Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Coco naar het Boekenbal 2016 (echte slot)

Nadat Marjan, alias Coco lekker in haar bubblebad was opgewarmd, deed ze haar duurste lingerie en jurk aan en bestelde ze een Chinees gerecht. Ze kust haar opgezette jaguar en ze belt eerst naar al haar vriendinnen, ook Marijke Helwegen, die meteen wil langskomen, maar dat gaat even niet, want ze moet eerst even bijkomen. Een boerse, Hollandse jongeman met pukkels komt haar maaltijd brengen. Ze geeft hem vijf euro fooi. 'Ik hoef niet mee te eten, mevrouw!', zegt hij hoogstverbaasd. 'Kom jongen, niet dralen, scheer je weg hier!', antwoordt Marjan. Na de maaltijd belt ze zelf de politie om hen te vertellen dat ze terug is en dat ze het de komende dagen een beetje rustig wil houden, maar dat gaat natuurlijk niet, want heel Nederland leeft met haar ontvoeringszaak mee. Na het bezoek van het hoofd van de regiopolitie staan er al gauw de eerste journalisten voor de deur en is de NOS-filmploeg ook paraat. Ze doet verslag van haar ervaringen op kasteel De Gouden Pollepel en ze ontkent dat het een echte ontvoering was, want baron Frits Cocosnoot bleek een aimabele heer met uitstekende manieren en bovendien had hij een uitzonderlijk smaakvolle kunstsmaak. Het acht-uur-journaal voegde beelden van de nachtelijke bestorming van het kasteel bij hun uitzending. Op de vraag hoe zij ontsnapt is, wil ze niet antwoorden, want dat, zo kondigt ze al aan, zal in haar geplande boek ter sprake komen. Eenmaal een zakenvrouw...

Omdat Marjan niet echt veel schrijftalent bezit, huurt ze een ghostwriter in, die daar dik voor betaald krijgt. Dat is inclusief zwijgplicht. Na vier maanden is het boek eindelijk klaar en kan ze het makkelijk in eigen beheer uitgeven, maar ze kiest toch voor het aanbod van De Bezige Bij, ook van oorsprong een zeer literaire uitgeverij, zodat ze twee vliegen in één klap slaat. De titel is 'Een Aangename Ontvoering', wat meteen een eyecatcher is. Op de cover staat een foto van haar en haar opgezette jaguar. De ondertiteling luidt 'een schaamteloze roman'. Ze krijgt allerlei journalisten en filmploegen over de vloer van haar adellijke penthouse en ze geniet met volle teugen van al die aandacht voor haar en haar zelfgecreëerde woonpaleis. Ze verschijnt in 'DWDD', 'Pauw' en 'Opium'. In een mum van tijd is haar boek een bestseller en wordt haar schrijftalent alom geroemd. 'Ze is vele malen beter dan Heleen van Royen!', zegt Bas Heijne, 'wat zeg ik, ze evenaart Hella Haasse, Jessica Durlacher, Tessa de Loo en Rosita Steenbeek!'. Tommy Wieringa schrijft in de NRC, dat ze de vrouwelijke Jan Cremer, Jan Wolkers en Jan Siebelink ineen is. Marijke Helwegen, die inmiddels een boek over haar vriendschap met Marjan is begonnen te schrijven, zegt in een interview in De Telegraaf, dat ze het schrijftalent in Marjan nooit vermoed had. Ze had ook nooit met haar over literatuur gesproken. Stille wateren hé!...

Tijdens het Boekenbal 2016 loopt Marjan als een gekroonde koningin door de babbelzalen en drinkt ze de ene champagne na de andere, terwijl ze kwekt met een al even dronken Heleen van Royen, een altijd serieuze Jessica Durlacher, die de indruk geeft, dat ze continu Leon aan het zoeken is, ze heeft een bumperbotsing met de vrouw van Ronald Giphart (Oeps! Dat veert lekker terug!), Tom Lanoye en Herman Brusselmans maken geniepige grapjes over haar grote borsten, wat ze wel door heeft, waardoor ze hen begroet met 'Hallo, kleuters, mogen jullie van de juffrouw zo laat nog op zijn?!', Jan Siebelink raakt maar niet uitgepraat over haar Italiaanse schoenen, terwijl hij bijna in de gleuf tussen haar natuurlijke hangjuwelen verdwijnt, Remco Campert looft haar poëtische volzinnen, terwijl hij zijn looprek op haar tenen parkeert, en Esther Verhoef vertelt haar hoe ze het vorige boekenbal nog zo zwoel met Joost Zwagerman heeft gedanst. 'Er zijn al zoveel weg!', zegt Esther, 'Mulisch, Bernlef, Reve, Komrij, Hermans, Claus, Kopland, Vasalis, Haasse, Wolkers, Wieg, noem maar op!'. 'Ik ga even verder, Esther, ik kom hier voor mijn plezier, weet je wel!', zegt Marjan en weg is ze.

Marjan vlucht naar buiten, waar ze de Amsterdamse lucht inademt en zich even later in een taxi naar haar huis laat rijden. Bij de ingang staat een lange man met een tas. 'Ben jij Marjan?', vraagt hij. 'Ja, hoezo?' 'Ik ben familie van Frits, vraag me niet hoe ik eraan kom, maar deze Picasso is voor jou!' 'O, mijn God, van Frits!, hoe kan dat?' 'Frits wist dat de politie op zijn nek zat en daarom heeft hij een lookalike-dubbelganger ingezet om zijn hachie te redden!' 'Dus Frits leeft nog?' 'Jazeker, maar je moet hem echt vergeten, want hij wil niet alsnog gepakt worden!' 'Ik begrijp het, reuze bedankt éh...' 'Piet Motief, mevrouw!' en hij draaide zich om en hij verdween in de nacht.

Schrijver: Joanan Rutgers, 31 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.7 met 3 stemmen 154



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
31 oktober 2015
Een geweldig slot! Ik heb echt genoten van het hele verhaal: humor, literatuur, misdaad, seks, spanning, wat wil een mens nog meer! Dank voor de ontspannende leesmomenten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)