Angst voor het onbekende
Allemaal zijn we in de ban van: de narigheid buiten de deur en ik beken nu eerlijk dat: omdat het dichterbij komt, als een geluidloze onweersbui, ik nu huiverig word. Het is een angstige periode een tijd waarin we eigenlijk anderen moeten helpen maar omdat we allemaal moeten luisteren naar de regels die zijn afgegeven wordt het lastig iemand te helpen, behalve op afstand dan.
Allemaal in de ban van, want waar eerst de piek in Brabant was, komt het nu richting Zuid Holland en tja daar zitten wij en omdat niemand de dans ontspringt, is het een kwestie van afwachten zonder dramatisch te doen overigens.
Het lijkt wel een prooi die op de loer ligt en denkt, die neem ik wel even, een horrorfilm van ongekende omvang, zo eentje die je jaren bij blijft ook nog. En weet je, ik schreef geheel in het begin dat Moeder Aarde boos was, boos omdat we alles maar zo klakkeloos aannemen, boos vanwege het dumpen van afval, boos vanwege het vele plastic in de wateren, boos, omdat er bossen van enorme omvang afbranden door laksheid.
Dat dacht ik in het begin en wie weet zit er een kern van waarheid in, wie weet is de grootmacht bezig om een punt te maken, maar terwijl dit allemaal door mijn hoofd flitst moet ik ook bekennen dat: er een poos geleden een terroristische aanslag was met chemische wapens, hartstikke luguber natuurlijk maar ook daar denk ik over na, want zeg nou zelf: dit gaat wel zo razendsnel de hele globe over dat je er meer dan bang van wordt.
Ooit waren we zelf van heel dichtbij getuige van de aanslag op de metro in Londen, tevens die van Parijs waar veel meer van deze narigheid voorkwam. Maar dat bleef dus daar, dat kwam als het ware: de wateren niet over. Deze ramp, die het gehele aardoppervlak lam legt, verschrikkelijk veel slachtoffers maakt deze ramp doet niet onder voor de aanslagen in Amerika.
Deze ramp is niet zo snel onder de duim dan dat we hopen, nee, voor deze ramp mag je best huiverig zijn. Dat ben ik net zo goed en natuurlijk zijn er een paar gevallen genezen, maar dat staat nog niet in ver houding tot de mensen die het niet haalden! Erg eng.
En soms, zoals gisteren, dan ben ik boos en verdrietig zonder dat ik uit kan leggen waarom, zonder het een naam te kunnen geven. Machteloosheid neemt bezit van je en dat is huiveringwekkend. Ik hoop van ganser harte dat het tij zal keren, zonder al teveel slachtoffers te maken, maar tevens hoop ik dat: de mensheid iets geleerd heeft van deze barre periode, want eerlijk is eerlijk als je nu naar buiten gaat, heb je wel frisse lucht!
... De vijand ...
Schrijver: An Terlouw, 1 april 2020
casema.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
Angst
57
Geef je reactie op deze inzending: