Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

de ingang

Ik moest ergens zijn, papieren regelen, een kantoortje in een andere stad. Alles van tevoren gecheckt, uitgezocht hoe ik er moest komen, maar het openbaar vervoer viel tegen in de zomerhitte. Na vaak overstappen, zoeken en verdwalen was ik toch keurig op tijd voor mijn afspraak. Een stille oprijlaan en een deftig groot pand. Er stonden veel namen op het bellenbord. Ik drukte op de juiste bel, maar niemand deed open. Geen enkel geluid; ik kon door geen enkel raam naar binnen kijken. Had ik me vergist in de datum? Puffend liep ik om het gebouw. Ik moest hoognodig. Aan de achterkant stonden steigers, maar ook hier was geen mens te zien.

Er kwam een man tevoorschijn in een witte overall. Dag meneer. Kan ik u misschien helpen? Ik ben van de gemeente. We hebben de voorkant af moeten sluiten vanwege een klein probleempje. Ik legde mijn situatie uit. De man zei dat ik op het goede adres was en dat er mensen van de firma aanwezig waren. Hij wees naar een keldertrapje. U kunt daar naar binnen en dan rechtuit en tenslotte is het de tweede deur links. U vindt het vanzelf. Ik wilde al doorlopen, maar de man hield me tegen. Mag ik eerst een foto van u maken? Ja, wilt u dan daar even gaan staan?

Er stond een simpel toestelletje in een raamkozijn, zag ik nu. Wilt u nu goed in de lens kijken en dan met uw duim op het knopje drukken? Met mijn uitgestrekte linkerarm kon ik net bij het toestel komen. Prima, veel succes!, zei de man. Ik strompelde de smalle treden af en kwam in een grote donkere hal met veel gangen. Er waren pijlen en namen te onderscheiden. Ik volgde een pijl. Weer een hal met gesloten deuren en duistere gangen. Moest ik nu rechtuit, naar links of naar rechts? In de verte waren lichtjes te zien.

Ik koos op goed geluk een richting. Het plafond werd lager en de gang nauwer. Ik moest me bukken om verder te kunnen. Opeens pijn in mijn rug. Ik viel op mijn knieën en kon niet meer overeind komen. Met veel moeite draaide ik me in een lighouding. Ik probeerde te roepen, maar het lukte niet. Mijn keel was uitgedroogd. Je bent stom geweest, dacht ik nog. Het is gewoon je eigen schuld! En toen zat ik opeens rechtop en kon ik mijn eigen wc vinden.


Zie ook: http://www.rozeteksten.nl

Schrijver: Olaf Korder
2 juni 2021


Geplaatst in de categorie: maatschappij

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 110



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)