Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Feuilleton 6

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen
(een feuilleton dat nu lekker op gang komt)

Otto Berendsen docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei
(waar de uitslag van het personeels tevredenheidsonderzoek nog steeds op zich liet wachten), draaide juist het gas onder zijn draadjesvlees op de laagste stand toen zijn mobiele telefoon zoemde.

Normaal gaf de oude Nokia zijn bekende riedel maar omdat Otto nog steeds schrok van het agressieve melodietje had hij zijn zoon Joris gevraagd om daar iets minder luidruchtigs voor in de plaats te zetten.
Waar lag dat ding, ergens in de kamer misschien? Otto probeerde het geluid te lokaliseren en liep op zijn tenen de huiskamer door.
De bank, salontafel, onder de krant, op de schouw voor de open haard?
Waarom legde hij dat ding niet op een vaste plek als hij thuiskwam. Het zoemen stopte, de beller had het opgegeven.
Otto pakte de huistelefoon om zijn eigen nummer te bellen, dat deed Janneke ook regelmatig als ze haar IPhone kwijt was. Maar wat was zijn mobiele nummer ook alweer?
Otto opende zijn versleten juchtleren schooltas en bladerde in de agenda die hij ieder jaar gratis van Uitgeverij Molenhof kreeg toegestuurd. Bij ‘Ingeval van nood waarschuwen’, vond hij zijn 06 nummer onder ‘Otto’. Eigenlijk vreemd dat hij het daar had genoteerd, als hij in nood verkeerde was hij toch de laatste die gebeld moest worden.

Daar ging de zoemer weer, het geluid kwam ergens anders vandaan, langzaam liep hij achteruit in de richting van de gang.
Was hij nu ook al rijp voor een hoorapparaat? Hij moest de laatste tijd wel vaker dan vroeger zijn oren doorblazen. Met dichtgeknepen neus liep hij dan rood aan terwijl hij zoveel druk op zijn trommelvliezen zette dat hij ze met een plop open voelde knappen.
Meteen daarna kon hij de televisie wel 5 streepjes zachter zetten en hoefde Janneke haar woorden niet twee keer te herhalen.
De oorarts in het provinciale ziekenhuis had hem vorig jaar in een paar minuten van alle aangekoekte oorsmeer verlost. Otto had erg tegen de ingreep opgezien maar het kleine motorische schrapertje had de klus pijnloos geklaard. De behandeling, waar de specialist 236,45 Euro voor in rekening bracht kwam alleen wel ten laste van zijn eigen bijdrage.
Zodat hij ook deze keer weer niks had aan het extra Zorg 3 pakket waarvoor hij iedere maand ook nog eens 65 Euro aftikte.

‘In je jas Pa’
Hij had Joris de trap niet af zien komen. Zijn zoon liep in zijn boxershort langs hem naar de koelkast, opende die en zette een pak halfvolle melk aan zijn lippen.
‘Niet uit het pak’, zei Otto.
Joris zette het pak melk op het aanrecht en veegde met de muis van zijn hand zijn lippen af.
‘Het is half 6, net wakker?’
‘Ja de hele nacht bezig geweest met een remix.’
‘Zou je nou niet weer eens teruggaan naar de opleiding?’
Joris had zijn studie fysiotherapie afgebroken toen hij met optreden meer verdiende dan zijn studiefinanciering en her en der als upcoming dance producer en DJ werd genoemd.
‘Pa, hou nou eens op. Ik ben 24. Weet je wel hoeveel een zo’n nummer opbrengt, ik heb voor de rest van het jaar al 15 boekingen.’
‘Nou als het zo goed gaat wordt het misschien tijd om ons te verlaten en je wasgoed eens ergens anders neer te leggen.’
‘Ja, ik ben al aan het rond kijken, je hoort het wel.’
Otto besloot de discussie te staken. Janneke vond het maar wat gezellig dat haar jongste zoon nog thuis was en wees zijn argumenten over uitvliegen en zelfstandigheid als hopeloos ouderwets van de hand. Alle kinderen bleven tegenwoordig langer thuis. Die jongen kwam wel terecht.

Otto liep naar de kapstok, in de binnenzak van zijn winterjas zat de Nokia.
Een onbekend nummer had hem geprobeerd te bellen.
Hij belde zijn voice mail.
‘Dit is de voice mail van KPN’, eerst weer het hele verhaal dat de KPN een paar centen extra opleverde. En maar rekken. Opgeteld moesten dat miljoenen zijn.
Waarom werden die berichten niet gewoon meteen doorgegeven. Het was natuurlijk niet verwonderlijk dat zo’n truc juist hem, oud lid van het studentenverzet, onmiddellijk opviel. Daar zou de SP eens tegen in het geweer moeten komen.
Maar van Roemer hoorde je weinig de laatste tijd. Otto vond Emile ook meer een Toyota dealer dan de voorman van een linkse volkspartij.
‘Eerste nieuwe bericht. Bericht ontvangen om 17 uur … 21.’

‘Hallo Otto, met Annabeth, van school, ik vind het vervelend om je thuis te bellen maar ik wil graag even met je overleggen over het rooster. Bel me even terug onder nummer…’
Wat klonk zijn collega poeslief, verleidelijke stembuigingen hoorden natuurlijk bij haar vakgebied, Drama, Hij herinnerde zich echter ook nog haar schrille uithalen als ze in de examenperiode onverwacht moest surveilleren.
Otto zuchtte, vanochtend waren de lesroosters voor het derde kwartaal via e-mail binnengekomen en dan begon de urencaroussel; ruilen, wheelen en dealen.
Hij was er redelijk vanaf gekomen, voor de verandering begonnen zijn eerste lessen eens ‘n keer niet voor half tien.
Otto besloot geen duimbreed toe te geven. Om te beginnen zou hij morgen pas terugbellen en nu meteen het apparaat helemaal uitz..
De telefoon in zijn hand begon te trillen.
Otto nam op.
‘Ha die Otto, hoi met Annabeth, heb je even?’

Schrijver: trawant, 23 december 2014


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.3 met 3 stemmen 55



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)