Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De laffe ploert van Hindeloopen

'Stel dat alles wat je gelooft of wat de geloven je hebben doen geloven, niet waar is en er geen hiernamaals bestaat, dan nog of zelfs juist daarom is het leven de moeite waard of waard geweest!', zegt de filosofisch ingestelde Befke Swart tegen haar partner Fopje Wieringa. 'Als alles in een niet-zijn eindigt bedoel je!', antwoordt Fopje met een serieuze blik. De harde wind beukt tegen de voordeur van hun kleine huis op de Kalverstraat 4 in Hindeloopen. In de tuin waait een gieter omver. 'Precies dat, wat voor velen onvoorstelbaar en niet te verkroppen is!', zegt Befke met een stukje kaas in haar mond. Fopje zegt: 'Mooi geprobeerd, maar het gaat er bij mij niet in, dat geesten en zielen, wat wij ten diepste zijn, zomaar uitdoven aan het einde van een vaak zware rit!'. 'Daarin heb je gelijk', vervolgt Befke, 'en dat komt omdat er alleen op de aarde en dergelijke planeten een tijdsbesef is gecreëerd, die haaks staat op het eeuwige zijn!'. 'Jij ook nog een biertje?', vraagt Fopje, terwijl ze naar de koelkast loopt. 'Graag!', zegt Befke, 'maar je hoeft dus niet in een godendom te geloven om een zinvol leven te leiden, dat heeft Ilja ons net gezegd!'. De hippe dames hadden net naar de laatste aflevering van 'Zomergasten' gekeken, waarin Ilja Leonard Pfeijffer zoveel mogelijk de diepte in was gegaan. Ilja zei in goede mensen te geloven, die de wereld iets beter weten te maken. Fopje geeft Befke een nieuw flesje bier en ze zet de tuit van haar flesje meteen aan haar mond. 'Ik vind het heerlijk om zo naar jouw lippen te kijken!', zegt Befke, 'dat windt me heel erg op!'. 'Heb je die vijf knoerten van ringen gezien, die Ilja droeg? Alsof hij koning van vijf landen is!', zegt Fopje, terwijl er wat bier langs haar kin glijdt. 'Raar dat er niet meer over zijn vrouw Stella is gepraat, terwijl Ilja dat wel min of meer aankondigde!', zegt Befke. 'Ja, inderdaad raar, zelfs geen foto of een smeuÏge anekdote!' 'Alleen dat ze zijn buurvrouw was' 'Wel knap van hem dat hij al ruim vijf jaar zonder de drank is' 'Dat zie ik jou niet doen nee' 'Daar heb ik ook geen reden voor' 'Nog niet, bedoel je' 'Gaan we weer katten?' 'Die Janine werd wel even fel op hem toen hij over zijn literaire vrouwbeeld moest praten' 'Ze snapt zijn fictieve literatuurmethoden niet echt geloof ik' 'Dat was het enige moment dat ik hem echt beteuterd zag kijken' 'En natuurlijk toen hij over zijn corono-ervaringen praatte', zegt Fopje, 'zullen we nog even een ommetje maken, even lekker uitwaaien?'. 'Dat gaan we meteen doen!', zegt Befke en ze loopt naar de hal, waar ze haar zomerjas aantrekt. Fopje's jas houdt ze galant voor haar open. Even later lopen ze door hun geliefde Hindeloopen, hun eigen vertrouwde openluchtmuseum. Ze lopen richting de dijk om naar het IJsselmeer te kijken. Her en der zien ze schimmige lichtjes van moedige zeelieden. De wind blaast pal in hun knappe gezichten. De haren van Befke slingeren alle kanten op. Ze zien verder niemand op de dijk en ze kussen elkaar hartstochtelijk op de mond. 'Ik wil hier nooit meer weg!', roept Fopje. 'Dat hoeft ook niet!', roept Befke terug.

