Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

WAS SICH NECKT ...

Laatst op een zondag een documentaire gezien over de bekende Spaanse schilder Joan Miró. Zoals ik in mijn verhaaltje ‘Abstract’ al vertelde heb ik geen verstand van kunst en sta er open en er redelijk onbevooroordeeld tegenover. De AVRO komt soms met heel aardige documentaires op kunstgebied op de proppen.

Het hele leven van Joan Miró werd langs gelopen en wat heeft de man toch veel verschillende dingen gemaakt. Een terugkerend thema bij hem waren vrouwen en vogels en een ladder. De ladder om omhoog te klimmen of naar beneden te dalen.
Als je dat allemaal weet, worden bepaalde dingen opeens helder en bekijk je het een en ander anders. Mijn vraag is dan altijd weer. Had ik die informatie moeten en kunnen weten? Moeten schilderijen en andere kunst niet voor zichzelf spreken? Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant is soms bepaalde informatie van belang.

Ik zal niet snel een gedichtenbundel kopen – meestal op de rommelmarkt voor een grijpstuiver en niet minder mooi. Maar goed een enkele keer dan toch maar.
Zo kocht ik laatst de verzamelde gedichten van Hanny Michaelis. Ik had er iets over gelezen. Dat ze van Joodse afkomst is en getrouwd geweest met Gerard Reve, een huwelijk dat gedoemd was te stranden. Met deze informatie wat gedichten van haar opgezocht op ‘gedichten.nl’ en toen werd alles veel duidelijker en waren het niet ‘zomaar’ liefdesgedichten en het feit dat ze haar familie verloor in de oorlog, werd ook aangrijpend verwoord. Tragische gedichten, maar wel gevoelig mooi.

Kunst is iets egocentrisch, de beoefenaar bekijkt de wereld slechts door zijn eigen ogen en vormt aan de hand daarvan zijn kunstvorm, kleuren, woorden en/of beeld. Maar eigenlijk is kunst ook eerlijk, want iedereen bekijk/ervaart de wereld toch vanuit zichzelf en leeft daarna. En de kunstenaar geeft er vorm aan.

Sommigen worden daardoor nooit begrepen en de kunst is misschien dan ook het evenwicht te vinden tussen jezelf en je gevoelens erin te leggen en het toch ook zo aansprekend te laten zijn dat het grote publiek het mooi vindt, zonder het altijd precies te kunnen duiden.
Sommige dingen spreken mij aan, ook al begrijp ik er niet veel van. Ooit eens bij De Slegte een prachtig dik boek gekocht met schilderijen van Salvador Dali. Mysterieus, gek, soms onheilspellend en dromerig. Maar ik vond en vind het mooi.
Ach kunst is iets individueels en het ene spreekt het ene individu aan en iets totaal anders raakt weer een ander. Dat geldt voor woord, beeld en iedere andere kunstvorm.
Nogmaals ik ben op kunstgebied een nitwit, de echte kenner zal terecht bevestigend en in z’n vuistje lachen.

Als aan het eind van die documentaire iemand zegt dat de witte schilderijen van Miró met een enkele zwarte kronkelende lijn eigenlijk beschouwd mag worden als zijn beste werk. Eindelijk heeft de schilder bereikt waar hij misschien al die tijd naar op zoek was.
Dan krab ik me achter mijn oren en haak ik helaas af en denk: is hier sprake van on– of waanzin of genialiteit?

O ja, over de titel. Een collega destijds gebruikte graag de uitdrukking: ‘was sich liebt das neckt sich’ , wat zo iets betekent als 'dat waar je van houdt dat wordt door jou geplaagd'. Vandaar dat ik het hier maar omdraai en er een heel klein beetje plagend over schrijf, maar er onbewust misschien toch meer van hou dan ik wil toegeven.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 23 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: kunst

4.3 met 3 stemmen 241



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)