VAST!
Een snelle blik op buienradar leert dat ik nu uit de ochtendjas moet om nog voor de sluizen opengaan de boodschappen in huis te halen.
De auto staat wat ongelukkig geparkeerd en ik moet achteruit over het tegenover ons huis gelegen grasveld insteken om de bocht naar de weg ... nou ja als ik dat allemaal uit moet leggen...
VAST! De voorwielen gieren door het gras, ik geef extra gas. Kan niet! Geen tijd voor!
Is niet waar! Hup op weg, zoals ik me dat had voorgesteld.
Er vliegen wat kluitjes tegen de voorruit. Meer gas, achteruit, nee andere versnelling, gas!!
Als ik uitstap, zie ik dat de banden zich diep in de blubber hebben ingegraven.
Het minieme opstapje naar het asfalt is onbereikbaar en had net zo goed een meter hoog kunnen zijn.
Het is nog niet eens fokking winter, geen vlok gevallen en ik zit nu al vast.
Ik haal een kartonnen doos uit de schuur rijt hem aan stukken en duw het karton onder de banden. GAS! Geen centimeter opgeschoten, geen buurman in zicht, wel modder. Een dikke laag smurrie op de banden, overal zwarte stippen op de motorkap, jas, broek, handen, alles zit onder, mijn energiemeter zakt diep in het rood.
Je stelt je een snelle tocht voor naar Lidl en AH. Je ziet de schappen voor je die corresponderen met het lijstje in je binnenzak, je bent als het ware al binnen, je groet het personeel en laat een oud vrouwtje achter je in gedachten minzaam voorgaan.
Maar de realiteit die langzaam indaalt is dat ik geen kant op kan en dat de eerste vroege druppels al op mijn voorhoofd uiteen spatten.
Ik bel mijn goede kennis G. met bezigheden in de buurt en leg hem het probleem voor.
'Weet je wat je bent?' ,vraagt hij vriendelijk. Ik had niet anders verwacht, het zijn de spontane omgangsvormen die het leven in ons buurtje zo aangenaam maken.
Ik vul deemoedig het gesuggereerde woord in en verzoek om spoed.
Even later zijn er kettingen, haken en met een handigheid die mij onbekend is, word ik vlotgetrokken.
Achter me overzie ik de ravage, daar groeit voorlopig niets meer.
Een speculaas taartje voor de moeite is toch het minste.
'Kan er mee door,' bromt G, 'maar volgende keer iets behoorlijks graag.'
hotmail.comGeplaatst in de categorie: algemeen
Auto
1.204
Geef je reactie op deze inzending: