Het monster sleur
Toen ik nog in het dorp woonde ging ik vaak wandelen op het platteland. Mijn straat uit en ik was er. Daar werd ik een keer door een boer uitgenodigd een kop koffie te komen drinken. Hij had mij vaak langs zien komen en zwaaide ik hem gedag. Boer Harmsen heette hij. Hij was invalide geworden door suikerziekte en moest een been missen. Daar zat hij dan, een forse grote man, gekleed in een manchester broek en een blauwe kiel met een rode das en zijn onafscheidelijke leren bruine pet. Zo te zien zag je niet, dat hij invalide was, omdat zijn prothese niet zichtbaar was.
Hij vertelde mij, dat zijn zoon Jochem het werk op de boerderij deed met twee jonge krachten en dat ging goed. Niet zware arbeid kon Harmsen nog wel doen, maar hij was gauw moe. Aaltje zijn lieve vrouw zorgde voor het huishouden en het warme eten tijdens het middaguur. Jochem, een sterke jongeman van net twintig was verliefd geworden op Berdina, een dochter van een schoenmaker. Ze hadden elkaar ontmoet op de kermis. Door zijn verliefdheid liet hij het werk op de boerderij sloffen en liet het over aan de oudste knecht.
Berdina had altijd zin in seks en dat beviel Jochem uitstekend. Ze kropen dan vaak bij elkaar in de hooiberg, laat in de avond op het erf van de boerderij. Dan bracht hij na het intiem samenzijn haar naar huis fietsend en zij achterop de bagagedrager. Dat kon niet goed gaan. Jochem was zo vermoeid door veel te laat te gaan slapen, dat hij niet op het werk verscheen. Zijn vader was natuurlijk erg boos en nam hem goed onder handen, want in de oogsttijd was hij hard nodig om de oogst binnen te halen.
Hij beloofde beterschap en stond elke morgen vroeg op om aan de arbeid te beginnen, maar avonds kwam toch weer die vriendin van hem, want ze had zo'n zin in hem. Zij stelde hem voor te gaan trouwen dan hoefden ze samen niet meer stiekem te doen. Een huisje huren was snel geregeld, zei ze. Jochem had al een paar keer een advertentie in de krant gezien, dat een opleiding begon voor buschauffeur. Daar voelde hij wel wat voor, dan had hij overdag meer vrije tijd door de ongeregelde diensten. De arbeid op de boerderij begon hem te vervelen. Zijn ouders begrepen, dat kinderen eens gaan trouwen en het huis gaan verlaten.
Na een half jaar waren ze getrouwd en had hij al de baan van chauffeur, dat hem uitstekend beviel. Ze kregen twee kinderen, een jongen en een meisje. Vooral in de ochtenduren zag een oud vrouwtje aan de overkant, dat de jonge postbode soms bij haar naar binnen ging en daar vrij lang verbleef. Dat vertrouwde ze niet, maar durfde daar niet over te praten, maar haar buurman vertelde het Jochem wel.
Hij had het ook opgemerkt en zelfs gezien, dat de gordijnen op de slaapkamer dicht geschoven werden. Op een ochtend had Jochem ochtenddienst en op weg naar de garage reed hij naar zijn huis en zag de fiets van de postbode voor zijn huis staan. Ze zal toch niet met hem vreemd gaan, dacht hij woedend geworden. Hij had al gemerkt, dat zij hem in bed afwees en dat maakte hem al kwaad.
Hij besloot naar binnen te gaan en hoorde beneden al, dat zij kreunde. Zachtjes ging hij de trap op en keek door een kier in de slaapkamer. Ja hoor, het was zo. De postbode lag in zijn blote kont naast zijn vrouw. De broek van de postbode hing over een stoel. De hufter had zelfs zij pet nog op toen hij weer begon te pompen. Wat een ploert en zijn wijf ook een vuil secreet, dacht Jochem.
Hij had het kunnen weten, ze was altijd al gek op kerels. Hij kreeg plots een schitterend idee. Ging de slaapkamer in en pakte de broek van de postbode. Jochem moest toch al poepen, deed zijn broek naar beneden en deponeerde een enorme boerendrol in de broek van de postbode. Dat stel op bed was zo druk bezig, dat ze niks in de gaten hadden. Een smerige stank verspreidde zich en Jochem hoorde de postbode opeens zeggen, wat een kleren stank hier.
Hij kwam van haar af en wilde zijn broek aantrekken, zijn hele onderbroek zat onder de stront. Potverdorie, wie heeft mij dat geflikt. Toen hij uit het raam keek zag hij de autobus voor de deur staan. Attenoje, wie heeft mij verlinkt. Buiten gekomen stond al een menigte van buren op zijn komst te wachten. Jochem kwam de bus uit, liep naar de magere postbode toe en gaf hem een slag voor zijn harses.
De wijkagent kwam ook daar en hield de twee mannen gescheiden en Berdina stond voor het raam te kijken. Ook de chef van de postbode was gewaarschuwd en stuurde de bode naar zijn huis om zich te verschonen en moest zich terstond op het hoofdkantoor melden. De menigte had de grootste lol hoe de postbode was afgestraft door Jochem.
Eigenlijk had hij al eerder een vermoeden, zelfs toen ze pas getrouwd waren. Hij wilde al een week na het trouwen van haar scheiden. Toen ze toch kinderen kregen bleven ze maar bij elkaar, maar het huwelijk was een sleur geworden. Van liefde was geen sprake meer. Toen nam hij een besluit en stelde voor, samen één keer per week ergens in een restaurant te dineren bij kaarslicht en zachte muziek. De kinderen waren al groot en met vrienden op stap. Berdina, inmiddels vijftig, was niet zo wild meer en had beloofd nooit meer vreemd te gaan en zo was het huwelijk toch nog gered. Het monster sleur was verdwenen.
kpnplanet
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: huwelijk
postbode
1.508
Geef je reactie op deze inzending: