Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over dieren

HONDEN LEZEN OOK

Soms maak je dingen mee, die je beter maar niet kunt vertellen, om niet voor een fantast te worden uitgemaakt. Maar ik doe het toch maar bij dezen – ik moet het gewoon even kwijt. Vandaag, al wandelend met de honden in het naburige Blauwe Bos, gebeurde het volgende: Ik liep over een pad tussen de vrij dikke bomen en merkte dat er op afstand een stelletje, mij langzaam inhaalde. Kan ook gemakkelijk, want ja, als mij honden een boom uitgebreid willen besnuffelen, gun ik hun dat, want ik weet dat dat hun eigenlijk het meeste plezier bezorgt tijdens onze wandeling.

Het stelletje maakt de indruk voor het eerst in het bos te zijn. Bleke koppies die weinig buitenlucht en zonlicht hebben ervaren – stadstypetjes. Ik vraag het hun dus: ‘Hallo, jullie zijn voor het eerst hier?’
‘Ja, hoe weet u dat?’ ‘Nou jullie kijken echt een beetje verbaasd om je heen.’
‘Kan kloppen, vrienden van ons zeiden dat het heel leuk was in het bos, vandaar dat we eens komen kijken.’ ‘En wat vind je ervan?’
‘Het valt me een beetje tegen. Het is zo stil en saai. Alle bomen lijken op elkaar en dan die geur, u weet wel uit de spuitbus - dennengeur of zo iets. Zo nep!’

Nee denk ik, dit kan gewoon niet waar zijn. Dit type mens bestaat toch niet. Dit kun je niet bedenken.
‘Maar, meneer, mag ik u iets vragen? Waarom besnuffelen die honden die bomen eigenlijk zo uitgebreid?’ vraagt zij. Haar partner staat erbij alsof het de meest normale, gewone en logische vraag is die je op dat moment kunt stellen.
Oei, denk ik, of ze houden mij gigantisch voor de gek, of ze hebben tot vandaag onder een gigant van een kei geleefd. Weet je wat, neem ik me maar voor, ik speel het spel gewoon mee.

‘Die honden jongedame, die lezen even de boom.’
‘Ja, ja, die lezen de boom. Bij ons in “Betondorp” heb ik nog nooit een hond zo uitgebreid een boom zien lezen.’ ‘Schat,’ zegt hij, ‘bij ons staan amper bomen en er zijn ook heel erg weinig honden. Dus dan moet je het ook maar toevallig net zien.’
‘Lieverd, honden kunnen, toch niet lezen, die meneer fopt ons?’ ‘Natuurlijk kunnen honden niet lezen, meneer zal dat natuurlijk anders bedoelen.’
‘Nou, ze lezen wel degelijk, maar niet zoals mensen natuurlijk. Ze hebben hun eigen manier van communiceren. Maar geloof me er staan hele verhalen op sommige bomen te lezen.

Gek idee eigenlijk hè, voordat de boom gekapt wordt om verwerkt te worden tot papier voor een boek, is hij al de drager van hele, misschien wel spannende, verhalen. Geloof me complete autobiografieën.’

‘Maar meneer, u probeert ons toch gewoon maar wat wijs te maken.’
‘Jongedame, ik zou het niet durven, daar lijkt u me trouwens veel te slim voor. U hebt het zelf gezien, hun kopjes gaan langs de boom op en neer. Eigenlijk lezen ze de boom met hun neus.’
‘O, het is dus niet echt lezen.’
‘Natuurlijk is dat echt lezen, alleen lezen ze elkaars verhalen gewoon op een andere manier dan wij.’
‘En hoe schrijven ze die dan op de bomen? Dat heb ik ze niet zien doen,’ probeert haar partner.
‘Jullie waren nog op een flinke afstand, maar toch heb je het ze, als het goed is, wel zien doen.’
‘O ja?’
‘Ja natuurlijk wel, heb je gezien dat ze hun ene achterpootje even optilden richting de boom?’
‘Ja, dat klopt,’ zegt ze tegen hem, ‘maar meneer dat is toch gewoon pissen.’
‘Klopt, maar dat is ook tegelijk hun manier om met onzichtbare inkt uit hun markeerstift hun verhaal op de boom te schrijven. In hun urine zit tevens de boodschap of het verhaal wat ze aan de andere honden willen laten weten. Beschouw het als een soort van, voor ons onzichtbare, vorm van geuren-graffiti.’
‘Goh, zo leer je nog eens wat,’ zegt ze tegen hem.
‘Ja, zie je nou wel dat een bos lang niet zo saai is als je dacht,’ zegt hij.

Ongelooflijk, ik leg hier op een infantiele manier aan volwassenen uit, wat een normaal kind waarschijnlijk al lang weet.
Ze groeten mij beleefd en bedanken me hartelijk voor de uitleg; ik wens hun ook een fijne terugreis naar hun “Betondorp” en loop verbijsterd verder.
Nog steeds niet wetend of ze mij nu vreselijk voor de gek hebben gehouden of dat ze ècht, echt waren.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 20 mei 2021


Geplaatst in de categorie: dieren

4.5 met 2 stemmen 144



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
20 mei 2021
Geweldig! Tis wat hè, dat er toch nog mensen zijn die dat niet weten! Natuurlijk lezen honden, ehhhh, katten trouwens ook.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)