Wat zoeken we toch?

Waarnaar zijn we op zoek in ons leven? Deze vraag kwam vanmorgen bij me op naar aanleiding van de uitzending van het 50 jarig jubileum van de eerste mens op de maan.

Wat willen en zoeken we toch? Een logisch antwoord is dat we de oorsprong van alles willen weten en dus gaan we de wereld om ons heen verkennen.
Natuurlijk spelen er ook andere gevoelens mee, zoals die van de ene stam die een voorsprong wil hebben en houden op de andere stam. Kennis verzamelen om je beter te kunnen handhaven – beter zijn dan die ander.
Jij wil en moet als het even kan de beste zijn. Jij wil de macht hebben; jij wil een beetje ‘de God’ van je eigen omgeving zijn en niet regels van buitenaf door die andere stam opgelegd krijgen, liever andersom. Jij wil de verborgen schatten als eerste hebben, zoals dat voor Columbus ook een onderliggende drijfveer was voor z’n ontdekkingstochten.

Daarom krijgt de ruimtevaart ook nu weer nieuwe impulsen. Men kan zich de kaas niet van het brood laten eten. Want vermoedelijk valt er daar in de ruimte veel, heel veel ‘kaas’ te halen. China, Rusland, India, Israël, Amerika en wie weet Japan en misschien heel stiekem Iran ook nog, iedereen houdt zich er mee bezig.
Zelfs wij doen ook een beetje mee – we mogen af en toe een antenne of klokje of een of ander knipperlichtje leveren en wijzen daar dan weer trots op.

Ach nee dat is niet eerlijk – ik meen het ook niet en neem het gelijk terug, want we hebben vast heel belangrijke onderdelen geleverd. En vergeet onze wereldberoemde astronauten niet. We moeten onze technologische vaardigheden niet onderschatten of bagatelliseren.
Het allerbelangrijkste wat het ons tot dusver heeft opgeleverd is het inzicht van de meeste astronauten dat we zo onvoorstelbaar nietig zijn, zo kwetsbaar en dat we moeten stoppen met het bevuilen van ons eigen nest. Wubbo Ockels was hierin het grote voorbeeld.

Ach zulke simpele gedachten komen spontaan op, na zo’n uitzending. In een ander programma deze zondagmorgen, kwam dezelfde vraag min of meer naar boven drijven.
Wat zoeken we eigenlijk in een ander? Waarom ligt de een je wel en de nader niet? Waarom word je verliefd op die ene vrouw en niet op die ander, terwijl ze allebeide even aantrekkelijk zijn. Wat is dat toch?
Waarom hou je meer van je moeder dan van je vader of andersom. Ook op deze vraag is het antwoord misschien simpel en dat is dat je op zoek bent naar jezelf, misschien ook naar de oorsprong van en in jezelf.
Je vrienden zijn die mensen die enigszins op jouw lijken of in ieder geval raakvlakken hebben.

In geliefden willen we meer zien en willen we ons min of meer kunnen herkennen. Vaak zijn het enkele opmerkingen die worden gemaakt die je juist verliefd doen zijn op die ene en niet op die andere. Die andere die misschien mooier is maar die qua gedachtegoed net niet bij je past. De meeste mensen zijn op zoek naar harmonie met die ander dus met zichzelf lijkt me. Relaties van erg verschillende karakters zijn meestal geen lang leven beschoren. Tenzij gedwongen zoals vaak in adellijke kringen voorkomt.
Wat je ouders betreft wil je toch het meest op die ene van de twee lijken. In de ander herken je jezelf totaal niet. Die ene ouder respecteer je het meest, je hoopt zelf ook zo te mogen worden. In mijn geval had ik met de andere ouder totaal niets. Mocht je geluk hebben dan herken je in jezelf dingen van beide ouders en ben je daar blij mee. De ideale situatie.

Natuurlijk als je eerlijk bent en je jezelf eerlijk durft te analyseren, weet je donders goed, dat ook jij eigenschappen van die ene niet of minder geliefde ouder in je hebt. Als je ze herkent, heb je de mogelijkheid ze zo bewust mogelijk te parkeren of zodanig te temperen dat je je niet aan jezelf ergert. Zodat je hem of haar niet ziet, want je wil van jezelf houden en dat is misschien wat je zoekt in je geliefde, wat je in haar of hem herkent. Want laten we eerlijk zijn dat is wat we zoeken ons oorspronkelijke zelf en waar we van willen kunnen houden. Dat vervult zien te worden is misschien wel de grootste opdracht die we ons zelf stellen en de grootste gunst of schat die er op die zoektocht valt te vinden.

Al met al ook een simpele opkomende gedachten, ach misschien wel iets te belerend of moralistisch of ‘psychologie van de koude grond’, hoe je het maar wil noemen. Maar vermoedelijk toch met enige waarheid in zich. Ze kwamen in me op toen ik het door mij steeds meer gewaardeerde programma ‘De verwondering’ zag.
Hierin gaat Annemiek Schrijver een tweegesprek aan met een gast. Ze doet dat echt heel goed. Deze keer werd het gesprek gevoerd met de ontzettend interessante schrijver Marcel Möring. In het gesprek kwam dit thema ook aan de orde. Ik heb nog steeds een boek van hem liggen, zal het maar eens gauw gaan lezen.

Maar op de vraag wat zoeken we toch, is duidelijk dat het antwoord is dat we op zoek zijn naar de oorsprong en het waarom van al wat is. Op individueel niveau willen we weten waaruit we zijn samengesteld, van wie we wat hebben, wie we eigenlijk zijn en dat aanvaarden of er nooit echt vrede mee hebben. En heel, heel misschien is het zoeken gewoon veel belangrijker dan ooit het vinden van het echte antwoord, wat waarschijnlijk nooit gevonden wordt.

oorspong zoeken verw zoeken verwondering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 5 stemmen 99