Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

WOLVEKOP

Laatst vroeg iemand me belangstellend waar ik altijd toch weer onderwerpen voor verhaaltjes vandaan haal. Nou, legde ik hem uit die ontstaan uit die dingen die je zelf weer ergens oppikt, leest, ziet of hoort. Kortom zintuiglijk opvangt. Het zijn vaak subtiele dingen die je opvallen en waar je dan iets over opschrijft. Zo had ik laatst een haiku gemaakt – ik vermeld hem hier even onder en uit die eigen haiku ontstond het volgende verhaaltje.

Eerst dus de haiku – in dit geval misschien een senryu, die luidt als volgt:

WOLK

een luchtige wolk
meen echt dat hij mij uitlacht
of ben ik het zelf *

De meeste mensen zullen denken, wat bedoelt hij daar toch mee. Een enkeling zal misschien denken: die is een beetje vreemd, het slaat nergens op. Aangezien ik meestal in kringen rondhang van normale mensen die dit vermoedelijk logischerwijs zullen denken, heb ik, ter beïnvloeding van hun meningsvorming, er een verklaring bijgevoegd. Hier onderstaand dus:

*soms zie je onbewust in een wolk wat het onderbewuste je diep van binnen wil vertellen – een vorm van spiegelen? Of meer zoiets als de Rorschach test die gebruikt wordt in de psychologie?

Dat van die Rorschach test had ik in eerste instantie niet bedacht, want ik wist niet precies meer hoe hij heette. Ooit had ik die test ook gemaakt – vermoedelijk op de lagere school. Maar goed even googelen en ja daar had ik hem. Ik wist namelijk nog dat het iets met inktvlekken betrof.
Dus op Wikipedia heb ik het een en ander bekeken en zag daar gelijk rechtsboven een prentje wat ik direct maar aantikte. Voor de duidelijkheid, de test bestaat eruit dat er vlekken op een papier worden gemaakt en het papier dan wordt dubbelgevouwen zodat je een grote gespiegel-de vlek ziet. De vraag wordt dan gesteld wat je er in ziet. Hiermee kan de psycholoog mogelijk iets verklaren over jou. Of de test goed werkt? Wie weet. Misschien dat ze er in het Pieter Baancentrum ook mee werken of misschien zou het juist goed zijn om er daar wel mee te gaan werken. (Rare gedachteflits eigenlijk realiseer ik me)

Maar goed ik bekeek het getoonde prentje eens goed.


Zie voor het prentje Wikipedia: Rorschachtest. Kopiëren naar hier lukt helaas niet.


Ja wat zie ik hier in dacht ik, en ja na goed kijken zag ik het. Het is een erg kwaaie wolvekop. Hij heeft z’n oren plat naar achter staan. De oogopslag is niet bepaald vriendelijk te noemen. Z’n bek met grijns staat half open, terwijl z’n neus ervoor hangt. Hij staat klaar om aan te vallen. Ach, hopelijk kunt u enigszins in die gedachtegang meegaan. In totaal waren er tien vlekken, die schreeuwden om een verklaring. Scroll ik even verder door het artikel; zie ik onderaan alle vlekken op een rijtje staan, met de verklaringen er bij die door de meeste mensen waren gegeven. Om eerlijk te wezen, ik had allemaal afwijkende verklaringen. Toch kon ik me gelukkig achteraf wel in veel van de, door de mensen gegeven verklaringen vinden. Wat ik merkte is dat ik het geheel overzag en anderen duidelijk het gespiegelde effect. Bij bovenstaand plaatje werd als meeste gezegd dat men er twee vleermuizen of vlinders in zag. Helaas dit prentje is er net eentje, waar ik dat totaal niet in zie.
Ik zie, als hondenliefhebber enigszins vooringenomen, al veel te snel de kwaaie wolf of herdershond. Kortom u begrijpt dat ik me zorgen ging maken. Gelukkig heb ik kennis aan, een in de buurt wonende gepensioneerde, psycholoog, die nog wel eens een beetje bijklust.

Hem het probleem voorgelegd. ‘Beste man,’vroeg ik, ‘hoe afwijkend of gestoord ben ik, dat ik in geen één plaatje hetzelfde herkent als de doorsnee mens.’ Hij voelde de onzekerheid in mij opborrelen. ‘Wees gerust,’ wist hij, ‘je bent niet gekker dan iemand anders. Je gebruikt je verbeeldingskracht misschien iets anders dan de door-snee mens.’ ‘Maar dan ben ik toch abnormaal?’
‘Nou nee, noem het een beetje bijzonder.’
‘O, dus ik ben eigenlijk bijzonder. Hoe weet u dat het niet gek is?’
‘Het bijzondere is dat jij in dit hele gebeuren weer een verhaaltje zit zitten, wat anderen niet zien zitten.’
‘Ja, vermoedelijk zit hier wel een klein verhaaltje in. Inderdaad, zo bekeken ben ik misschien wel een beetje bijzonder.’
‘Nou,’ zei de psycholoog, ‘zo echt bijzonder is het toch ook weer niet. Mocht er een verhaaltje van komen, dan zul je dat wel weer naar de site nederland.nl opsturen.’
‘Vermoedelijk wel,’ bevestigde ik. ‘Nou, bekijk die site eens goed. Kijk eens goed hoeveel mensen er wel niet verhaaltjes en gedichten schrijven. Dus wees gerust zo bijzonder is ook weer niet.’

Mocht ik geneigd zijn om een beetje te gaan zweven, wat ook weer heel bijzonder zou zijn geweest, want zo’n type ben ik echtniet; dan zorgde zijn opmerking er wel voor, dat ik weer met beide voetjes op de grond belandde.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 2 augustus 2019


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 1 stemmen 75



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)