Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

NIEUW MOBIELTJE

Het is zo ver, mijn vrouw is toe aan een nieuw mobieltje – een ramp. Vrouwen weten nu eenmaal niet waarom en hoe ze overbodige mailtjes en andere onzinnigheden moeten wissen. Alles blijft immers belangrijk voor hen. ‘Wis toch eens wat, je geheugen raakt overvol,’ adviseer ik haar weleens. ‘Ja, maar dan ben ik het definitief kwijt.’ Lelijke foto’s, half mislukt, of van figuren die al lang geen rol meer in ons leven spelen, alles wordt bewaard.

Goed dus, dan maar een halve week wikken en wegen en vergelijken op internet welk model tegen welke prijs het beste zou wezen. Natuurlijk heb ik haar aangeraden daar niet zo diep in te duiken – je komt er nooit helemaal uit welk toestel, tegen welke prijs, het beste is. De beoordelingen op de aangeschafte modellen zijn echt niet allemaal betrouwbaar.

Het zou mij niet verbazen dat de medewerkers van het ene merk, niet echt positieve meningen insturen naar de sites van modellen van een ander merk. Of ik denk dat de mens echt zo slecht is? Nou, ik meen na al mijn opgedane levenservaring te mogen stellen dat ik de mens een beetje ken. Om dat nou slecht te noemen – laat me zeggen het is een mogelijkheid jouw eigen toestel meer kansen op de markt te bieden, dus eigenlijk is het antwoord gewoon: ja.

Ze zou het toestel, wat het dan maar moest worden, bij Bol.com bestellen. Mijn advies was daarop – lieve schat, doe dat nu niet. Bel gewoon even de telefoonwinkel in het dorp verderop. Ze zetten alles gratis voor je over op de nieuwe telefoon. Mijn technische vaardigheden zijn daartoe ontoereikend en jij hebt ze nagenoeg helemaal niet.
Wonder boven wonder volgde ze mijn advies op. Ze zag blijkbaar even het schrikbeeld, van weken met het apparaat zitten klooien, voor zich. Blijk het toestel daar nog goedkoper ook. Goed de winkel bestelde het apparaat en de volgende dag gelijk maar opgehaald. Het overzetten van de gegevens van oud naar nieuw, duurde al met al toch gauw een dik half uur.

Ondertussen scharrelde ik wat rond in de winkel alle type modellen zo’n beetje bekijkend. Net als Chinezen lijken ze allemaal verdraaid veel op elkaar. Het is een bos met ja zeker weten, heel veel van hetzelfde type bomen – in overvloed zelfs.
Stond er nog een meneer naar een rek, met een onmogelijke hoeveelheid modellen om uit te kiezen, te kijken. ‘Wat een keus, toch hè, meneer?’
‘Nou inderdaad ongelofelijk, maar ik denk dat ik eruit ben,’ zei de ook iets oudere man, ‘dat wordt hem.’
‘Knap hoor, dat u dat zo snel en zo stellig weet.’
‘Ja, je moet wel weten wat je wil, anders kom je met iets thuis wat niet helemaal de bedoeling is.’

‘Wie had dat vijfentwintig jaar geleden toch kunnen bedenken dat wij mannen op leeftijd, hier mobieltjes zouden staan te bekijken, die bijna allemaal op elkaar lijken,’ zei ik. ‘Inderdaad,’ beaamde de man, ‘ vijfentwintig jaar geleden hadden wij al de allereerste mobieltjes en probeerde een kennis, die de Elfstedentocht reed, ons in de buurt van Dokkum op de hoogte te houden. Er was toen niet eens een mogelijkheid om ons van daaruit te bereiken.’
Oei, een echte kenner dacht ik nog; en antwoordde: ‘Ja, het is wat en nu weet iedereen je soms ongevraagd te bereiken. De tijden veranderen snel, beste man. Vroeger moest ik de drollenvangers en andere kleren van mijn vijf jaar oudere broers afdragen. Tegenwoordig kopen ze nieuwe mooie kleren en schoenen, alsof het niets kost, en aan het eind van het jaar als het weer uit de mode is, moeten er weer nieuwe komen – anders voelt de jeugd zich voor schut staan.’
‘Klopt,’ zei de man, ‘en dat is met mobieltjes ook zo erg. Als er een nieuw geavanceerder model op de markt komt, moeten ze dat gelijk ook weer hebben, om gezien te worden, om erbij te horen. Ze worden teveel verwend.’

Ondertussen zag ik winkelbediende aan komen lopen en wees de man erop dat hij aan de beurt was, want het werd drukker. Ik hoorde hem nog tegen de snelle telefoonboy zeggen: 'Vorig jaar heb ik deze gekocht, maar ik las dat er een nieuwere betere versie op de markt is verschenen – die wil ik graag hebben.’ De snelle telefoonboy liep met hem naar het rek waar hij voor stond en zei: ‘O, maar als u echt een beter type wil, dan raad ik u toch die versie daar aan, dan hoeft u de eerste vijf jaar geen nieuwe meer, want dit is het model van de toekomst. U lijkt me een verstandig man, dus als ik u was, dan zou ik in dat geval deze nemen.’
De beste man werd voorzichtig naar het rechtse gedeelte van het rek geloodst en kwam in een veel duurdere klasse terecht dan bedoeld – na een kwartiertje was hij overtuigd om toch dat flink duurdere model te nemen. Dan hoefde hij voorlopig immers niet weer, althans tot het volgende model binnen twee jaar verschijnt. Handig was op z’n laatste restje jeugdigheid ingespeeld.

Ben ik toch wel blij dat mijn vrouw van tevoren een model had uitgekozen en besteld, dus niet meer “om – en bijgepraat” hoefde te worden over mogelijk andere opties. Ach, wees gerust wij ouderen missen wel eens een snelle trein, maar we komen ook daar waar men ons wil hebben. We nemen de volgende – het boemeltje of de stoptrein. Het duurt soms even iets langer, maar we doen nog steeds mee.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 19 december 2019


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.5 met 2 stemmen 207



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)