Het is maandagmiddag en Befke bereidt haar schilderijententoonstelling voor. Dat doet ze in het Museum Hindeloopen aan de Dijkweg 3. Omdat al haar schilderijen vrolijke taferelen uit Hindeloopen en omgeving zijn, ging het museumbestuur akkoord. Ze heeft één kamertje ter beschikking gekregen in dit voormalige stadhuis. Naast haar baan als lingerieverkoopster in Sneek is schilderen een serieuze hobby van haar. Ze schildert ook van alles in de typische schilderkunst van Hindeloopen, zo met de kleuren rood, blauw, groen en wit. Dat lijkt sprekend op de Noorse Rosemaling, waar ze ook zo dol op is. Twee jaar geleden is ze nog met Befke naar Noorwegen geweest en hebben ze hun ogen uitgekeken. Zodra de coronacrisis voorbij is, gaan ze weer. Haar telefoon gaat. 'Hoi, lieverd, met mij, lukt het een beetje met jouw solo-expositie?', vraagt Fopje vanuit Bolsward, waar ze een kleine kledingboetiek heeft, die ondanks de croma (zoals zij het noemt) nog steeds fantastisch loopt. 'Het gaat echt te gek worden, schatje, misschien kunnen we vanavond even gaan kijken, want ik heb een sleutel gekregen!', zegt Befke met een brede glimlach. 'Lijkt me toppie, lekker ding, ik zie je vanavond, succes verder en vergeet niet, dat we vanavond bij Skutsje en Barber eten!', antwoordt Fopje hyperverheugd. 'Kus op je Sappho-driehoek!', zegt Befke, die even snel om zich heen kijkt of er niemand in de buurt is. 'Tot later, continu geile vrouw!', besluit Fopje met een lachende stem. De stem van Fopje heeft haar helemaal opgepept en ze gaat er met nieuwe energie tegenaan. Zodra ze helemaal tevreden is, wandelt ze nog wat door de stad en geniet ze van de vele, idyllische plekjes. Ze zwaait naar de oude mannen op de Leugenbank en ze zwaaien allemaal uitbundig terug. Om daarna weer flink te roddelen en slokjes beerenburg te nuttigen. In het verre verleden handelden de schippers van Hindeloopen in jenever, nu doen ze alleen nog aan de naproeverij. Vol bewondering kijkt ze naar de Grote Kerk uit 1632. 'Hij dient nergens meer voor', denkt ze, 'maar hij is onmisbaar voor het indrukwekkende stadsgezicht!'. Timmerman Frodo Vredeman klampt haar aan en hij zegt: 'Ik heb vernomen dat u binnenkort een schilderijententoonstelling heeft in ons museum, nou, mevrouw, ik wil alvast zeggen, dat ik mij daar zeer op verheug en dat ik zeker kom kijken en niet alleen, maar met het hele gezin!'. 'Dat is mooi!', zegt Befke apetrots, 'dan zal het in ieder geval niet ongezien blijven!'. 'Zeer zeker niet, mevrouw, dag mevrouw!', zegt Frodo, die haastig verder fietst. Bij het Sylhús aan 't Oost 12 kijkt ze vol vreugde naar de overkant van het water, waar hun huisje staat. Vol tintelende geluksgevoelens nadert ze de voordeur, waar twee vieze potten staan met in één ervan een verfrommeld briefje. Ze leest: 'Vuile potten voor vuile potten!'. De rillingen lopen over haar rug, wanneer ze in die vuile potten twee dode muizen ziet liggen. Binnen loopt ze meteen naar de koelkast om een aangebroken fles wijn te pakken. Met trillende handen drinkt ze uit de fles. Ze besluit Fopje maar niet te bellen, want die kan elk moment thuis komen. Vol ongeloof nestelt ze in de hoek van de bank. Zodra ze Fopje ziet verschijnen, staat ze op om haar voor te bereiden op deze walgelijke actie. Ze staat huilend in de deuropening. 'Moet je nu eens kijken!', zegt ze verslagen, 'en dit briefje zat erbij!'. Fopje sluit Befke meteen in haar armen en ze weet haar op een formidabele manier gerust te stellen en te troosten. 'Die rommel brengen we eerst naar de vuilnisbakken en daarna gaan we gewoon gezellig naar Skutsje en Barber, zonder ons nog om die gefrustreerde zakkenwasser te bekommeren!', zegt Fopje, die alsmaar heel lief over het hoofd van Befke aait. 'Moeten we dit niet aangeven?', vraagt Befke bedeesd. 'Dat gaan we ook doen, schat, maar we laten er ons deze avond niet door verpesten, okay?', zegt Fopje. 'Natuurlijk!', antwoordt Befke en er breekt alweer een glimlach door.

