NAGELKUREN (deel 2)
Hadden de hemelse stralen opnieuw iets met haar nagels gedaan? Deze waren weer kort, maar hadden rare grillen.Soms werden ze dik en meteen weer dun. Daarbij rimpelden ze erg. Al gauw waren ze weer mooi glad. Jolanda schrok ervan, begon radeloze kreten te slaken. Net op dat ogenblik kwam ze een groep wandelaars tegen.
"Kijk die juffrouw eens!" riep een bedaagde heer. "Ze loopt almaar achter een muisje aan."
"Die nagels van haar. Wat is daarmee gebeurd?" vroeg een dame heel verwonderd. 'Warempel, die nagels dansen wild, terwijl hun eigenares maar sloom sloft."
Luid gelach, allerlei geroep klonk door de groep wandelaars. De jonge dwergmuis was daar niet van gediend. Snel trippelde hij naar de dichte struiken toe, Jolanda achter hem aan.
"Gelukkig zijn we die lastposten kwijt," piepte het dwergmuisje." Kom, laten we door het woeste bos heen gaan."
Jolanda sloeg de takjes van al die struiken en jonge boompjes opzij. Nog maar net zag ze de grote bomen van het bos. Steeds verder ging het maar. Daarbij keek Jolanda steeds ontdaan naar haar nagels. Zou ze haar hele leven zo door haar eigen lichaam getreiterd worden?
Jolanda en de muis stonden weer bij het bekende meertje.
"Laat je handen maar eens gaan," raadde de muis aan.
Als een razende ging Jolanda aan het werk. Uit haar handen kwam een klein hutje van aarde, takken en bladeren.
"Voor de komende nacht hebben we nu een betere slaapplaats," zei ze tegen de muis. "We zullen op eikenbladeren en zachte grond rusten."
In het schemerlicht van de vroege avond at Jolanda heel wat bramen en bosbessen. Doodmoe lag Jolanda in haar zelfgemaakte hutje. Meteen was ze onder zeil, net als de muis, die in haar hand sliep.
Door een spleet van het aarden dak scheen een enkele sterrenstraal. Die raakte de voeten van Jolanda. De straal bewoog een beetje. Ook de handen van het meisje kregen een beurt. De muis kriebelde zijn mensenvriendin. Deze werd meteen gewekt en luisterde naar het muizenverhaal:
"Je bent in de straal van een wonderbare ster. Die vertelt ons dat we in deze hut omgeven zijn door de reinheid van aarde, bomen en planten. Over ons heerst de onmetelijke ruimte van de zichtbare hemelkoepel, die maar een heel klein onderdeeltje van het heelal zonder eind is, letterlijk eindeloos!"
Deze spraak van het dwergmuisje, met een onvoorstelbaar ruime geest, en de bewuste sterrenstraal bemoedigden Jolanda's nagels. 's Morgens verliet ze de hut met vingers en tenen, die twintig gladde, zacht rode nagels hadden!
De muis liep weg om zijn soortgenoten weer op te zoeken.
Twee dagen later werd Jolanda door haar opgeluchte ouders omhelsd.
Die prachtige nagels betekenden haar geluk. Spoedig ontmoette Jolanda een man, die steeds aandachtig naar haar vingers keek. Daardoor werden ze verliefd op elkaar. Jolanda en Jeroen leefden als een gelukkig echtpaar.
Hun tuin had plaats voor veel kleine bewoners. Jolanda vermoedde wel waarom. Dwergmuizen maakten maar wat graag hun holletjes tussen de bloemen.
Jolanda en haar man gunden die diertjes ook graag hun woningen. De kleine knagers werden vaak met lekkere hapjes verwend.
live.nlGeplaatst in de categorie: vrouwen
BOSVRUCHTEN
692
Geef je reactie op deze inzending: