Zelfs twee met een gouden randje!

Je hebt van die dagen, ze slepen zich voort, ’s avonds denk je dan, wat heb ik vandaag gedaan? Nou driemaal niks dus, of zelfs wel zesmaal, kan ook zomaar. Niet dat ik me verveel, niks hoor, maar de productiviteit is helemaal niet verschenen op zo’n dag. Nou kan en mag ik me dat permitteren, dus schuldig voel ik me niet.

Maar die wat mindere dagen, daar ligt altijd wel iets aan ten grondslag om het met mooie woorden te zeggen, staat trouwens ook best interessant, nietwaar? Na die dagen breekt dan de donderdag het eerste aan en die begint al zonnig, dus dat is een grote plus, moet ik de deur uit, kom droog over, grote plus dus en eventjes na de middag verschijnt onze “witte tornado” in de vorm van de vertrouwde hulp, die na een welverdiende vakantie ons huis weer kwam verblijden met haar aanwezigheid en haar immer bezige handen.

Dit kind verdient een grote pluim, we zijn hier beiden dolblij dat ze er weer is en na dat haar tijd erop zit, weten we ook dat ze geweest is, alles is schoon, proper, opgeruimd en een opgeruimd huis is hier, opgeruimde bewoners!

Dan worden de boodschappen afgeleverd en kom ik tot de ontdekking dat er een foutje gemaakt is, dus stuur ik een appje naar Picnic, dat er 2 producten teveel in mijn lichting zat! Het antwoord is: wat eerlijk van U, eerlijkheid wordt beloond, dus u mag het houden, is dat niet leuk? Kroketten en kaassoufflés, nou die komen wel op hoor.
Dan breekt de vrijdag aan, moet eega thuis blijven en ga ik de hort op, rij naar de markt in alweer de zon, tjonge het kan niet op! Nog eventjes een paar kleine boodschapjes en terug naar huis.

In de zon natuurlijk, het is trouwens bere-druk op de weg, want er zijn meer mensen die profiteren van het prachtige weer. Na het eten van een boterham, het plegen van een telefoontje, vertrek ik weer met twee planten die hier precies twee weken stonden en hartstikke dood waren. Ik mocht ermee terug, dus rijd ik naar de Bloemenplantage om ze daar te laten zien.

Die zijn dood zegt de dame, tja dat wist ik al. De rest staat er thuis prachtig bij, maar dan blijkt dat ze teveel water hebben gehad, dat is vreemd want de anderen hebben hetzelfde gehad en die staan te schitteren in de potten, maar ik krijg gewoon twee nieuwe, besluit me dan extra te verwennen en schaf er nog twee aan.

Op weg naar huis met een brede lach op mijn gezicht in de zon, zie ik een dame die me toelacht en ik zeg: dit is de rijdende bloemenwinkel, ze schatert en zegt, inderdaad het ziet er vrolijk uit! Dat zag het ook. Nog steeds is het druk op de weg, sirenes klinken van alle kanten en automobilisten zijn ongeduldig want er wordt heel wat getoeterd! Tjonge jonge wat een heethoofden zeg, je moet nou eenmaal wachten voor rood licht ja?

Inmiddels ben ik weer op honk, alles opgeruimd en besluit vandaag de maaltijd maar makkelijk te houden want, je moet niet alles willen natuurlijk, de zon schijnt nog steeds en ik ga er nog even van profiteren. Twee dagen met een gouden rand, wie weet zeg ik morgen wel......