Het hatelijke incident wordt bij het lesbische stel Skutsje en Barber besproken om er maar vanaf te zijn. Skutsje vertelt, dat ze maandenlang door een boerenknecht is achtervolgd, Tsjiebe Wadman, die maar niet kon begrijpen, dat zij niet op mannen valt. 'Wil je niet eens een echte kerel zoals ik proberen?', had hij haar gevraagd. 'Voor wat proberen?', had ze tegen hem gezegd, terwijl ze hem indringend in de holle ogen keek. Daarna heeft hij haar gemeden als de pest en soms nog voor 'lesbotrut' uitgescholden. 'Kortom, je moet er gewoon boven gaan staan, lieve Befke!', zegt Barber, die de toastjes met gerookte zalm serveert. 'Op een gegeven moment houden ze vanzelf wel op!', vult Skutsje aan. Fopje knikt instemmend en nipt van haar glas port. De avond verloopt verder heerlijk ongedwongen en vol lachsalvo's en binnenpretjes. De zelfgemaakte pizza's smaken overheerlijk en de wijn vloeit rijkelijk. Tegen tienen stappen Befke en Fopje op, omdat ze nog een ander plannetje hebben, wat ze op de valreep nog even vertellen.. Er wordt druk gezoend en feestelijk uitgezwaaid. Beiden zijn wat aangeschoten, maar ze gaan nog wel even bij Befke's expositie kijken. Door de alcoholroes vergeten ze de deur van het museum achter zich op slot te doen. De lampen zijn veel te fel voor hun ogen, maar ze zetten toch maar door. Fopje is meteen enthousiast en superlyrisch over de opstelling en de afwerking. 'Gunst, meid', zegt ze duidelijk beschonken, 'ik wist niet dat je dit allemaal in je hebt!'. 'Ik ook niet!', zegt Befke. 'Jij ook niet?', reageert Fopje lacherig. 'Stil! Ik hoor wat, er loopt daar iemand!', zegt Befke ineens verschrikt. 'Het spook van een knorrige burgemeester!', grapt Fopje. Ineens gaan de lichten uit en kunnen ze elkaar nog maar nauwelijks zien. 'Ik zei het toch!', fluistert Befke. 'We gaan terug, ik ga voorop!', fluistert Fopje terug. Langzaam schuifelen ze richting de uitgang. Hun handen betasten de muren. Opeens klinken er harde schoten en vallen de vrouwen op de grond. Een donkere schim rent langs hun lichamen naar buiten. Na enkele minuten doet iemand het licht weer aan. Het is Skutsje, die de door Befke vergeten handtas komt brengen. Ze ziet de neergeschoten vriendinnen en ze belt meteen een ambulance. Befke is door haar hoofd geschoten en zij leeft niet meer, maar Fopje ademt nog en maakt zeker nog een kans. Nadat Fopje zo snel mogelijk in de ambulance wordt weggebracht, wordt politie-agent Heitse Poortinga door een oplettende Siebe Brandsma aangesproken, die zegt, dat hij de schoten heeft gehoord en dat hij even later bijna omver werd gelopen door Dikke Tamminga, die zeeman op de grote vaart is en een huisje aan de rand van Hindeloopen bewoont, tenminste als hij er is. Nog diezelfde avond wordt Dikke Tamminga gearresteerd en verhoord. Hij bekent meteen en hij zegt: 'Want ik heb een bloedhekel aan dat soort smerige wijven! Toen ik ze op de dijk elkaar zag kussen, werd ik des duivels en heb ik ze eerst met dode muizen wat schrik aangejaagd, maar dat vond ik toch niet genoeg straf!'. 'Dus jij vond het nodig om hen te straffen, omdat zij van elkander houden?', zegt Heitse, 'welnu, Dikke Lul, wij vinden het nodig om jou eens flink te straffen, omdat wij niet van jou houden!'. Op datzelfde moment opent Fopje haar ogen in het ziekenhuis van Sneek en vraagt ze meteen hoe het met Befke is. 'Befke heeft het helaas niet gered!', zegt een vriendelijke arts, terwijl zij de tranen van Fokje's wangen debt.

Schrijver: Joanan Rutgers
23 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)