Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Thor regeert in Wirdum

Het zit Harmen Harmens niet lekker dat hij haar gemist heeft, terwijl zij potztausend vlakbij zijn woonhuis aan de Kerkeweg is geweest. Hij heeft het nota bene via de televisie moeten ontdekken, dat zij in zijn geliefde Wirdum is geweest. Zij heeft gewoon relaxed en beeldschoon in de Nederlands Hervormde Kerk rondgelopen. Het Nieuwsblad van het Noorden kwam ook pas achteraf met de gegevens. Natuurlijk is het velen niet ontgaan, maar hem weer wel natuurlijk, maar dat heeft hij ook wel wat aan zichzelf te danken, daar hij al jarenlang in totale afzondering leeft en als verstokte wietroker de andere mensen flink op afstand houdt. Hij is het even nagegaan en hij was die dag juist naar het Groninger Museum. Hij kocht 'Grand Hotel Europa' van Ilja Leonard Pfeijffer en daarna heeft hij een terrasje op de Markt gepakt en na een patat met mayonaise is hij voldaan huiswaarts gekeerd. Da dag daarna werkte de tam-tam natuurlijk volop en het was Geesje Kamminga van de dorpskruidenier in Loppersum geweest, die hem vertelde dat de beroemde nieuwslezeres Annechien Steenhuizen in Wirdum was geweest om opnamen voor het tv-programma 'Verborgen Verleden' te maken. Terwijl hij naar die slordige snertschilderijen van De Ploeg zat te kijken. Met een fles jenever, een pond halfbelegen kaas en een kilo bieten was hij terneergeslagen en versomberd terug gefietst. Hij had misschien wel de enige kans, dat hij Annechien in het echt had kunnen zien, misgelopen. Vol zelfverwijt en vijandigheid jegens zijn zwijgzame dorpsgenoten fietste hij ineens door een dorp, waar het feest was geweest en hij er niets van had vernomen. Hij begon weer wat praatjes aan te knopen met als doel om meer over Annechien's bezoek te weten te komen. De scheepsbouwer Berend Bepol had net als hem niets gemerkt en ook hij was hevig gepikeerd. Hoe durfden ze hem in het ongewisse te laten. Foppe Vitringa zat zoals meestal op zijn bank voor zijn huisje aan de Fromaweg. Harmen ging naast hem zitten om over Annechien te praten. Foppe was één van zijn wietafnemers en altijd in voor een praatje, maar ook Foppe was het hele circus ontgaan. Harmen kwam er meer en meer achter, dat bijna niemand daadwerkelijk Annechien heeft zien lopen, ook al liep er een cameraploeg met haar mee. De stamboomexpert, die haar van nieuwe gegevens over haar voorgeslacht vertelde, was er natuurlijk wel, maar verder leek het dorp zo goed als uitgestorven en een soort openluchtmuseum voor zelfonderzoekers.

Toen de uitzending van Annechien op de televisie kwam, zat Harmen met gesloten gordijnen rechtop in zijn fauteuil met de asbak en een longdrinkglas jenever op de leuning. Het volume ging extra hoog. Vol spanning wachtte hij op het moment supreme wanneer Annechien naar Wirdum werd doorverwezen. Een voorvader van haar, ene Harmannus Steenhuizen, had in Wirdum gewoond, in een hereboerderij. Je zag haar glimlachen naar de plek. Harmen had ook voorouders, die in een hereboerderij woonden. Bovendien zag hij de overeenkomst met de naam: Harmen, Harmannus, 'Harm' was identiek. Annechien kuierde pittig door, zo met die ene oorring boven in haar rechteroor. Harmen fantaseerde hoe zij eruit zou zien met lange, golvende, zwarte haren, maar haar androgyne kapsel vond hij ook zeer opwindend en oogstrelend. De Kerk van Wirdum stamt uit de 13-de eeuw en daar ging zijn imaginaire bruid naar binnen. Daar is een muurschildering uit pakweg 1400 van Christus op de Troon, Majestas Domini, en een muurschildering van St. Barbara van Nicomedië. Dan moeten de roomsen er eerst in gezeten hebben. Dat is meestal met die protestantse kerken zo. De stamboomexpert liet Annechien in de kerk een liggende grafsteen zien, die met haar verre verleden te maken heeft. Hermannus was met Grietien Louwens getrouwd en het graf in de kerk van Wirdum was van de grootouders van Grietien. Er liggen o.a. ene Havinck Louwens en zijn moeder Etgijn Elema. De familie Elema bestond uit calvinistische rebellen. Etgijn is in Emden overleden. Bij Delfzijl het water over. Annechien ging ook nog een stukje Duitsland in en zij eindigde bij een oud kasteel. Iets wat Harmen meteen op zijn unieke idee had gebracht om Annechien te schaken en mee te nemen naar 'zijn' kasteel. Pieter Uilkens, zijn vriend in de Borg Rusthoven, had niet meteen toegehapt, maar nadat Harmen hem de helft van zijn wietoogst beloofde, was het plan met grote liefde goedgekeurd.

