Harde knallen = schrikken

Met de aanslagen in Nice nog vers, te vers in het geheugen werden de mensen in een stadje een aantal kilometers verder tijdens een avondje stappen geconfronteerd met een aantal harde knallen. Je hart staat stil van schrik, je voeten doen eventjes niet wat ze zouden moeten doen, je hoofd knalt bijkans uit elkaar: wat doe je, wat moet je wat wil je: wat oh wat gebeurt er?

'Ga liggen' brult een dame die net haar stem terug heeft, plat op straat, doe of je dood bent, nou dood van schrik was welhaast iedereen die in de buurt liep. En dan ineens, net als bij de stierengevechten in Pamplona, zet de mensenmassa zich in beweging. Net als al die stieren, maar nu mensen, in doodsangst.

Ze rennen tafeltjes bij de restaurantjes opzij, serviezen sneuvelen op de stoep, glazen breken van al het geweld. Stoelen worden opzij geworpen, doodsangst in de ogen van de vluchtenden. Ineens was Nice heel dichtbij, om de hoek als het ware. Ineens was dood en verderf met hen meegereisd. Je leven niet zeker, niet veilig en dat alleen door een paar knallen.

Ineens weet ik hoe de dieren zich eind van het jaar moeten voelen, doodsangst in de ogen van de mensen die daar dachten voor hun leven te moeten lopen want elke knal betekent: doodsangst en rennen voor je leven. Afgrijselijk.

Schrijver: An Terlouw, 15 augustus 2016

An.terlouwcasema.nl

Knallen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 86