Na de mis in Bladel

De naar buiten toe altijd opgeruimde en vrolijke Henk Hengelaar heeft alles wat zijn hartje begeert en zijn makelaarskantoor in Eindhoven loopt als een intercity. Hij trekt een paar baantjes in zijn binnenzwembad en als beloning heeft hij een glas champagne op de rand gezet. Hij kan eindeloos naar die luchtbelletjes kijken en verder nergens aan denken. Champagne-Zen. Nadat hij zichzelf afdroogt en in een duster kruipt, wandelt hij door zijn ruime villa aan de Sniederslaan 139 in Bladel. In zijn inloopkast kiest hij een duur pak uit en kleedt hij zich aan. Terwijl hij zichzelf voor de spiegel kamt en met parfum besprenkelt, gaat de deurbel. Het is zijn buurvrouw Milou de Winter, die hij al verwachtte, want ze gaan vanavond samen naar de kerk. 'Oelálá, jij zit er chic uit zeg!', zegt Milou, die duidelijk meer van hem wil, dan een escorte naar de kerk. 'Dat kan ik anders van jou ook wel zeggen!', zegt Henk met een brede glimlach. 'Vind je?', antwoordt zij en ze schudt een beetje met haar roomzachte borsten heen en weer. Henk trekt de deur stevig achter zich dicht en als man en vrouw lopen ze gearmd naar de St. Petrus'-Bandenkerk aan de Sniederslaan 8. Milou's man Gerard de Winter is op zakenreis naar Italië en Milou heeft het rijk voor zich alleen, waar ze dan ook volop van profiteert. Overigens heeft ze al jaren geen sex meer met Gerard en vertelt hij haar openlijk over zijn ervaringen met zijn buitenlandse scharreltjes. Dat windt haar op, maar is uiteindelijk natuurlijk niet genoeg voor haar. Vandaar dat ze haar oog op buurman Henk heeft laten vallen. Ze heeft al zo vaak over hem gefantaseerd, maar ze wil nu wel eens samen met hem klaarkomen. Met die intentie zit ze naast hem tijdens de eucharistieviering.

Maar Henk heeft zijn zinnen op de kapster Christianne Appelhof gezet, die hij zojuist twee banken achter zich heeft waargenomen. Terwijl priester Theo Fraaiman 'Credo in unum deum' zingt, loert hij vluchtig naar achteren en ziet hij de vloeiende lijnen van de strakke mantel, die zijn oogappel met zoveel charme draagt. Het orgelspel brengt hem nog meer in een liefdesroes en hij vergeet bijna dat Milou naast hem zit. Tijdens de korte preek blijft zijn hoofd bijna de hele tijd scheef staan en ziet hij hoe Christianne haar jas heeft uitgedaan. Een lichtgele bloes staat strak rond haar weelderige boezem. Een gouden hangertje met een gouden kruisje glimt verblindend. Hij moet denken aan die videoclip bij 'When the Lady Smiles' van de Golden Earring, waarin de bloes van een supersexy non kapot wordt gescheurd. Christianne heeft zijn brutale geloer allang opgemerkt en inwendig kookt ze van woede, want ze is hier niet om met een zelfingenomen makelaar te gaan flirten. Ze heeft wel wat anders aan haar hoofd. Ze voelt zich al maandenlang heel erg eenzaam en depressief en ze hoopt troost in haar geloof te vinden. Ze piekert ook over haar baan, want de kapperszaak dreigt haar te ontslaan. Zelfs tijdens het in de rij staan voor de hostie, waagt Henk het om iets uit de rij te gaan staan en naar haar te gluren. Terug in de banken blijft Henk maar vervelend achterom kijken. Nu heeft Christianne er genoeg van en ze kijkt hem ineens heel strak in de ogen, waardoor hij meteen schaamtevol zijn hoofd naar voren draait. Juist op dat moment glijdt de rechterhand van Milou over het kruis van Henk, wat zijn rode hoofd bijna doet barsten. Franciscus Naaktgeboren, die in het Gindrahuis woont, ziet wat Milou doet en hij proest er bijna zijn hostie door uit. Milou heeft de rits naar beneden geschoven en haar hand is naar binnen geglipt. Terwijl ze beet heeft, kijkt Henk nog even heel snel naar Christianne, die neergeknield is en met gesloten ogen aan het bidden is. Hij trekt de hand van Milou minzaam uit zijn gulp en hij fluistert: 'Later, schat, later!'. Milou glundert dolblij voor zich uit en in haar erotische hallucinatie is de kerk opeens één groot lustoord geworden, waar orgieén aan de orde van de dag zijn. Wat kan het haar nou schelen, dat Henk ook op die halve non geilt, als zij maar aan haar trekken kan komen. Bij het uitgaan van de kerk kwijlt Henk bij het zien van die heerlijke billen van Christianne. Hij weet dat kapsters als losbandige dames van plezier te boek staan. Zij is dat dus ook, denkt hij. 'Kom, laten we eerst nog een ommetje lopen!', zegt Milou en ze trekt hem mee.

