Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Voskuil: de opname in de obductiekamer (3)

In de obductiekamer zat Leeuwerik achter de computer te werken aan de laatste afronding van zijn vorige onderzoek. Hij hoorde de automatische deurbel en keek naar de monitor die boven de deur hing. Gehaast kwam Voskuil de ruimte binnen en liep naar Leeuwerik en zei: ”En! Is de vrouw al binnengebracht?” Ze plaatste de tas met eten op het bureau naast de computer. Ze keek hem glunderend aan en zei wederom: “En!”
Leeuwerik keek verbaasd en deed gedesillusioneerd zijn handen in de lucht en zei: wat?! Zeggen we niet eerst goedenavond heer Leeuwerik. Wat fijn om je deze avond te zien”.
“Ja! sorry, ik ben gedreven van aard”.
Hij keek haar bedachtzaam aan en zei: “workaholic! Dit gedrag wordt niet gedreven genoemd, maar workaholic! In ieder geval! Ik vind het fijn dat je er bent, want ik heb trek gekregen. Laten we de twee gerechten in de magnetron opwarmen voordat de vrouw over twintig minuten wordt binnengebracht”.

De automatische deurbel klonk en twee mannen in zwarte pakken kwamen binnen met een lichaam op een brancard.
Eén man zei: “Goedenavond, dame en heer. Ik ruik een heerlijke geur van voedsel in de ruimte, ik wens u een goede bekomst”.
Leeuwerik liep naar de mannen en zei: “dank jullie wel, kan ik helpen om deze vrouw op de sectietafel te plaatsen?”
“Nee, dank u wel. Het lukt ons”.
De mannen in zwarte pakken verlieten de ruimte. Voskuil liep haastig naar het lichaam om al bijzonderheden te observeren. Leeuwerik gaf haar een groene jas en zei scherpzinnig: “je wilt geen menselijk weefsel op je bruine longsleeve”.
“Attent van je, dank je wel”.
In de ruimte was het stil.
Leeuwerik deed zijn bandrecorder aan om zijn observatie op te nemen en ging methodisch te werk: “op mijn digitale klok zie ik een tijdstip van “18:45”. In mijn handen heb ik het identiteitsbewijs van een Nederlandse vrouw met de naam Liesbeth Prooidet. Ze is zesendertig jaar en één meter achtenzeventig lang. Op de pasfoto zie ik een vrouw met lang golvend blond haar. Nu ziet het haar er verwilderd uit en het lichaam is bedolven onder de aarde.
Het lijkt erop of deze vrouw niet vrijwillig het huis heeft verlaten; ze heeft een huispak aan, en in de kleding zitten vele scheuren waar ik diepe snijwonden door zie. De wonden zien er vies uit door de aarde.
In het gezicht zijn snijwonden door een scherp voorwerp gemaakt, dat is te zien doordat de wondenranden niet gekarteld zijn. In haar hals zie ik drukpunten die de kleuren blauw en paars hebben”.
Leeuwerik deed de bandrecorder even uit om bij te komen van het praten. Plotseling knipperde twee keer het licht in de ruimte. Hij keek Voskuil aan, maar zij haalde haar schouders op. Hij deed de bandrecorder weer aan en sprak verder: “ik knip de bovenkleding los!”
Voskuil zag het ontbloot bovenlichaam en met de handen voor de mond zei ze verbouwereerd: “jéétje! Wat erg”.
Leeuwerik keek Voskuil streng aan. En plaatste zijn wijsvinger voor zijn getuite lippen.
Hij vervolgde zijn observatie: “over het hele bovenlichaam zie ik blauwe en paarse plekken, met in de zij verschillende diepe snijwonden en opgedroogd bloed. Door de aarde is de kleur van het bloed zwart.
Bij de hartstreek zijn tientallen diepe steekwonden. Ik heb de indruk dat deze vrouw dood moest”.
Leeuwerik keek Voskuil nadenkend aan en zei: “misschien herkende zij haar belager, of belagers?”
Hij sprak weer in de bandrecorder: “Ik knip de broek los”.
Voskuil reageerde bij het zien van de benen: “afschuwelijk!
Eén blik van Leeuwerik was genoeg dat zij haar mond dicht moest houden vanwege de opname.
“Op de bovenbenen zie ik blauwe en paarse plekken met een afdruk van een schoenzool, waarschijnlijk heeft ze een flinke trap gekregen. Ik zie diepe snijwonden op de bovenbenen en opgedroogd bloed met de zwarte kleur door de aarde. Het lijkt erop of deze vrouw eerst flink is mishandeld voordat zij is vermoord?”
Leeuwerik deed de bandrecorder uit.
Voskuil zei: “ik heb ook het idee dat deze vrouw zich heeft verdedigd in een gevecht?”
“Ja! Zo lijkt het, ik vind het is genoeg voor vanavond. Ik spoel het lichaam schoon en plaats haar in de koeling. Misschien komt er nog iemand deze dagen die haar mist?
Voskuil verliet de ruimte om haar verslag op kantoor te maken. Leeuwerik zag haar op de monitor weggaan. Maar! Er klonk geen automatische deurbel.

Schrijver: Alexander v/d Zande, 10 februari 2017


Geplaatst in de categorie: misdaad

3.0 met 1 stemmen 47



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)