Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

GOUDHAMSTEREN

Het voedsel werd steeds minder voor de hand liggend voor de in het bos aanwezige hamsters en dus was het het overwegen waard om het ergens anders te gaan zoeken waar het nog wel aanwezig was. Een logische gedachtegang natuurlijk, vooral omdat er verderop in een naburig bos ruimte genoeg was om deze in een moeilijke situatie verkerende hamsters van werk en dus van voedsel te voorzien.
Bos is tenslotte bos en open voor iedereen.

In het gebied van de goudhamsters werden ze welkom geheten. De goudhamsters konden hun helpende pootjes best wel gebruiken omdat er genoeg werk was wat ze zelf niet meer wilden doen, maar wat wel gedaan moest worden.
Maar ja, goudhamsters heten niet voor niets goudhamsters natuurlijk. Ze hadden de naam opgebouwd, door in een duister verleden in verre oorden de daar aanwezige hamsters hun rijkdommen af te troggelen en er hier mooi weer van te spelen. De Gouden Eeuw noemden ze die periode dan ook. Een zwarte periode voor de arme hamsters daar, maar gouden tijden voor de hier nu nog op terende goudhamsters.

Nu hadden ze het weer voor elkaar. Ze hoefden er niet eens de deur voor uit. De arme hamsters kwamen uit eigen beweging smeken om werk en natuurlijk kwam dat goed van pas.
Je zou zeggen een fatsoenlijke beloning zou toch op z’n plaats zijn. Ach dat gebeurde in bepaalde gevallen ook wel, maar meestal niet. De bemiddelaars die hun het werk bezorgden, verzorgden ook hun huisvesting en trokken die arme sloebers daar weer het vel mee over hun oren. Voor slechte, verlaten holletjes, werd de hoofdprijs gevraagd en gekregen, door er zoveel mogelijk hamsters in te proppen en ze er flink voor te laten betalen.

De vraag rijst dan ook natuurlijk: Kan dat zo maar?
Het antwoord is schokkend en simpel te gelijk. Ja helaas dat kan zomaar! Goed fatsoen geldt dan niet.
De goudhamsters hadden een soort van economie opgebouwd waarin het recht van de sterkste gold. In dit systeem wordt alle ruimte geboden aan degenen die geld hebben en het doel hebben met dit geld nog meer geld te maken. Het bevredigen van een onstilbare honger naar nog meer kapitaal en macht.
En dat systeem werkt heel goed, tot men steeds meer begint te beseffen dat de leiders van die bedrijven en instanties zoveel macht hebben dat zij nu bepalen hoe de gang van zaken in de praktijk gaan. Zij bepalen wat er gebeurt; zij regeren in feite.

Natuurlijk weten de in het parlement gekozen goudhamsters dat al lang en velen van hun bekleden ook hoge posities in die bedrijven of die worden hun in het vooruitzicht gesteld. De enkele sociale goudhamster die nog iets voor z’n achterban wil proberen te betekenen en hun nog ouderwets probeert te vertegenwoordigen, wordt monddood gemaakt. De gewone doorsnee hamsterbevolking heeft daar natuurlijk geen invloed op en doet braaf wat er van hun wordt verwacht. En dat is de belangrijke goudhamsters (die iedere keer weer tv zendtijd opeisen en de meest gewichtige hamsters uithangen die land en de economie in het bos weer in goede banen zeggen te gaan leiden) steeds weer te kiezen op belangrijke posities in hun vertegenwoordigende organisaties. De opper hamster die alles bij elkaar liegt in samenspraak met z’n ondergeschikten wordt gewoon iedere keer weer herkozen. De doorsnee hamster heeft niet in de gaten dat ze een lelijk oor wordt aangenaaid. Hun leefomgeving verslechtert zienderogen. Ziektes sluipen de kolonie binnen en maken zowel lichamelijk als geestelijk veel slachtoffers.

En de gasthamsters, eigenlijk gewoon familie, die ook graag willen overleven, worden oogluikend uitgebuit. De hamsterlijke maat is vaak zoek, voor zover die ooit aanwezig is geweest. De vraag is dan ook hoe lang kan dit valse gebed zonder end nog doorgaan. Zullen de gasthamsters op den duur zeggen, bekijk het maar. Liever dood dan slaaf? Zal de goudenhamstereconomie uiteindelijk hierdoor instorten of vinden ze zoals altijd weer een uitweg om dat te behouden wat ze met veel ‘pijn en moeite’ hebben opgebouwd.

Helaas is aan dit verhaal geen mooi af te ronden slot te breien, want het einde is onzeker voor wat de toekomst betreft.
Ach, wie weet is het net als in ieders persoonlijke leven en ontstaan er niet voorziene ontwikkelingen, die voor een ieder een prachtige toekomst beloven. Laten we daar maar op hopen.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 14 mei 2021


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 1 stemmen 83



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)