Een bijzondere Kerst deel 2

Snel de trappen aflopend richting de winkels om snel te halen waarvoor ik op pad ging, liep ik naar mijn auto en reed naar huis, waar ik werd ontvangen door een ongeduldige echtgenoot: waar bleef je nou, ik dacht even dat je weer stond te praten met deze en gene...ik zei hem, ga even mee naar de keuken dan vertel ik je een heel bijzonder verhaal.

Terwijl ik met pannen aan de slag was, vertelde ik hem het hele verhaal, het bleef stil achter me, dus keek ik om en zag dat de tranen in zijn ogen stonden. Ach wat erg, wat vreselijk, ik ga morgen met je mee, een opgelucht gezicht was beloning genoeg en waar ze tijdens het eten, het toetje, de koffie en gedurende de avond over spraken was alleen het verhaal van de kleine zanger, die zoveel harten had weten te roeren.

De andere dag, trokken zij gezamelijk richting de winkel, waren er om half twaalf en de kleine man stond al te wachten, in de kou. Ik zei, je mag toch ook binnen wachten vent? Hoe is het met mamma, oh zei hij met een glimlach, het hoesten wordt iets minder en we hebben heel lekker gegeten, gisteren en vanmorgen ook. Dankbaar blikte hij omhoog en ontwaarde de man die achter me stond, dit is de man die bij mij hoort zei ik, dus niet bang zijn.....we openden de deuren en liepen het grote warenhuis in, naar achteren kijkend stond er een heus podium, met een microfoon, een stoel en een kistje waar bij stond : donaties welkom.

De eigenaar kwam aanlopen en zei, fijn dat je er bent, straks heb ik niet veel tijd want het wordt druk vandaag, ik wilde je nieuwe kleren geven, maar vastbesloten keek Remy omhoog en zei, nee, ik ga in mijn eigen kleren, mamma heeft geen geld voor nieuwe spullen, dus die hoef ik ook niet!

Een prima zet van het joch, wat nog niet besefte dat juist deze outfit ervoor zou zorgen dat het kind die dag het meest verdiende van al het personeel die dag, de giften stroomden binnen. Zodra hij begon te zingen, bleven mensen gebiologeerd luisteren naar zijn loepzuivere stemmetje...van de herdertjes, van Stille Nacht, van: er is een kindeke geboren, hij kende ze allemaal!

We bleven in de winkel tot het tijd werd om naar huis te gaan en tegen de eigenaar zeiden we, dat hij er morgen weer zou zijn, een tas meekrijgend met allerlei nieuwe kleding voor Remy, van sokken tot spijkerbroek, van trui tot pyama. Eenmaal bij zijn moeder aangekomen, met een hijgende echtgenoot achter me die bromde: dat hier geen liften zijn zeg, kwamen we boven waar de deur al uitnodigend open stond.

Remy’s moeder stond in de opening, toen ze rumoer hoorde en sloot haar knul in de armen, het joch was opgetogen en ik opende mijn eigen tas met de meegenomen spullen, een salade, stokbrood en lekkernijen. Na het eten vroeg ik haar waarom ze zo woonde en kreeg het wanstaltige verhaal te horen van een ontslag omdat ze weigerde langer dan 10 uur per dag te werken, omdat ze weigerde op avances in te gaan, werd ze ontslagen, drie weken voor Kerstmis.

Na een heel gesprek vroegen we haar of ze als inwonende hulp in de huishouding ons gezin kon komen versterken, samen met Remy en ze zei onmiddelijk ja, niet eens wetend waar ze terecht zou komen. We gingen huiswaarts met de mededeling dat ze de weinige spullen in moest pakken en dat we haar morgen, na het zingen van Remy mee naar huis zouden nemen!

Ze huilde van geluk, hoeste nog een beetje en Remy keek ons dankbaar aan....de laatste nacht hier, zei hij...ik vind het hier niet fijn, waarop ik zei, daar kan ik inkomen, daarom ga je fijn ergens anders wonen, het komt allemaal goed hoor.
De volgende dag besteden we onze tijd thuis aan het inrichten van twee aansluitende slaapkamers en een woonkamer, niet zo lastig want we hebben ruimte genoeg,

‘s Middags opnieuw naar de winkel, waar Remy dit keer niet buiten stond maar binnen al op het podium stond en we hem buiten al konden horen, met elke draai aan de deur, golfde zijn stemmetje naar buiten en je moest wel luisteren gewoon. Het bleef aandoenlijk. Toen wederom het kistje gevuld was, het bijna vijf uur was nam ik het ventje mee, gingen we naar zijn moeder, die van dankbaarheid niets wist te zeggen en met zijn vieren liepen we de trappen af....allemaal met een tas...

De dag verliep in een waas en toch ook weer niet, Remy babbelde aan een stuk, zijn moeder was rustiger, niet wetend wat er zou gebeuren en toen we aankwamen bij ons huis, keek ze verbaasd op, wonen jullie hier? Jazeker zei ik, dus je snapt dat we genoeg ruimte hebben en ook: dat een hulp meer dan welkom is! Voor de zware dingen komt een andere vrouw, jij kunt binnen gewoon het huishouden doen?

Ik kan heel goed werken, koken ook zei ze, nou zei manlief: dat komt dan mooi uit want dat kan ik dus niet! En zo betraden Remy en zijn moeder ons huis, zingt hij nog regelmatig in het warenhuis, heeft hij zangles en is ons huis extra gevuld met een zingend jongensstemmetje, die zijn eerste aanbiedingen al heeft gekregen ook, maar het ventje moet ook naar school, na de Kerstvakantie.

En zo, is dit de meest vreemde Kerst geworden die een mens beleven kan met vier hele gelukkige mensen! Een gezegende Kerstmis,