De drama- volautomaat.

Het is rond 1976 geweest zijn dat we van boord af gingen en een huis aan de wal kregen, een simpel flatje met twee kindertjes die ook daaraan moesten wennen natuurlijk maar degene die het meest moest wennen was toch wel ikzelf. De vrijheid op het water, is subliem, altijd ruimte altijd plaats en de kou vergetend was het een heerlijke tijd.

Nog een puntje dat een huis niet tof was, ineens kwamen er rekeningen van huur, gas, licht en meer van die zaken, terwijl je aan boord wat dat betreft niks te betalen had, dus dat was wat minder, maar we hebben het overleefd, hoe anders was dat met de aanschaf van een wasautomaat, de was die ik tot dan toe met een kleine mini washer deed, alles handmatig natuurlijk, ach ik wist niet beter en deed het ermee, maar aan boord kwam altijd een eigenaar van een zogenaamde Vivo winkel de boodschappen aan boord brengen en in die tijd had je van de leuke rode zegels, je spaarde ze gewoon op en ik liet de boekjes in de winkel achter, wachtend op iets waar ik wat aan had.

De winkel was in Rotterdam en we kwamen met het schip regelmatig door de daar liggende Parksluizen dus de vriendschap met de eigenaren van de winkel was een vanzelfsprekendheid. Zij kwamen aan boord en wij kwamen bij hen thuis heel gezellig.

Eenmaal op de flat ging die vriendschap gewoon door en dus ook het sparen, tot de eigenaar zei, zeg meis, je hebt een aardig bedrag met die boekjes, als je daar nou een wasautomaat van wilt kopen, dan kan dat. Wauw, dat was wel heel erg gaaf natuurlijk en samen keken we in het magazine wat ik me kon veroorloven. Het werd een Blue Air machine, zou thuis worden afgeleverd en aangesloten dus helemaal geweldig. De dag brak aan dat het ding gebracht zou worden en ik had vanzelf de was opgespaard, want met de mini- wasmachine was ik nou wel klaar, mijn rug ook trouwens.

De mensen waren weg en ik stopte de machine vol, helemaal blij natuurlijk en pakte een krukje om naar het draaien van het ding te gaan zitten kijken, saampjes met de kinderen die het ook helemaal geweldig vonden...het centrifugeren was nog even een dingetje waar je aan wennen moest, maar klik zei het apparaat en ze was klaar.

Jawel! Ik opende de deur, om vervolgens verschrikt een golf water naar buiten te voelen en zien komen. Een plons, ongekend. Ik druk snel de deur dicht maar de keukenvloer stond blank, ik was drijfnat en de kinderen vanzelf ook. Eerst de boel zo goed en zo kwaad als het ging drooggemaakt en een knappe illusie armer, want zo had ik nog meer werk tenslotte.

Ik keek eens naar de programma’s die erop stonden en drukte opnieuw op: centrifugeren. Hij loeide als de beste, maar aan het einde van het tweede bedrijf was er totaal geen verschil met de keer ervoor en dus: werd ik boos! Belde de vriend op en vertelde wat er aan de hand was, die zou komen maar kon niks ontdekken wat er nou aan de hand was, dus ik alle was weer door de aparte centrifuge gehaald en buiten opgehangen, bedenkend dat ik met de kleine miniwash toch wel sneller klaar was geweest. Bijna heimwee kreeg ik.

De dag erna kreeg ik de gegevens van de firma waar het apparaat vandaan kwam en ik stuurde een brief, een boze ook nog, een hele boze mag ik wel zeggen. Antwoord kwam de dag erna, jaja, de post ging snel in die tijd hoor, in de vorm van een telefoontje, wat of er aan de hand was? Ik vertelde het verhaal en werd in eerste instantie naar het land der fabelen verwezen, dat probeerden ze natuurlijk altijd, tot ik spontaan in huilen uit barste, zei: daar heb ik nou maanden voor gespaard, zit hier met twee kleine kinderen en een apparaat wat niks doet, nou ja niet wat ie moet doen dan. De persoon zegt me toe zo snel mogelijk een monteur te sturen, voor tranen waren ze nog wel in de benen te krijgen duidelijk.

De volgende dag wordt er dan gebeld, komt er een vent de trap oplopen met in zijn hand een schroevendraaier? Ik kijk hem aan en vraag waar hij voor komt, eh nou voor uw wasautomaat? Juist ja, met slechts 1 schroevendraaier? De man gaat de keuken in, kijkt naar de machine net als ik en vraagt wat het probleem is? Ik zeg: hij centrifugeert niet, waarop de heikneuter zegt: wat jammer dat U geen grote zolder heeft, dan kan de boel daar fijn uitlekken?

Dan breekt er iets bij me, twee jengelende kinderen achter me, een idioot die een maf idee ventileert en ik, boos, heel boos. Ik zeg hem, zou je zo vriendelijk willen zijn rechtsomkeert te maken en hier nooit meer terug te komen, ik ga je baas bellen. De man kijkt me aan, probeert nog iets goeds uit zijn mond te laten komen en ik zeg: eruit, NU en er nooit meer in!

Op mijn manier dreigend, maar duidelijk overkomend want de oet, begrijpt de hint en krijgt bij de deur als hij twijfelt het laatste zetje om hem over de drempel te krijgen. Zo die is weg, ik draai me om, geef beide kids wat te eten en pak de telefoon om het nummer te draaien van het bedrijf van de wasmachine. Ik ben zo boos dat de vlammen uit de hoorn komen.

Ik eis iemand te spreken die verstand van zaken heeft en als dat niet snel gebeurt gaat er een gelikte brief naar ( toentertijd) Koning Klant, daar waren de meeste bedrijven huiverig voor als ze daarin kwamen, dat kan ik je wel zeggen. Er komt iemand aan de telefoon die mijn tirade aanhoort en zegt: zei de monteur dat? Jazeker en ik verzin het niet maar als er niet onmiddellijk wat gebeurt, dan ben ik er klaar mee en klaag alles aan wat los en vast zit. Ik moet even wachten, dan komt de persoon terug aan de lijn en zegt: we hebben een mooie oplossing ( ik huiver maar hoop op goed nieuws) de machine wordt omgeruild voor een duurder exemplaar, het scheelt driehonderd gulden maar die hoeft U niet te betalen want het apparaat wat bij U staat heeft vanaf het begin dit mankement en wordt dus uit de roulatie gehaald?

Over smerig gesproken, een maandag machine dus, waar ze dan wel een goede oplossing voor geboden hebben en die ik natuurlijk accepteerde, logisch met daarbij meteen: dat men het rotte exemplaar mee terug nam. Ook dat gebeurde en zo was ik twee dagen later in het bezit van een geweldige volautomatische wasautomaat die: zodra ik hem aanzette, drie kijkers pontificaal zittend voor het raampje voor zich wist. Het ding deed alles en meer, hij centrifugeerde als de beste de was zo goed als droog, ik was een blij mens, de kinderen genoten van het uitzicht op de machine, het draaien was net televisie tenslotte...maar ik was vooral blij dat er een nieuw werkend apparaat stond, zonder de keuken te moeten blijven dweilen!