Zwijgend hart

Of ik hem gezien had, vroeg je mij, in mijn lucide dromen.
Een antwoord had ik niet. In duister van het niemandsland was ik alleen en zonder vragen. Ik had hem wel gezien, maar er niet over gesproken.

Die nacht toen de stilte veertien talen sprak, zag ik hem met zijn schimmel op het dak, maar bleef ik zwijgen in mijn hart. Het was gevaarlijk om hem te omhelzen, met zijn jeugdtrauma en het rondreizende virus.

Duidelijk zat, daar in die verte liep ik zwalkend naar de horizon. Die niet verder weg leek te zijn dan het verlangen waar ik mijn zinnen had opgezet. Om te praten met mijn verstand vanuit mijn onderbuik geluiden. Waar kwamen die gevoelens vandaan vroeg ik mezelf in serieuze overwegingen, niet bewust van mijn omgeving. Toen ik tenslotte sliep, was de droom voorbij viel de stilte als een warme deken over eenzaamheid. Alsof ik hem nooit gezien had. De oude man, hij had mijn opa kunnen zijn op die schimmel.

sinterklaas schimmel zien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 413