Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Mijn lieve herder

Mijn Duitse herder is een bijzondere hond. Hij zit altijd naast me in zijn mand. De dierenarts heeft hem gezond bevonden en hij heeft geen last van erfelijke aandoeningen. Komt nog wel eens voor bij herdershonden. Het klikt prima tussen mij en Victor, zo heet hij. Gelukkig woon ik op het platteland en achter mijn huis ligt een pad naar het bos. Naast het pad zijn aan weerszijden weilanden, waar koeien en schapen grazen, dus houd ik Victor aangelijnd. Graag zou hij erop af willen, maar dat mag niet. Vooral schapen zijn doodsbang voor grote honden.

Vroeger kon je in mijn dorp je buitendeur open laten, er gebeurde niks. Tegenwoordig is dat verleden tijd. Soms lopen er vreemde figuren langs je huis. Bejaarden zijn de laatste tijd vaak slachtoffer van beroving en zelfs mishandeling. Daarom ben ik blij met Victor, die toch al op leeftijd is. Laatst zat ik in de huiskamer en Victor tikte met zijn rechterpoot tegen mijn enkel. Dat is zijn teken, dat hij moet bouten.

Ik dus met hem naar buiten en hij deed zijn behoeften tegen een boom langs het genoemde pad. We liepen nog een stukje en gingen weer naar huis. Thuis heb ik hem een paar woorden geleerd. Na een paar weken kon hij mijn naam Kees al zeggen en de woorden boom, bout, brok en kluif. Wanneer hij boom riep, dan moest hij bouten, maar hij tikt met zijn rechterpoot ook nog steeds tegen mijn enkel, kan ik hem niet afleren.

Ik keek nog naar een film en Victor lag te maffen in zijn mand. De huisbel rinkelde. Ik schrok, want het was al half twaalf in de avond. Victor begon meteen hard te blaffen. Ik liep naar het raam en schoof het gordijn wat opzij en tot mijn verbazing zag ik twee mannen hard weglopen. Die hadden natuurlijk snode plannen, ze hadden mijn hond horen blaffen en dachten, daar moeten we niet zijn. Een inbreker kijkt wel uit. Ik weet, dat blaffen hinderlijk is voor de buren, maar een hond blaft nou eenmaal.

Mijn buurman is ook al over de tachtig en kan niet tegen hondengeblaf en schreeuwende kinderen. Iedere keer als mijn hond blaft begint hij op de muur te bonken. Dan kijkt Victor naar mij en tikt met zijn poot tegen mijn enkel of hij wil zeggen, laten we maar een eindje gaan lopen baas, dan kan ik meteen bouten. De buurman heeft zelfs een klacht ingediend bij onze huisbaas, want een medewerkster van de huisbaas belde mij op over de klacht van de buurman. Ze stelde mij voor een anti-blaf band aan te schaffen. Nou weet ik toevallig, dat zo'n band hevige stress bij honden kan veroorzaken, dus begin ik daar niet aan.

Als een hond op leeftijd komt wil het wel eens voorkomen, dat hij een drolletje in huis laat vallen. Je hebt mensen die dan vreselijk kwaad worden op hun hond en hem slaan. Dat moet je niet doen. Die drol kan je toch gewoon opruimen. De hond wegdoen, dat zeker niet. Hij blijft bij je tot zijn dood.

Schrijver: kees niesse, 8 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: dieren

4.5 met 2 stemmen 131



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
8 oktober 2017
Email:
hmessielive.nl
Een hond blijft altijd trouw, ook op hoge leeftijd. Je kunt hem heel wat leren, al blijft hij zijn natuurlijke aard en gewoontes houden.
In dit geestige verhaal heb jij dit kort en bondig uiteengezet.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)