'Van modder goud maken!', denkt Harmen, die de afslag naar Rusthoven neemt, terwijl naast hem een geknevelde Annechien zit. De auto staat vol wietdampen en zodra hij zijn auto parkeert, trekt hij de zak van haar hoofd. 'Welkom in ons kasteel!', zegt hij verheugd, 'nog even en ik zal je van harte rondleiden!'. Annechien maakt tegenstribbelende geluiden uit haar neus, want in haar mond zit nog steeds een prop. 'Die trek ik er pas uit als je een beetje gekalmeerd bent!', zegt hij met een triomfantelijke lach. Zoals afgesproken is Pieter voor enkele maanden naar zijn vakantiehuis in de Ardennen en heeft hij het rijk voor zich alleen en voor Annechien, zijn geliefde kasteelvrouwe. Hij doet de zware voordeur meteen goed op slot en daarna trekt hij de prop uit haar mond. 'Gore rotvent! wie denk je wel dat je bent? Laat mij onmiddellijk vrij, sukkel, iedereen zal mij missen en de politie is vast al op zoek naar mij!', schreeuwt zij obstinaat. 'Moet de prop er soms weer in?', zegt hij rustig, 'relax, wijfje, kom, dan zal ik je een leuke rondleiding geven!'. 'Alleen als mijn armen los mogen!', zegt zij. 'Mij best, schatje, als je maar geen domme dingen gaat doen, want dan gooi ik je in de kerker!', antwoordt hij met een vette glimlach. Nadat hij haar de hele borg heeft laten zien, bakt hij flinke stukken kogelbiefstuk en schenkt hij haar een glas rode wijn in. Ze nipt met een trillende hand. Hij voelt medelijden met haar, maar zijn plan laat hij zeker niet varen. Bij de vlees eten ze Groninger kleiaardappelen, ijsbergsla en worteltjes met dille. Als toetje nemen ze een Magnum. 'Zo en nu eerst omkleden!', zegt hij, terwijl hij een fles jenever opent. Hij neemt haar mee naar een achterkamer, waar een bruidsjurk op een vuurrode chaise-longue ligt. Annechien krijgt de slappe lach en ze vertikt het eerst om zichzelf in die bruidsjurk te wringen. 'En wie gaat ons dan trouwen?', vraagt ze voor de grap. 'Thor!', zegt Harmen met een bloedserieus gezicht. Hij rookt een dikke joint, terwijl zij niet anders kan dan te doen wat hij gebiedt. Hij kijkt verlekkerd naar haar ondergoed en hoe mooi gevormd zij is. 'Die strakke slip van jou moet ook uit!', briest hij opeens. Nu pas ziet ze dat hij een pistool op haar gericht heeft. Er gaat een schok van angst door haar goddelijke lichaam. 'Wil je soms met mij naar bed, is dat het?', vraagt ze, terwijl ze met haar handen even zwoel haar borsten omhoog drukt. 'Geen sex voor het huwelijk!', antwoordt hij, 'en schiet een beetje op met die bruidsjurk!'. Door de wiet ziet haar donkere venusheuvel er duizend maal mooier en aantrekkelijker uit, maar hij houdt zich sterk. 'En, hoe vindt je jouw kersverse bruid?', vraagt zij speels. 'We gaan nu naar Thor, want die staat al op ons te wachten!', zegt hij met een lome tongval. Even later rijden ze naar Wirdum, waar ze bij de kerk stoppen. 'Ik heb geen sleutel van Thor's huis, maar we kunnen ook voor de deur trouwen!', lalt hij, 'jij gaat eerst naar Thor en daarna volg ik!'. Hij houdt daarbij zijn pistool op haar gericht. Ineens weet Annechien wat hij van plan is en ze zoekt naar een uitweg. Harmen is de kwaadste niet en hij heeft een dikke hamer naast haar neergelegd. De keus is aan haar. Of trouwen voor Thor of een moord begaan en zichzelf bevrijden. 'Het gaat heel snel, wees maar niet bang, mijn zonnestraaltje!', zegt hij kalm en zelfverzekerd. Hij richt zijn pistool op haar en even later draait hij zich opzichtig om. Zij grijpt meteen naar de hamer en ze slaat hem keihard op zijn achterhoofd. Hij knalt naar voren en hij blijft bewegingloos liggen. Annechien schreeuwt om hulp en er komen meteen van alle kanten boeren op klompen naar haar toe. Foppe, die nog een ommetje liep, is er ook bij. Hij voelt aan de nek van Harmen en hij schudt zijn hoofd. 'Die is er geweest!', zegt hij droogjes, 'je kunt vannacht wel bij mij slapen!'. Maar Annechien gaat na het verhoor op het politiebureau zo snel mogelijk terug naar haar man en kinderen. De bewoners van Wirdum zien haar nog vaak bij het journaal, maar in Wirdum hebben ze haar nooit weergezien.

Schrijver: Joanan Rutgers
17 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)