Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bezinnen en Herijken

Wybe loopt van z’n enkele honderden meters van de weg afstaande woning naar de brievenbus voor bij de straat.
Buurman Sjeng die naast het pad bij de straat woont staat net buiten te kijken naar z’n zoontje die bezig is met z’n brommertje.
‘Hoi Sjeng, de beste wensen nog hè, voor jullie allemaal.’
‘Dank je, jullie ook, natuurlijk. Laten we maar geen handjes schudden. Je weet maar nooit.’
‘Inderdaad, je hebt gelijk. We kunnen nu niet voorzichtig genoeg zijn.’

Beiden constateren dat het toch wel een beetje een hopeloze zaak dreigt te worden met dat Coronagedoe.
‘Weet je Sjeng, het is een tijd voor bezinning en herijking.
‘Hoe bedoel je Wybe.’
‘Nou, ik heb je verteld dat de lockdown voor ons niet zo veel gevolgen heeft. We hebben sowieso weinig aanloop. Maar het begint mij zo onderhand ook te ontregelen. De jaarwisseling was ook zo abnormaal. Geen geknal van carbidbussen. Veel minder vuurwerk en geen tot weinig rumoer. Het is een beetje langs me heen gegaan. Heb alweer niet naar Youp gekeken. Even gezapt, maar hij was aan het zeuren over gemberthee. Zal wel weer zoiets zijn als toen met Buckler. Het stond me zo tegen, dus weg Youp. Zijn tijd is voorbij, net als die van Freek de Jonge.’
‘Om eerlijk te wezen Wybe, ik had dat gevoel ook een beetje.’
‘Het oude jaar lijkt met de staart tussen de benen afgedropen en het nieuwe jaar schaamt zich om het stokje over te nemen.’
‘Dat zeg je mooi Wybe.’
‘Weet je Sjeng, het zijn van die kleine dingen die ontregelen. Onze koelvriezer was kapot. De monteur zou donderdag oudejaarsdag langskomen. Maar het liep uit en hij belde keurig dat het ‘s avonds na zessen zou worden. Mijn vrouw zei hem dat dat wel een beetje te gek werd – het was tenslotte oudejaarsavond en dan moet je thuis zijn – ook een reparateur. Hij beloofde op zaterdag 2 januari
langs te komen. Nota bene op z’n vrije dag. Dat had ik even niet helemaal goed meegekregen.

Dus toen die man langskwam dacht ik logischerwijs, dat het maandag was. Plotseling had ik dus de volgende dag in de kop dat het dinsdag was, terwijl het zondag was. Aan de hand van de tv met iets te veel kerkdiensten en ‘urbi en orbi ‘gedoe, voor een dinsdag begreep ik mijn vergissing. Maar ik bedoel het is een rare ontregelende tijd. Een tijd voor bezinning. Veel dingen lijken niet zo belangrijk meer en zijn het nooit geweest.
Neem de t.v. – ik krijg er steeds meer weerzin tegen. In actualiteitenprogramma's wordt door iedereen hetzelfde item tot de laatste druppel uitgemolken. Het is zo overdadig. Na het coronafeuilleton, worden we overspoelt met deskundigen met een mening over die idiote Trump in dat doorgedraaide Amerika.
Sport kan me ook steeds minder boeien. Schaatsen – ik kijk er nog amper naar. Interesseert me niet wie er wint. Voetbal, je wordt er mee dood gegooid. En elke zender wil je met de meest idiote vervolgseries aan zich binden. Ik wordt er een beetje moe van.’

‘Nou Wybe, ik zag je gisteren langs lopen met je nieuwe grote hond en die zwarte logee hond en nog eens je twee herders. Daar werd ik spontaan moe van. Meestal doe je dat toch niet – hier langs lopen.’
‘Klopt, maar die logee genaamd Beer, een kruising Newfoundlander krijg ik niet in de auto en Rocky de nieuwe hond, wil zo graag even een rondje lopen, vandaar dat ik een rondje door het park en dorp doe. In het Blauwe Bos is het moeilijk; daar lopen andere honden en de een snuffelt hier en de andere daar. Beer passeert links de een of andere boom met z'n dikke 40 kilo's en Rocky, met z'n 50 kilo's, rechts en dan zijn de herders er ook nog – geen doen. Voor je het weet heb ik de afdruk van een of ander boom in mijn gezicht en herkent mijn vrouw me niet meer. Weet je, ik heb dan wel in totaal, dik over de 100 kilo op sleeptouw. Dus als ze iets te enthousiast worden, ben ik met m’n dikke 75 kilo nergens natuurlijk, vandaar dat ik het bos even mijd.’
‘Nou, ik vind het wel een sterk staaltje van je Wybe.’
‘Ja Sjeng, dat had je niet verwacht hè, van zo’n oude knar.
Ach, ik zie het meer als een soort van workout, je gebruikt veel spieren, die je anders niet gebruikt. Je hele lichaam wordt getraind. Een sportschool zal aan mij niks verdienen.
Maar weet je, als je zo door het dorp loopt en je ziet zo weinig leven en de winkels zijn dicht, krijg je het idee dat het altijd zondag is, en daar word ik niet echt vrolijk van, want ik heb een bloedhekel aan de zondag.’
‘Kop op Wybe, niet in een depressie wegzakken hè.’

‘Nee dat valt wel mee hoor. Zoals je inmiddels hebt begrepen sta ik stevig op m'n benen; maar ik begin toch een heel klein beetje meer begrip te krijgen voor dat gezeur over eenzaamheid van de jeugd.’
‘Gelukkig is het eind in zicht Wybe, de vaccins zijn nu echt onderweg.’
‘Hopelijk helpt het. Maar wereldwijd ontwikkelen zich steeds meer nieuwe varianten van het virus. Ik ben bang dat we er nog lang niet van af zijn.’
‘Dat is helaas zo.’
‘Maar wat ik wel weet Sjeng is dat het alleen maar beter kan gaan toch?’
‘Laten we daar maar op hopen. Hebben we iets om naar uit te kijken en wat je over bezinnen zei. Misschien moeten we ons inderdaad eens gaan bezinnen over wat echt belangrijk is en hoe ontzettend goed we het voor het coronatijdperk hadden.’
‘Juist dat bedoel ik eigenlijk ook te zeggen. We moeten ons wereldwijd over onze toekomst bezinnen en er zal snel een herijking moet plaatsvinden omtrent gedrag en normen, voordat we één groot Amerika worden.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 10 januari 2021


Geplaatst in de categorie: actualiteit

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)