Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het begin - Liselore gaat naar school (3)

Liselore werd die dag van school gehaald door Herald. Hij kon merken dat de kleine heks niet in haar normale doen was. En zij kon wat er die dag gebeurd was ook niet voor zich houden. Ze had haar eenhoorn ontmoet! En haar lelijke stiefopatovenaar had haar willen ontvoeren! En Spetter en Hoorntje hadden haar gered! Opgewonden vertelde ze haar vadertovenaar het hele verhaal. Hij luisterde aandachtig terwijl ze over het pad door het bos naar huis liepen. Bij een bankje midden in het bos hield hij halt. "We gaan hier even zitten, Liselore." De kleine heks ging naast haar vader zitten en keek hem vragend aan. Hij had nog niet gereageerd op haar verhaal. Ze zag wel dat hij ernstig keek.

"Je had niet van het pad mogen gaan, Liselore", zei Herald. Hij sprak dezelfde woorden die Hoorntje ook gesproken had. Liselore keek schuldbewust naar haar puntige schoentjes. "Ja, papa", fluisterde ze kleintjes. Ze vond het heel erg als haar vadertovenaar boos op haar was, want ze hield heel veel van hem. "Je moeder en ik moeten erop kunnen vertrouwen dat je doet wat je ons belooft." De onderlip van het heksje begon een beetje te trillen. Ze knikte verdrietig. "Ik zal het nooit meer doen, papa." "Kijk me eens aan, Liselore". Ze keek haar vader aan, en hij zag hoe haar ogen dapper tegen tranen vochten. Hij legde zijn hand op haar handje en kneep er zacht en liefdevol in. "Daar reken ik op, meisje." Hij knikte haar bemoedigend toe en haar ogen begonnen door haar tranen heen weer te stralen. Herald glimlachte naar zijn jongste dochterheksje en ze antwoordde hem met een brede glimlach van oor tot oor, die al haar witte tandjes liet zien.

Opgelucht liep ze aan de hand van haar vader naar huis, over het pad van het bos. Vogeltjes met veren van alle kleuren van de regenboog floten opgewekte deuntjes en vlogen vrolijk fladderend om haar en Herald heen. Thuisgekomen vertelde Herald het verhaal aan Nana. Die schrok ervan en Herald zei: "Ik ga dit even regelen." Hij vertrok en terwijl Nana nog eens vroeg aan Liselore hoe alles gebeurd was, en hoe het heksje zich nu voelde, ging Herald naar het huis van Doland. Niemand weet wat daar gebeurd is. Maar de mensen uit Mosastad vertelden later dat Doland verhuisd was naar een andere stad. Niemand wist de reden, en niemand heeft hem daarna ooit nog in Mosastad gezien.

Eenmaal weer thuis, hoorde Herald hoe Myra in discussie was met Nana over wat er die dag gebeurd was. "Ze is ongehoorzaam geweest en moet straf hebben!", schreeuwde Myra boos. "Myra, dit zijn jouw zaken niet, je vader heeft al met haar gesproken", hoorde Herald Nana zeggen. "Jullie trekken haar altijd voor!", schreeuwde Myra nog harder tegen haar moeder. Herald liep de woonkamer binnen. "Zo is het wel genoeg geweest, Myra, ga naar je kamer", zei Herald vermanend. Myra liep stampvoetend naar haar kamer. Herald nam zijn vrouw in zijn armen en stelde haar gerust. "Het is geregeld", zei hij. "En ik spreek straks wel even met Myra". Nana knikte en kuste haar man liefdevol en dankbaar. Hij zag hoe zorgelijk ze nog steeds keek. "Liselore is ziek naar bed gegaan", informeerde zij hem. Samen gingen ze kijken bij hun jongste dochter.

Liselore lag in haar donkere slaapkamer, gordijnen dicht, hoofdje onder de dekens. Ze hadden de slaapkamerdeur geopend en bleven in de deuropening staan. "Waar zou het toch door komen", zei Nana zachtjes. "De geboorte, het vallen van de tafel, ze is toch beide keren onderzocht, en alles bleek in orde." Herald knikte. "Als het niet overgaat, dan ga ik met haar naar de doktertovenaars in Belaland", zei Herald. Hij wist dat ze daar soms iets konden wegtoveren wat in Nelaland niet lukte. Herald werkte in Belaland, dus hij kende de weg daar goed. Liselore stak haar hoofdje een stukje boven de dekens uit. "Mama... papa... ", zei ze zachtjes. Nana en Herald knielden beiden naast haar bed. "Kan iemand mijn hoofdje weghalen... het doet zo zeer", zei Liselore zacht.

Nana nam beide handjes van haar jongste dochterheksje in haar handen. Herald legde zijn hand op Liselores hoofd. Het heksje voelde de helende energie van haar ouders door haar hoofd en lichaam gaan. De spanning van die dag in haar lijfje voelde ze langzaam wegvloeien, en haar hoofd werd kalmer. Ze zuchtte diep en viel toen langzaam in slaap, onder de liefdevolle handen van haar toverheksouders. Ze droomde van lelijke stiefopatovenaars en gemene zusterheksen die door dappere dolfijnen en eenhoorns verjaagd werden. Met Bobbie de Beer stevig tegen zich aan, en Spetter naast haar op haar kussen, droomde Liselore later die nacht van eindeloze vluchten op de rug van haar Hoorntje, hoog boven de wolken, waar ze voor iedereen veilig was.

~ wordt vervolgd ~

... De illustraties bij de verhalen van Liselore zijn van de getalenteerde kunstenares Josephine Wall, zie link. ...


Zie ook: http://www.josephinewall.co.uk/

Schrijver: Lilith de Wit, 29 december 2014


Geplaatst in de categorie: school

4.0 met 4 stemmen 215



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Lilith de Wit
Datum:
30 december 2014
Ik zal mijn best doen, Han, maar span de verwachtingen niet te hoog, ik ben nog maar net begonnen! Jullie goede raad en commentaar is zeer welkom en wordt bijzonder gewaardeerd!
Naam:
Han Messie
Datum:
29 december 2014
Email:
hmessielive.nl
Lilith, ik hoop van harte dat je de goede raad van Joanan zult opvolgen.
Die kinderruzies, door ouders beslecht, heb je hier echt verrassend beschreven, al zijn dit alledaagse dingen.
Even handen op het hoofd, en - genezen! Konden wij ook maar zulke dingen beleven...
Naam:
Lilith de Wit
Datum:
29 december 2014
Ik heb geen idee hoeveel inzendingen nog volgen. Bij mij loopt altijd alles anders dan gepland. Het verhaal zou beginnen als Liselore 18 jaar was. Na zes inzendingen is ze nog pas 9 jaar, dus het is afwachten hoe het verder gaat. Het was niet bedoeld een kinderboek te zijn. Wat het wel is, weet ik pas als het verhaal klaar is. De dingen gaan zoals ze moeten gaan, in het leven, in verhalen, en zelfs in het schrijven van verhalen.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
29 december 2014
Bij nog minstens 50 vervolg-inzendingen is je warme en meeslepende kinderboek compleet en tenminste hier verschenen, hoewel tengrootste net zo veelzeggend is.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)