Bij het beeld van de koopvrouw Mie Moors doet Henk alsof hij de bronzen haan kan stelen, maar die zit natuurlijk veel te vast. 'Wat moet je ook met die haan?', vraagt Milou. 'Aan jou cadeau doen!', antwoordt Henk, terwijl hij in haar billen knijpt, maar aan de billen van Christianne denkt. 'Ik heb liever jou!', zegt ze op een zwoele toon en ze knijpt hem stevig in zijn kruis. 'Wat zat je nou toch steeds naar die stijve trut te loeren?', vraagt Milou toch nog even. 'Ach, ik weet het niet!', zegt hij, 'ze heeft wel iets intrigerends!'. 'Nou, dat heb ik ook hier!', zegt Milou en ze plaatst haar hand op haar naar strelingen hunkerende, reusachtige borsten. Henk voelt zich net een bakker, die het brooddeeg aan het kneden is. In gedachten is hij bij de goddelijke exemplaren van Christianne. Juist die zweem van vroomheid in Christianne's aura maakt haar dubbel aantrekkelijk. Bij de Sniederslaan 46 houden ze halt. 'Hier woont Franciscus Naaktgeboren nu', zegt Henk, 'volgens mij heeft hij gezien, dat jij met jouw hand in mijn broek zat te friemelen.'. 'Vroeger woonde hier de kunstschilder Joseph Gindra', vervolgt hij, 'en zijn vriend, de kunstschilder Victor de Buck heeft hier ook gewoond, die heeft zelfs Vincent van Gogh nog ontmoet!'. 'Ik weet het ja, ze zeggen, dat Joseph Victor vermoord heeft en in de tuin begraven!', zegt Milou. 'Dat is een spookverhaal, want Victor is in Sint-Niklaas overleden!', vertelt Henk in volle overtuiging. 'Toch is er een tuinman geweest, die na de Tweede Wereldoorlog menselijke botten heeft gevonden!', zegt Milou. 'Die zijn gewoon van iemand anders geweest!', zegt Henk, die nu heel veel zin in Milou krijgt en hij trekt haar mee naar de 15-de eeuwse toren van de vroegere kerk van St. Petrus'-Bandenkerk. Daar doet hij zijn broek en onderbroek naar beneden en hij legt Milou voorzichtig in het gras, met haar hoofd tegen de toren. Milou raakt helemaal buiten zinnen en ze trekt haar slip over haar enkels. Haar rok volgt. Bij het schijnsel van de maan beminnen zij elkaar. Er is geen houden meer aan en beiden gaan er helemaal in op. Beiden raken duizelig en de toren lijkt op hen te vallen. Terwijl Henk wild in Milou tekeer gaat en zij hem tot nog meer stootgedrag aanwakkert, glijdt zijn tong begerig over haar geprikkelde tepelhoven, die op maanlandschappen lijken. Beiden zien niet dat een wraakzuchtige Christianne om de hoek van de toren kijkt. Christianne herleeft een verkrachting, die niet ver van dezelfde plek heeft plaatsgevonden. In de ban van haar vreselijke trauma ziet ze niet dat het Henk en Milou zijn. Milou duwt met alle macht haar benen rond de billen van Henk. Henk zuigt aan een keiharde tepel alsof het de nek van een bierflesje betreft. Hij ziet niet wat Milou ziet. In een flits slaat Christianne de bijlpunt in het hoofd van Henk, die op slag dood is. Milou begint diep vanuit haar buik te gillen. Het gaat door merg en been. Christianne laat de bijl uit haar handen vallen en ze rent vliegensvlug weg. In haar ogen was het zelfverdediging, maar de verschrikte ogen van Milou achtervolgen haar en ze weet niet goed meer wat ze gedaan heeft. In een staat van totale ontreddering belt ze bij de pastorie aan. Pater Theo ontvangt haar met open armen, maar dat zal niet lang meer duren. De totaal verwarde Milou, die onder het bloed zit, wordt ondertussen op de Sniederslaan door een voorbijganger opgevangen. Na een telefoontje is de politie al snel paraat.

Schrijver: Joanan Rutgers
6 september 2020

Geplaatst in de categorie: misdaad