ja, Sheriff.” zei Will. “Goed dan. Inpakken en wegwezen jongens, we hebben nog wel wat belangrijkers te doen vandaag.” riep de sheriff tegen zijn team terwijl hij op zijn horloge keek.
“Hoelang denk je nodig te hebben voordat je dat bloed hebt weggeveegd?” vroeg de Sheriff. “Ik denk dat mijn vrouw en ik wel over drie uurtjes klaar zijn. Dan kunnen we weer openen”, antwoordde de oude man. “Okay, dan kom ik dan wel voor mijn koffie en donut”, zei de sheriff terwijl hij onder het naar buiten lopen als afscheid tegen zijn hoed tikte.
Geplaatst in de categorie: misdaad
Bedankt!