Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Loreley

Ich weiß nicht was soll es bedeuten, daß ich so traurig bin, ein Märchen aus uralten Zeiten…

Toen ik dit liedje hoorde op Arrow Classic Rock moest ik opeens denken aan die feestavond in bejaardencentrum “Avondrood” in Naaldwijk.
Tijdens een bezoekje aan oma zaten mijn vriendin en ik tegenover een folkloristisch dansgezelschap uit het Westland.
Glastuinders die voor een boekje consumptiebonnen en een doosje chocoladeflikken het grijze legioen kwamen entertainen.

Mijn vriendin, sociaal als ze is, knoopte een gesprek aan met zo’n prima ballerina en ik luisterde met een half oor mee.
Het oude sympathieke dametje was met leden van het gewestelijk dansgezelschap een rijncruise gaan maken naar Rüdesheim, een jaarlijks uitstapje waarvoor ze zich had ingeschreven sinds haar man zaliger de pijp aan Maarten had gegeven.
Onderweg werden ze getrakteerd op fraaie vergezichten over de Drachenburcht boven Köningswinter en de wereldberoemde rots de Loreley. Volgens een legende zou boven op de Loreley een zingende nimf met gouden haren hebben gezeten die met haar gezang de schippers afleidde, waardoor ze tegen deze rots te pletter sloegen zoals de Costa Concordia.
Tegenwoordig kijken de kapiteins van deze bejaardentransporten met weemoed over hun schouder naar die nimf als ze zonder averij de rots zijn gepasseerd.
Zo’n reis gold dan ter afsluiting van de cursus “De Drentse Driekusman”.
Die traditionele klompendans werd in een regionaal patronaatsgebouw uit den treure door die 65-plussers beoefenend, inclusief de Kruispolka, de Horlepiep of de Gort met Stroop en de daarbij behorende maaibewegingen.
‘Ja, meisje,’ zei ze, ‘dat is een hele belevenis, hoor. Zelfs aan boord zongen we dan van die vrolijke versjes. De jeugd van tegenwoordig weet niet wat traditie is. Die kunnen alleen maar rijmen met twee reumavingers voor hun kruis en als hun pet achterstevoren zit.’
‘Oh, ja, mevrouw? Wat zongen jullie dan?’
De bloemetjesjurk stond op en declameerde in onbegrijpelijk dialect.

Met de handjes klap,klap,klap,
Met de veutjes stap,stap, stap.
Had ik di'j, wat zol ik di'j,
Vader en Modder wilt miej sloan,
‘k Mag neet meer met Driekusman goan,
Driekusman, Driekusman, Keer ow 's umme en kiek mi's an.

‘Leuk hè, John, dat die lieve mevrouw zo’n versje nog weet te zingen? Zou ze uit de Achterhoek komen?’
‘Nee, lieverd, die mevrouw komt niet uit Twente en ik vind het absoluut niet leuk om met zo’n klapperend kunstgebit aan tafel te zitten.’
‘Maar zij lijkt sprekend op oma.’
‘Ja,…dat lijken ze allemaal.’

Hoe haal je het in je grijze cellen om steeds maar weer met dezelfde groep bejaarden naar één en dezelfde plek stroomopwaarts te varen onder het genot van een kopje koffie met apfelstrudel en de traditionele jubelzang op hun aardbeirode lippen: Warum ist es am Rhein so schön?
Ja, als je dat nou nog niet weet na al die jaren, kan ik me voorstellen dat je hoognodig op herhaling moet.
’s Avonds diner-dansant aan boord. Bratwurst-schnecke mit pommes frites en goedkope Kellergeister als begeleidende drank om alvast in de stemming te komen wanneer ze in Koblenz het Kurfürstliches Schloss gingen bezichtigen.
Nou, die stemming was verleden jaar zo hoog opgelopen dat ze zonder gebit was thuisgekomen omdat de Kellergeister in combinatie met Eisbein niet door het spijsverteringskanaal geaccepteerd werd en de hele maaginhoud inclusief het gebit aan de vaargeul werd toevertrouwd.
Je zult maar kapitein zijn op zo’n varend bejaardenoord. Dag in dag uit die giechelende mantelpakjes in de midscheeps die er dan ’s avonds onder het genot van een glaasje Zwarte Kip met slagroom met je pet vandoor gaan.
Je moet van goede huize komen om je boot niet bij hoogwater in Mannheim aan te meren om vervolgens met de eerstvolgende duwbak als spijtoptant de thuisreis naar Rotterdam te aanvaarden.

‘Wij gaan volgende maand een weekje naar de Gazastrook, mevrouw,’ zei ik met enig cynisme om de overjarige declamatie een halt toe te roepen.

‘Oh, ja? Goh, ook toevallig. Daar lagen wij verleden jaar ook een weekend afgemeerd vanwege het prachtige vuurwerk, zelfs overdag werden wij daarop getrakteerd. Aardige mensen die Gazanen.
Zeker ook met een cruise van Peter Langhout?’

Schrijver: John de Wit, 19 juni 2016


Geplaatst in de categorie: ouderen

3.9 met 7 stemmen 560



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)