MONDKAPJES

In mijn vrouw zit echt een goed hart, daarom is ze ook mijn vrouw natuurlijk. Ik ben zo kieskeurig op dat gebied, dat ik er al van uit was gegaan eeuwig vrijgezel te blijven. Heb jaren lang naar zo iemand gezocht. Een vrouw waar je op kunt bouwen en die je kunt vertrouwen, met een hartje van goud en een eigen mening. En ondanks dat ik niet perfect ben, heeft zij mij goedgekeurd. En zijn we na een dikke kwart eeuw nog steeds blij met elkaar.

Eergisteren kwam ze met patronen voor mondkapjes, die ze van internet had gehaald, op de proppen. En zei heel monter: ‘Weet je wat ik ga doen?’ Ik had dus duidelijk een vermoeden, haar kennende, maar zei niets, om het haar zelf te kunnen laten vertellen: ‘Ik zou het echt niet weten.’
Ze toonde me de patronen voor de mondkapjes en zei:‘Kijk maar, die ga ik maken.’
‘Lieve schat, je bedoelt het echt goed, maar niet doen. Het kost je heel veel energie en je hebt al eeuwen niet een naaimachine in handen gehad. Tegen de tijd dat je het weer goed in de vingers hebt, is de corona crisis hopelijk alweer voorbij.’
'Maar ik wil wat doen.’

‘Lieve schat, onze bijdrage is dat we ons zelf gaan isoleren en geen gevaar voor onszelf en medeburgers vormen. Dat schijnt tegenwoordig al een hele moeilijke opgave te zijn. En vergeet niet wij behoren tot de risicogroep.’
‘Je hebt gelijk, maar voor mijn gevoel wil ik wat wezenlijks gedaan hebben.’
‘Ik weet het, het is je goede inborst, je goede hart die je zit te pushen, maar echt niet doen.’
‘Toch ga ik dat ding van zolder halen, hij werkt vast nog wel.’
Na een poosje vertelt ze me dat ze de machine niet kan vinden.
‘Heb jij hem verplaatst of zo.‘
Ik denk even na en plotseling weet ik het weer: ‘Dat apparaat is volgens mij al lang weg.’
‘Weg, weg – hoe bedoel je?’
‘Nou, zegt je de naam Josje je nog iets, die kleindochter van Frank en Joke?’
‘O ja, nu je het zegt. Ik heb hem haar zo’n vijf jaar geleden gegeven, zij volgde een opleiding aan de modeschool en kon zo thuis ook lekker bezig. Stom, ik was het gewoon even vergeten! Maar knap dat jij het wel wist, anders had ik weet niet waar gezocht.’
‘Ja, dan is het toch gemakkelijk zo’n olifant als ik in huis; we hebben een goed geheugen. Olifanten vergeten mooie dingen ook niet. En laten we eerlijk wezen Josje was een plaatje wat voor eeuwig in m’n geheugen geprent staat.’

Na de verhuizing van Josje naar de dichtstbijzijnde grote stad, zijn we haar uit het oog verloren.
‘Weet je wat, ik bel Frank even en die weet vast wel of ze dat ding nog gebruikt.‘
Na een halfuurtje belde Joke me terug en vroeg naar mijn vrouw.
‘Waarom ,wou je hem eigenlijk lenen?’ vroeg ze.
‘Nou, ik heb patronen op internet gevonden om mondkapjes te maken. Zij heeft de machine, destijds gekregen. Zou ze hem nog gebruiken denk je en zo niet, zou ik hem inderdaad een poosje kunnen lenen?’
‘Oei, dat zal moeilijk gaan, want hun zaak is, door dit Corona gedoe ook tijdelijk gesloten en ze zit nu thuis.’
‘Maar dat is juist goed, dan ik hem op ieder moment ophalen,’ onderbreekt mijn vrouw haar verhaal.
‘Nee, dat zal echt niet gaan, ze heeft hem echt zelf nodig. Zij zet er wel zo’n honderd per dag in elkaar.’
‘Wat bedoel je met honderd?’
‘Honderd mondkapjes, zij is volop bezig – daar kunnen wij ouderen niet tegenaan.’
‘Zie je lieverd,’ zei ik. ‘Jij hebt je goede daad al lang gedaan.’

mondkapje corona naaimachine vrouw hart

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 100