Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over natuur

Vogelnestje

ik zeg het wel vaker, in de natuur worden wij weer-spiegeld of wij zijn een weerspiegeling van de natuur, we spiegelen elkaar. Het is maar hoe je het bekijkt.

Mijn vrouw is gek op bloemen, planten en is dan ook zo eentje die veel in de tuin aan het wroeten is. Ach ik vind het ook prachtig – het kijken en genieten van een mooie tuin. Maar het in de modder graaien met m’n klauwen – nee dat is niks voor mij. Ik ben meer degene die het vastlegt in foto’s en er een gedicht of verhaaltje aan wijdt. Een mooie siertuin geeft veel inspiratie en vormt tevens een paradijs voor de vogeltjes.
Gisteren vroeg mijn vrouw: ‘Wat moet ik doen? Kom maar eens kijken.’ We liepen naar het overdekte terras en in één van de fraaie kuipen vol met bloemetjes van verschillende soort, was een nestje gebouwd.
Na voorzichtig wat plantjes opzij te hebben geschoven, kon je net een klein snaveltje zien met priemende oogjes. Het bleek een roodborstje dat besloten had, dat dit een fijne veilige plek was om haar eieren uit te broeden. Net of ze wist dat onze poes, die eigenlijk al niet meer buiten kwam, begin dit jaar was overleden.
Ach die roodborstjes – lekker brutaal en standvastig. U kent die eigenschap van haar vast nog wel uit dat liedje: ‘Roodborstje tikt tegen het raam’, tik tik tik.’

‘Als ik de plantjes water geef, wat wel moet anders verdrogen ze, loop ik de kans dat het nestje nat wordt’, zei mijn vrouw. Na overleg besloten we dus om zo af en toe, in plaats van om er ‘s avonds een plens water in te gooien, nu meerdere keren per dag er heel voorzichtig een beetje water in te doen, zodat het nest droog zou blijven.

Vandaag haal ik me even die blik van dat vogeltje weer voor de geest, waarin zo veel te lezen valt. Zoiets van: ‘waag het niet mij lastig te vallen', of zoiets van ‘ik zie je wel en wat dan nog,’ of ‘kun je het zien’ of ‘hallo mag het, ik blijf echt wel van jullie plantjes af en vang de insecten voor jullie als dank.’
Ach heerlijk, je kunt je fantasie er helemaal op los laten.

De (weer)spiegeling die ik naast het kraakgedrag, dat ons mensen ook niet vreemd is, zie, is het volgende. Heel vroeger was het hier in het voormalig heidegebied gebruikelijk dat een veenarbeider, na getrouwd te zijn, probeerde de daarop volgende nacht een plaggenhut op te bouwen. Als dit slaagde en er de volgende morgen rook uit de schoorsteen kwam, mocht het onderkomen blijven staan en had het jonge echtpaar dus een ‘woning’.
Zo is destijds ook mijn geboortedorp ontstaan. Toevallig had ik dit net gelezen in het jubileumboek van het honderdjarig bestaan van onze destijds christelijke lagere school. Mooi en tragisch zo’n stukje geschiedenis.
Ach, wij hebben ook even niet opgelet en toen heeft dat beestje snel een nestje gebouwd en ook dan geldt die ongeschreven wet, dat je zo’n nestje met rust laat.

Als je goed oplet zul je heel veel van dit soort spiegelingen herkennen in de natuur.
Ja ja, wat zo’n klein vogeltje al niet aan mijmeringen losmaakt. Hopelijk kan het diertje z’n jonkies veilig en in alle rust groot brengen. Zoals wij ook, veilig beschermd in een dorp, waar je door de grote boze wereld niet wordt gezien, zijn opgevoed en opgegroeid en later tevreden zijn uitgevlogen.

P.S. Inmiddels staan de jonkies op het punt om uit te vliegen. Prachtig toch – net het mensenleven in een notendop of beter gezegd het mensenleven in vogelvlucht.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 27 juli 2019


Geplaatst in de categorie: natuur

5.0 met 3 stemmen 145



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
27 juli 2019
Schitterend dierenvriend!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)