TROPENNACHT

Je zult maar in de tropen wonen. Hoe dat ongeveer zou kunnen voelen heb ik afgelopen nacht gemerkt.
Mijn behoorlijk grote slaapkamer/kantoor is aan de zuidkant van de woning gelegen. Heb ik trouwens niet bedacht – zo kochten we destijds het huis. En om dat echt te veranderen had misschien gekund, maar door de noodzaak de oude verkochte woning snel te ontruimen en de nieuwe ook snel te betrekken, ontbrak de tijd voor uitgebreid verbouwen en misschien ook de benodigde pecunia. Zo uitbundig als de petunia kan bloeien, groeien de pecunia niet op m’n rug.

Maar goed het heeft ‘s winters z’n voordeel. Helaas is het ‘s zomers, vooral zoals afgelopen dagen een tropische broeikas. Zelfs even boven de 28 graden.
Alle ramen en gordijnen dicht en vooral een airco – de oplossing – brengt snel verlichting. Z’n uittrekbare slang , die de warme lucht afvoert, had ik richting de douchecel gelegd en de douche afzuiginstallatie op de hoogste stand om de warme lucht af te voeren.
Werkt prima tot de hele douchecel de warme lucht niet zo snel blijkt te kunnen afvoeren. Na een kwartier was de temperatuur al gedaald van 28,2 naar 26,2 – dat leek dus goed te werken. Dus ben ik weer buiten gaan zitten.

Kom ik na een uurtje even controleren hoe het er bij staat. Blijkt de temperatuur weer op hetzelfde niveau terug te zijn. Blijkt het bovenstaande dus: de airco trekt de niet zo snel af te voeren warme lucht weer aan. Dus dan maar de afvoer via het slaapkamer afvoeren.
Dit werkt gelukkig wel goed, maar ja dan moet het raam wel op een grote kier. Gelukkig heb ik een klamboe rond het bed gedrapeerd en dus geen last van de eerder deze week aanwezige steekmuggen. Vannacht om iets voor drie uur komt één van de honden die in en uit kunnen lopen mij wakker maken. Baasje er is onweer, jeuzelt hij. Een beetje gerommel in de verte en veel weerlicht. M’n ene hond zoekt dan hulp bij mij. Ik zeg hem op te hoepelen – ga slapen mafkees. Maar hij houdt vol – dan maar even troosten, even aaien over z’n kop. Zodra ik er mee stop, legt hij z’n poot op bed en probeert mijn troostende hand aan te halen en jawel hoor, hij trekt de hele klamboe naar beneden.
Nee, echt in een bench opsluiten is geen optie, dan janken ze als wolven de heleboel en buurt bij elkaar.
Daar lig ik in het donker verstrengeld in een klamboe en duw de hond weg – ophoepelen jij. Na een kleine maar heftige worsteling, met iets teveel verwijzingen naar het vrouwelijke geslachtsdeel (wat ik normaal slechts in uiterste noodgevallen doe) – een soort van oerkreet, een smeekbede om hulp , weet ik me er van te ontdoen en de lichtknop te bereiken. Daar sta ik dan midden in de nacht, totaal gesloopt.

De klamboe ergens, met hangen en wurgen en in slaapdronken toestand, staande op een wel degelijk van een goede vering voorzien bed, maar snel ergens aan vastklampend – wat wonder boven wonder nog lukt ook. Even aarzel ik om op te gaan staan, maar doe het niet en uiteindelijk lukt het slapen toch nog een paar uurtjes. Hondenopvang is best leuk, maar als je er eentje bij hebt die bang is voor onweer dan is dat soms even vervelend. Vooral als het ook nog eens je eigen hond is. Nee, ik benijd die mensen in de tropen niet met hun moessonregens – klam liggen sudderen onder de klamboe. We mogen hier echt niet klagen, wat hebben we, gemiddeld genomen, toch altijd mooi weer, als je het zo bekijkt.

tropennacht hond klamboe airco

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 87