Het zwaard dat kanker heet....deel zoveel
Inmiddels een borst armer, met aardig wat pijn, want zo blijkt: wanneer je bestraald bent is dat gebied extra gevoelig, niet alleen verloopt dan de genezing moeizaam, maar het duurt allemaal langer. Nou duren dit soort dingen altijd langer, maar je kunt er niks aan doen, lijdzaam afwachten tot het minder wordt. En wat is dan het beste in dit geval?
Juist ja, schrijven want dat leidt een beetje af. Tien dagen geleden de operatie, wakker worden met twee drains, jawel we doen alles gewoon dubbel, tenslotte heb ik de eigen bijdrage allang gehaald dus druk maken om extra rekeningen hoef ik me niet. Als de tweede drain eruit is mag ik naar huis, als ik dat wil. En ja hoor dat wil ik wel en bel mijn eega die me te samen met vriend komt halen. Auto rijden is geen pretje maar een kort stukje red ik wel.
Eenmaal thuis doe ik niks, hoef ik niks en kan ik ook niks. Aan twee kanten geopereerd te worden maakt je een soort van vleugellam en dus wordt de thuiszorg ingeschakeld om me te assisteren met douchen, want je doet een aderlating hoor! Elke dag komen die meiden me helpen, giga fijn! Een sprongetje in de dagen makend moet ik voor de uitslag gisteren terug, de arts heeft eigenlijk geen spreekuur maar mij "neemt" ie toch even om te melden; Dat alle kanker weg is!
Mijn borst ligt in het ziekenhuis, eigenlijk best sneu, die ligt daar alleen, alhoewel, misschien ligt ze daar wel solidair met andere geamputeerde borsten, wie zal het zeggen? Afijn, de kanker is weg, aan de rechterkant is in de klieren niks gevonden, stiekem denk ik: zo dan, das dan een snij-sessie voor niks geweest, maar ja, we spelen op zeker hè?
De arts zegt: in wezen moet je nu aan de hormoonbehandeling en we spreken ook nog over chemo? Ik zeg, maar alles is toch weg? Jawel zegt ie, maar in het grote LOGEN overleg wordt ik wederom besproken, reden is de grootte van de tumor, het feit dat er sowieso weer zo snel een tumor terug was en mijn leeftijd. Dat is nu blijkbaar de criteria of je wel/ of niet aan de chemo moet. Echter: gaat met nog een onderzoek loslaten op mijn weefsel en ik de veronderstelling dat ze nog wat van me nodig hebben vraag ik, wat dan?
Nee zegt de man, op het weefsel wat we hier al hebben. Er wordt een mammascreening gedaan om te kijken of het 100% zeker is dat er ook nog een chemokuur moet volgen. Dat hoor ik dan woensdag weer, want omdat de wond een enorme bloeduitstorting vertoond moet ik voor controle nog even terug voor de man met vakantie gaat. En dan gaat de voordeur bel, doet eega open en komt terug met een allerliefst bloemstuk.
Ik vraag verbaasd, van wie is dat, want ik ben al zo verwend met bloemen, zo vreselijk lief, hij pakt het uit en ik lees het kaartje, blijkt dat het van de lokale omroep is, waar ik elke maand twee keer live in de uitzending ben om een column van mezelf voor te lezen. Zo lief, en ik bel even naar een radio collega die me zegt: morgen hebben we een item in de uitzending van twee ziekenhuizen. Ik zeg hem ja dat heb ik gelezen, want morgen worden er taxushagen geknipt en gesnoeid en verzameld om zodoende een bijdrage te leveren voor het kankeronderzoek.
En dat is weer een goeie zaak, want vier jaar geleden hoorde ik nog niet van die mammascreening maar nu in 2015 is dat er dus wel en dat is dan weer mooi! Ik heb geen haag, maar als ik hem wel zou hebben, mocht ie plat, helemaal! Afijn deel zoveel in de kankertoestanden en weet je, ik ben er nog niet, maar KOM er wel, zoveel is zeker.
WORDT VERVOLGD
casema.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
Vervolg borstkanker
1.069
Geef je reactie op deze inzending:
Ja, het missen van een borst is inderdaad een fikse ingreep... Maar bedenk wel dat dit toch nog wel makkelijker is dan een arm of een been te moeten afstaan...
An, wat zal er volgen? Ik zal het bijhouden.
Nogmaals, laat jouw schrijven een verlichting zijn voor lezers, die aan iets dergelijks lijden.