Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

VERWONDERING

‘Zeg opa, was het vroeger ook zo erg gesteld met de wereld?’ vroeg de kleinzoon. ‘Hoe bedoel je jongen?’ ‘Nou al die ellende van tegenwoordig. De mensen die allemaal vluchten, al die oorlogen en de milieuvervuiling en zo, het lijkt ook nooit op te houden.’

‘Klopt jongen, het houdt ook nooit op, want er komt niet zo snel een oplossing. En is het opgelost dan duikt er wel weer een nieuw probleem op. Maar jij moet je daar nog geen echte zorgen over maken, jij mag en moet nog volop genieten van het leven, daar heb jij de leeftijd nog voor.
Maar om toch op jouw vraag terug te komen. Nee vroeger was het nog niet zo erg gesteld met de wereld. Opa heeft zelfs nog meegemaakt dat de boeren hier nog met paard en wagen hun werk deden. Het klinkt nu zelfs een beetje romantisch, maar het was toen ook best hard werken hoor, voor de boer en ieder ander. Vooral in onze contreien waar heel veel keuterboertjes waren. Ondanks dat had je toen het idee dat je toch ergens de tijd in de hand had. Het lijkt tegenwoordig allemaal zo gehaast en je moet zo veel tijd besteden aan onzinnige dingen als aan al mediadingen. Je moet wel om bij te blijven.
Ach, toen was het natuurlijk ook geen pais en vree, maar toen – behalve de 2e wereldoorlog natuurlijk – gebeurde de ellende vaak ergens anders. Je las het in de krant en nu word je er mee overstelpt via alle media, en lijkt het dat er alleen maar ellende is. Oorlogen op allerlei gebied: economische -, media-, cyberoorlogen en over niet al te lange tijd misschien wel oorlogen over de ontdooiende Noordpool en de ruimteoorlog. Het klinkt een beetje overdreven maar helaas staat het er waarschijnlijk aan te komen’.

‘Maar hoe kan dat dan opa?’ Nou, wat ik je vertelde was, dat ik de laatste paard en wagens dagelijks heb zien gebruiken. Maar toen langzamerhand begonnen de mensen steeds meer te verdienen en binnen zo’n 50 jaar had bijna iedereen die het wilde een auto en tegenwoordig gaat iedereen maar vliegen naar de gekste oorden. Het meer is bij de mens nooit vol.
Op Schiphol is het nog nooit zo druk geweest. Soms vraag ik me weleens af, wat heb je als westerling te zoeken in, weet ik waar ergens, in de vaak onmogelijk binnenlanden van Zuid-Amerika of Afrika.’

‘Ik vermoed dat dat pure nieuwsgierigheid is opa.’
‘Je hebt misschien gelijk jongen, maar het brengt enorm veel milieuvervuiling met zich mee en dat is een ramp’.
‘Maar hoe los je dat op opa?’ ‘Door dat soort dingen gewoon minder te doen. We hebben nu internet en je kunt met Planet Earth, bijna overal wel een kijkje nemen. Kost je geen cent en bespaart je tijd en geld en moeite.’
‘Dat is waar, maar dat is toch echt anders opa.’
‘Ik weet het jongen, je ervaart de wind niet, de warmte voel je niet en je ervaart ‘de cultuur’ niet. Maar dat stukje dat ontbreekt, daar mogen we onze fantasie op los laten. Al die tijd die we aan reizen spenderen om onze nieuwsgierigheid te bevredigen zouden we ook hier aan meer nuttige zaken kunnen besteden.’
‘Hoe bedoel je opa?’
‘Nou misschien is het helemaal niet verkeerd dat we ons meer gaan verwonderen over wat we om ons heen zien. Dat we ons bewust worden wat er in onze directe omgeving aan moois nog te zien is. Dat is zoveel jongen, en we staan er niet meer bij stil. De mensen moeten zich verwonderen over de natuur om zich heen. Over de vogels, waar die mee bezig zijn. De insecten, de bloemen en planten, over ons en het leven zelf. Misschien moeten we ons iets minder hautain verwonderen over inheemse volkeren en gebruiken. Ons meer verwonderen over onze eigen idiote gedrag en dat bijstellen. Dat is waar we ons meer over moeten gaan verwonderen.

We moeten meer zelfreflectie toepassen. Kijken waarom we doen wat we doen, en ons daar over verwonderen en van leren. Jij hoeft je daar nog niet echt druk over te maken, maar laat je niet meesleuren in dat wat de massa meent te moeten doen. Als je jezelf blijft verwonderen over al het leven, valt er nog zo eindeloos veel te genieten jongen. Heel heel misschien zijn wij, dat rijke deel van de mensheid, dat alles kan en meent te mogen, onbewust weleens een beetje bang voor ons schijnbaar onbeperkte uit de hand gelopen mogelijkheden.

Heel misschien bezoeken we daarom weer primitieve volkeren, om het echte leven onbewust weer eens te aanschouwen. Wie weet is het een vorm van oernostalgie – een gedeeltelijk hunkerende blik op ons eigen verre verleden?
Maar echt kerel wees niet bang – het komt vast wel goed. Het leven biedt zoveel om je over te verwonderen, alleen zijn we de juiste richting van die blik van verwondering soms even kwijt.
Verwondering schept ruimte voor respect, bewondering, inzicht en andere positieve gevoelens en doet haat, afgunst, ontevredenheid en tal van andere negatieve gevoelens smelten, als sneeuw voor de zon. En wie weet werpt verwondering licht en klaarheid over de weg die ieder mens heeft te gaan.’

Schrijver: catrinus, 8 juni 2019


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 1 stemmen 133



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)