Handje helpen.
We gaan boodschappen doen en nou beken ik meteen: ik heb er een bloedhekel aan, vind het een drama, eerst een muntje, dat ik dus altijd kwijt ben, om in dat verhipte karretje te stoppen, om er dan achter te komen dat niet alle vier de wielen dezelfde kant op draaien.
Parkeer het dwarse karretje weer bij zijn soortgenoten en neem er eentje uit de volgende rij. Dat gaat wat beter. Inmiddels weet ik wel zo'n beetje wat er nodig is, zonder briefje, want dat ligt, waar het altijd ligt: thuis op tafel.
Tuurlijk ligt het daar! Zou in de krant komen als het in m'n zak zou zitten, zoveel is zeker, maar in ga in gedachten de kast-, koelkast- vriezer af en los van het feit dat je altijd bekenden tegenkomt en dus even staat te praten, komen we ook nog bij kassa, alwaar al die spullen weer uit de kar en op de band waar al die zaken weer gescand worden en we ze weer, juist, terug mogen zetten in de kar.
Oh ik heb er zo'n hekel aan, ongekend! Nog geluk dat we met zijn tweetjes gaan, dan is het drama half zo groot, want manlief weet dat ik er een bloedhekel aan heb...afijn, hij pakt de boodschappen en parkeert ze vanuit de kar, waar ze voor de tweede keer instaan, in een tas, op zijn cabrio.
Weer een bekende en dus weer even bijpraten, dan moet ik nog eventjes een andere winkel in, zo eentje waarvan je het niet verwacht maar waar ze het dus wel verkopen: haarverf, jawel, ik beken, ik verf mijn haar. Kan er nog niet aan wennen dat ik nu met een grijze haardos moet lopen en was het nou zo, dat het in één keer grijs was, neen, je krijgt eerst een hoofd waarvan een ander (wel moet) denkt: wat voor een kleur is dat?
Zo'n onbezorgde rare kleur, ondefinieerbaar zeg maar. Het is rustig in de winkel en ik loop naar de voor mij bekende achterkant en pak twee verpakkingen, € 3.99 per stuk. Een bekende dame staat bij de kassa en ik zeg: lekker voordelig, ik neem er nu maar twee mee want ik heb teveel aan één verpakking en weggooien is niet alleen zonde maar ook slecht voor het milieu, ze kijkt me vragend aan en ik verduidelijk: als ik één verpakking openmaak, gooi ik de helft in de andere verpakking, dus gebruik de andere helft.
Volgende keer moet ik dan ff uitmeten wat ik nodig heb, maar dat werkt prima, alleen had ik nu maar één verpakking, dus die vlieger ging niet op, we praten even verder en ik zeg: als je nou naar het Kruidvat gaat, dan betaal je dus veel meer want je krijgt er twee voor de prijs van één maar ze hebben er eerst een paar eurootjes opgegooid. Da's een instinker, waarop de kassadame zegt: dat mag je best nog een keer zeggen en ik zeg: oren dicht dan!
Vlak bij de uitgang geef ik een presentatie die er niet om liegt door te zeggen: kijk nou ik krijg van € 10 nog geld terug ook, veeeeeel voordeliger dan bij het Kruidvat, die haarverf. Vervolgens draai ik nog even om dat nog een keer te herhalen. De lachers op mijn hand en echt: de mensen liepen naar de achterkant van de winkel om naar de prijs van de haarverf te kijken.
Het was stil, toen ik er liep, maar het was druk toen ik schaterlachend weg reed, dat noemen ze de kleine middenstand helpen geloof ik? Heb ik toch een goeie zaak gedaan vandaag!
casema.nlGeplaatst in de categorie: algemeen
Handje helpen
159
Geef je reactie op deze inzending: